Καταθέστε ως "Σχόλιο", κάτω από αυτή την ανάρτηση τις εργασίες σας στο μάθημα Ανάπτυξη και Διαχείριση Συλλογής.
Η διαδικασία ανάρτησης είναι απλή:
Βρίσκεται στο τέλος αυτού του μηνύματος
- επιλέξτε το σύνδεσμο "σχόλιο" που βρίσκεται στο τέλος αυτού του μηνύματος, στη μπάρα των επιλογών, π.χ.
- κάτω από τον τίτλο "Αφήστε το σχόλιό σας" γράψτε το κείμενό σας για το βιβλίο που επιλέξατε. Μπορείτε, επίσης, αν έχετε σώσει το κείμενο σε έναν κειμενογράφο να το μεταφέρετε με αντιγραφή.
- μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κώδικα HTML για να διαμορφώσετε τη σελίδα σας:
- για έντονη γραφή,
- για πλάγια γραφή,
- για συνδέσμους, κ.λπ.
ΠΡΟΣΟΧΗ: θα πρέπει να κλείσετε τον κώδικα κάθε φορά που τον χρησιμοποιείτε.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ ή σε οποιαδήποτε ιστοσελίδα με οδηγίες χρήσης HTML.
Με την παραπάνω διαδικασία μπορείτε να προσθέσετε κάποιον σύνδεσμο, εικόνες ή ήχο με τη χρήση HTML κώδικα.
Όποιος δεν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να έρθει σε επαφή μαζί μου για να εγγραφεί ως μέλος του ιστολογίου και να έχει τη δυνατότητα να προσθέτει τα παραπάνω χωρίς τη χρήση κώδικα.
- Κάντε τη "Λεκτική Επαλήθευση"
- Επιλέξτε ταυτότητα:
Αν έχετε Google λογαριασμό π.χ. είστε χρήστης ενός blog ή έχετε gmail μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον κωδικό σας ή το e-mail στην ανάρτηση της εργασίας σας, γράφοντας παράλληλα και το όνομά σας, π.χ. Όνομα χρήστη [το e-mail σας], Κωδικός πρόσβασης [ο κωδικός σας]. Αν δεν έχετε σας συνιστώ να αποκτήσετε ένα e-mail από το gmail.
Αν δεν έχετε Google λογαριασμό μπορείτε να επιλέξετε το "Ψευδώνυμο" και εκεί να γράψετε το ονοματεπώνυμό σας για να γνωρίζω σε ποιόν ανήκει η κάθε ανάρτηση.
Μπορείτε ακόμη να αναφέρετε το όνομά σας στο τέλος του κειμένου που θα δημοσιεύσετε.
Πριν δημοσιεύσετε το κείμενό σας, επιλέξτε την προεπισκόπηση για να δείτε πως θα φαίνεται στην τελική του μορφή.
Δημοσιεύστε!
καλή επιτυχία
Μανώλης
54 σχόλια:
ΤΙΤΛΟΣ: Για την αγάπη ενός παιδιού
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Μπέτι Μαχμουντί – Άρνολντ Ντάνκοκ
ΘΕΜΑ: Απαγωγή παιδιών από τον ένα γονέα
ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ…..
Το βιβλίο αυτό είναι το δεύτερο κατά σειρά της Μπέτι Μαχμουντί. Συγκεκριμένα το πρώτο βιβλίο της με τίτλο « Ποτέ χωρίς την κόρη μου » διαπραγματεύεται την αληθινή ιστορία της συγγραφέως, όπου το 1987 η Μπέτι Μαχμουντί κέρδισε το θαυμασμό όλου του κόσμου όταν κατάφερε, μέσα από μύριες περιπέτειες, να δραπετεύσει, μαζί με την κόρη της, από την Τεχεράνη όπου την κρατούσε αιχμάλωτη ο άντρας της. Το βιβλίο αυτό έκανε πολλούς να συνειδητοποιήσουν τα προβλήματα που παρουσιάζονται σε ένα γάμο και πολύ περισσότερο στα παιδιά, όταν οι γονείς προέρχονται από διαφορετικούς πολιτιστικά χώρους.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Στο βιβλίο «Για την αγάπη ενός παιδιού» περιγράφει τη ζωή της από τη στιγμή που επέστρεψε με την κόρη της στην Αμερική και συνεπώς στην οικογένειά της. Ακόμη αναφέρεται σε ιστορίες ανθρώπων που αντιμετώπιζαν παρόμοιο πρόβλημα με εκείνη. Επισκέφθηκε αρκετές χώρες με σκοπό να γνωρίσει από κοντά τους ανθρώπους αυτούς και να τους βοηθήσει με όσα μέσα είχε.
Μεγάλες προσπάθειες έγιναν από την πλευρά της όσον αφορά την επικύρωση της Συνθήκης της Χάγης, με την οποία προβλέπεται ότι οποιοδήποτε παιδί που δεν έχει κλείσει τα εφτά του χρόνια και μεταφέρεται παράνομα σε άλλη χώρα, πρέπει να το οδηγούν αμέσως πίσω στη μόνιμη κατοικία του. Με άλλα λόγια η συμφωνία επιβάλει την επαναφορά του καθεστώτος που επικρατούσε πριν από την απαγωγή. Σύμφωνα με τη Συνθήκη αυτή οι υποθέσεις κηδεμονίας πρέπει να εκδικάζονται στην πατρίδα του παιδιού.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ!
Κατά την γνώμη μου το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε μια Δημοτική Βιβλιοθήκη, διότι αποτελεί πλέον και για τη χώρα μας σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα που στο μέλλον μπορεί να πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις. Αυτό μπορεί να συμβεί εξαιτίας της συνεχούς μείξης ανθρώπων με διαφορετικά ήθη, έθιμα, θρησκεία, καθώς και διαφορετική αντίληψη. Βάζοντάς το λοιπόν σε μια Δημοτική Βιβλιοθήκη πιστεύω πως θα μπορούσε να βοηθήσει στην ενημέρωση του ευρύτερου κοινού της.
ΤΙΤΛΟΣ: Υιοθεσία ( ¨Κέντρο Βρεφών Μητέρα¨)
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Στην επιμέλεια της συγγραφής του βιβλίου αυτού σημαντικό ρόλο έπαιξε το μαιευτήριο Μητέρα και ιδιαίτερα η εμπειρία του προσωπικού της. Η ¨Μητέρα¨ είναι ένας Εθνικός Κοινωνικής Φροντίδας που ασχολείται με τον τομέα παιδικής προστασίας, την παροχή ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών και στήριξης στη μόνη μητέρα καθώς και με την ιδρυματική φροντίδα βρεφών, την αναδοχή και την υιοθεσία. Ο τίτλος του συγκεκριμένου βιβλίου «Υιοθεσία Τάσεις Πολιτική Πρακτική» αποτέλεσε βασικό θέμα ομιλίας στο 1ο συνέδριο που οργάνωσε το Κέντρο Βρεφών!
Η διαδικασία της υιοθεσίας περιλαμβάνει τις εξής προϋποθέσεις:
Εργασία των θετών γονέων.
Προετοιμασία και επιλογή των ζευγαριών.
Προετοιμασία των παιδιών.
Συλλογή στοιχείων και πληροφοριών για το ιστορικό του παιδιού τα οποία θα του δοθούν αργότερα.
Ακόμη γίνεται αναφορά στη Βρετανική νομοθεσία η οποία παρέχει βοήθεια και στήριξη για να μεγαλώσουν οι γονείς τα παιδιά τους, στην περίπτωση που το παιδί τεθεί υπό κρατική προστασία. Η απόφαση για την επάρκεια της βιολογικής οικογένειας εγκρίνεται πρώτα απ’ τον Κοινωνικό Λειτουργό και ύστερα από το δικαστήριο, αφού βεβαιώσουν ότι η υιοθεσία θα προσφέρει στο παιδί καλύτερες ευκαιρίες. Στη Μεγάλη Βρετανία το 80% των παιδιών που υιοθετούνται είναι με ειδικές ανάγκες σε αυτό το γεγονός βοήθησε η διαφήμιση των ΜΜΕ δείχνοντας φωτογραφίες των παιδιών προς υιοθεσία. Στις οικογένειες αυτές παρέχονται υπηρεσίες προγραμματισμού ζωής, ομάδες στήριξης, συνεχής εκπαίδευση για τη φροντίδα του παιδιού και πληροφόρηση για πρόσβαση σε υπηρεσίες. Οι θετοί γονείς μπορούν να επιλέξουν τα προβλήματα που μπορούν να αποδεχτούν σε ένα παιδί με ειδικές ανάγκες και στη συνέχεια γνωρίζουν το παιδί και εξοικειώνονται με το πρόβλημά του.
Υπάρχουν τρία είδη υιοθεσίας:
Η ανοιχτή υιοθεσία→ όπου υπάρχει η αμοιβαία πληροφόρηση και η επικοινωνία μεταξύ φυσικού και θετού γονέα πριν τη γέννηση του παιδιού (το παιδί γνωρίζει τα στοιχεία των βιολογικών του γονέων ).
Η ιδιωτική υιοθεσία→ στην οποία οι φυσικοί γονείς μέσω διαπραγματεύσεων που αναλαμβάνει κάποιος τρίτος επιλέγουν την θετή οικογένεια (τα Ύ στην Ελλάδα αφορούν ιδιωτικές υιοθεσίες).
Η κλειστή υιοθεσία→ δεν υπάρχει καμία επικοινωνία με τους φυσικούς γονείς.
Στη διαδικασία της υιοθεσίας υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί όπως:
Οι θετοί γονείς έχουν το δικαίωμα να υιοθετήσουν κάποιο παιδί μέχρι και το εξηκοστό έτος της ηλικίας τους και η διαφορά ηλικίας με αυτό δεν μπορεί να είναι πάνω από 50 και κάτω από 15 χρόνια (αφού και το υιοθετημένο παιδί δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 45 χρόνια ). Από το δωδέκατο έτος της ηλικίας του το παιδί έχει το δικαίωμα να συναινέσει στην υιοθεσία. Μετά την ενηλικίωση του παιδιού είναι υποχρέωση των θετών γονέων να το πληροφορήσουν σχετικά για τα πραγματικά στοιχεία των βιολογικών του γονέων, σε αντίθεση με τους φυσικούς γονείς που δεν είναι ενήμεροι για τα στοιχεία των θετών.
Εάν μετά την υιοθεσία του παιδιού η Κοινωνική Λειτουργός κρίνει ότι η οικογένεια δεν είναι κατάλληλη, είναι δύσκολο να το απομακρύνει απ’αυτή αφού το παιδί θα έχει ήδη δεθεί συναισθηματικά με τους θετούς γονείς.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε μια Δημοτική Βιβλιοθήκη, αφού το θέμα αυτό είναι δυνατόν να απασχολεί ένα μέρος του κοινού της. Ακόμη κατά τη γνώμη μου θα μπορούσαμε να το εντάξουμε και στη συλλογή μιας Ακαδημαϊκής Βιβλιοθήκης, διότι μπορεί να φαινόταν χρήσιμο στους φοιτητές για τη διεκπεραίωση μιας εργασίας τους.
ΤΙΤΛΟΣ:Οι τρεις αδερφές
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Άντον Τσέχοφ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το έργο του Άντον Τσέχοφ ‘Οι τρεις αδερφές’ ήταν το προτελευταίο από τα περισσότερα από 240 δημιουργήματα του. Το έργο του αυτό μεταφράστηκε σε πάρα πολλές γλώσσες ανά τον κόσμο και επίσης έγινε και θεατρική παράσταση σε πάμπολες χώρες.
Περνώντας τώρα στο καθαυτό βιβλίο, το πρώτο που παρατηρούμε είναι πως η αφήγηση της ιστορίας γίνεται με την θεατρική τεχνική, δηλαδή δεν είναι αφήγηση στο τρίτο πρόσωπο αλλά το έργο διαδραματίζεται μέσω διαλόγων και θεατρικών σκηνών.
Η ιστορία του έργου διαδραματίζεται πριν την Ρωσική Επανάσταση κάπου στο 1900, την εποχή των Τσάρων, των βαρονών και φυσικά του απλού λαού ο οποίος εκείνες τις εποχές λιμοκτονούσε ενώ οι λίγοι και ‘καλοί’ απολάμβαναν μια βασιλική ζωή. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας μέχρι δηλαδή να φτάσει στο τέλος περνούν πέντε χρόνια. Το έργο αφορά στη ζωή τριών αδερφών οι οποίες έχουν φύγει χρόνια τώρα από την γενέτειρα τους τη Μόσχα για μία επαρχιακή πόλη της Ρωσίας (δεν αναφέρεται το όνομά της), λόγω της δουλείας του πατέρα τους που ήταν στρατιωτικός, και το καθημερινό τους όνειρο και επιθυμία είναι να γυρίσουν στη Μόσχα. Τα τρία κεντρικά πρόσωπα είναι η Μάσα, η Όλγα και η Ιρίνα οι οποίες είναι οι τρεις αδερφές και κατά τη διάρκεια του έργου εμπλέκονται και διάφορα άλλα πρόσωπα, όπως ο αδερφός των κοριτσιών, η σύζυγός του και διάφοροι άλλοι.
Σε όλη τη διάρκεια του έργου αναφέρεται συνεχώς το νόημα για τη ζωή και όλοι οι χαρακτήρες προσπαθούν να δώσουν τη δική τους άποψη και ερμηνεία. Όπως, για παράδειγμα, η Ιρίνα η οποία είναι η μικρότερη από τις τρεις αδερφές αναφέρει πως το νόημα της ζωής είναι η δουλειά και πως μόνο με τη δουλειά μπορεί κάποιος να βρεί το νόημα της ζωής. Αυτά όμως τα λέει χωρίς να έχει δουλέψει ποτέ της καθώς είναι γόνος πλούσιας οικογένειας και όταν τελικά δουλεύει βρίσκει τη δουλειά πολύ δυσκολότερη απ’όσο τη φανταζόταν. Μια άλλη άποψη για τη ζωή που εκφράζει ο Ιβάν Τσεμπουτίκιν, στρατιωτικός γιατρός και φίλος του αποθανόντος πατέρα των αδερφών είναι πως ίσως να μην υπάρχουμε πραγματικά αλλά να νομίζουμε πως υπάρχουμε.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό του έργου είναι πως όλοι οι χαρακτήρες του είναι απογοητευμένοι από την έως τώρα ζωή τους και ονειρεύονται την αλλαγή στις ζωές τους αλλά οι ίδιοι δεν προσπαθούν έμπρακτα να τις αλλάξουν. Όλοι όμως έχουν αισιοδοξία και φιλοδοξίες για μια καλύτερη ζωή.
Ο κάθε χαρακτήρας του βιβλίου φοβάται την απομόνωση, όπως όλοι οι άνθρωποι άλλωστε, και ψάχνει μέσω της δουλειάς ή μέσω κοινωνικών επαφών να έχουν μια καλή θέση στην κοινωνία, καθώς όλοι απαιτούν να τους σέβονται οι γύρω τους και να τους υπολογίζουν.
Όλο το έργο περιστρέφεται γύρω από τις αναζητήσεις και τις διάφορες στιγμές που περνούν μεταξύ τους οι ήρωες του έργου, καθώς επίσης και το πώς ωριμάζουν οι αδερφές κατά τη διάρκεια του βιβλίου. Κάθε χαρακτήρας έχει κάποιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό που τον ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους και ο αναγνώστης σιγουρα βρίσκει κάτι που να του θυμίζει τον εαυτό του.
Τέλος, στο έργο πέρα από τους πολλούς έρωτες που διαδραματίζονται, πέρα από τα βάσανα και τις σκέψεις των πρωταγωνιστών, υπάρχουν και αρκετές αναφορές στη θρησκεία και στο πως ο Θεός βοηθάει και σώζει, αν υπάρχει πίστη, καθώς επίσης βλέπουμε και πάρα πολλές αναφορές σε διάφορους ποιητές και λογοτέχνες της εποχής.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Θα το προσέθετα σε μια δημοτική βιβλιοθήκη καθώς είναι ένα μυθιστόρημα για όλη την οικογένεια και για όλους τους αναγνώστες και πραγματεύεται ένα πολύ ωραίο θέμα.
Muhsen, Zana. Πουλημένες / Ζάνα Μόχσεν , Άντριου Κροφτς · μετάφραση Βασιλική Κοκκίνου. - Αθήνα : Λιβάνης - Το Κλειδί, 1993. - 358σ. - (Βιογραφίες)
Παρουσίαση :Μπέτι Μαχμούντι
Τίτλος πρωτοτύπου: Vendues!
Η Ζάνα και η Νάντια Μόχσεν, δύο έφηβα κορίτσια, με πατέρα Υεμενίτη και μητέρα Αγγλίδα, εξαπατούνται από τον θρησκόληπτο και συντηρητικό μουσουλμάνο πατέρα τους, ώστε να ταξιδέψουν στην Υεμένη, όπου πωλούνται ως νύφες σε δύο φίλους του.
Από αυτό το σημείο ξεκινάει ένας πραγματικός Γολγοθάς για τα δύο κορίτσια, μιας και βιώνουν ένα καταπιεστικό περιβάλλον, χωρίς καμία ελευθερία έκφρασης. Κάθε αυτονόητο, θεσπισμένο δικαίωμά τους ως άνθρωποι και ως γυναίκες καταπατείται. Βρίσκονται στον απόλυτο έλεγχο των «συζύγων» τους, έχοντας ως μοναδικό ρόλο, την επιμέλεια του νοικοκυριού, την γέννηση και την ανατροφή των παιδιών. Τις περισσότερες ώρες τις ημέρας παραμένουν κλεισμένες σ’ένα άθλιο σπίτι, που μοιάζει πιο πολύ με τρώγλη, κάτω από απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής, αποκομμένες από τον υπόλοιπο κόσμο και την τεχνολογία.
Η Ζάνα αντιδρά με κάθε δυνατό μέσο στο παρανοϊκό καθεστώς που την περιβάλλει και την θέλει υποταγμένη, αλλά δείχνει να ανησυχεί περισσότερο για την αδελφή της. Μίσος, οργή, θυμός και θλίψη είναι τα μόνα αλλά και μόνιμα συναισθήματα στην ψυχή της. Συναισθήματα ωστόσο, που την δυναμώνουν ώστε να παλέψει για την ελευθερία της. Σύντομα, λόγω των άθλιων συνθηκών αρρωσταίνει και φτάνει στο σημείο να βλέπει ως μόνη οδό για την απελευθέρωσή της τον θάνατο.
Στην Αγγλία, η μητέρα της, ξεκινάει έναν αγώνα ώστε να δημοσιοποιήσει το θέμα σε δημοσιογράφους, πολιτικούς και στο κοινό με σκοπό την ευαισθητοποίησή τους για το δράμα των δύο ανήλικων κοριτσιών. Τελικά, μετά από οκτώ χρόνια δυνάστευσης και προσπαθειών η Ζάνα καταφέρνει να επιστρέψει στο σπίτι της, αφήνοντας όμως πίσω το παιδί της και τη Νάντια, η οποία αρνείται να εγκαταλείψει τα παιδιά της στην Υεμένη.
Έτσι, η Ζάνα συνεχίζει τον αγώνα με τη μητέρα της, ώστε να επιτραπεί στη Νάντια να εγκατασταθεί κι αυτή στην Αγγλία, αλλά με τα παιδιά της. Παρά ταύτα τα χρόνια περνούν και η Νάντια απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από την προηγούμενη ζωή της, βιώνοντας έναν διαρκή εξαναγκασμό και φόβο. Γι’ αυτό και σε κάθε της επαφή με τους δημοσιογράφους και τους δικούς της, δηλώνει πλέον πως η ζωή της στην Υεμένη είναι καλή και πως δεν θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα της.
Το βιβλίο είναι μια έμμεση αναφορά στην δουλεία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση των γυναικών στις μουσουλμανικές χώρες, αλλά και μια άμεση αποτύπωση της σκληρής πραγματικότητας που βίωσαν και βιώνουν οι αδελφές Μόχσεν, εξαιτίας της θρησκοληψίας αλλά και της φιλαργυρίας του πατέρα τους. Μεταφέροντας τα προσωπικά της βιώματα η Ζάνα Μόχσεν περιγράφει ρεαλιστικά την κοινωνική εξαθλίωση της γυναίκας αλλά και την προσωπική της απαξίωση ως ανθρώπου, σ’ ένα περιβάλλον δυνάστευσης και κατακρεούργησης του σεβασμού στην ιδιωτική ζωή. Τονίζει την διαφορετική, πλασματική και υπερρεαλιστική εικόνα που είχε και η ίδια γι’ αυτή την χώρα, από την οποία αγωνίστηκε σκληρά για να ξεφύγει. Φωτογραφίζει τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, καθώς και το πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο της Υεμένης, στην οποία έζησε οκτώ ολόκληρα χρόνια. Οκτώ χρόνια που της κληροδότησαν ένα είδος ιδρυματισμού, με αποτέλεσμα σοβαρές δυσκολίες, τόσο σε επίπεδο σχέσεων, όσο και σε επίπεδο χειραφέτησης, κατά την φάση της επανένταξής της στην κοινωνία όπου μεγάλωσε.
Το βιβλίο θα αποτελούσε μια αξιόλογη καταχώρηση σε κάθε βιβλιοθήκη, γεγονός που καταδεικνύεται από το ενδιαφέρον που έχει προκαλέσει η έκδοση του στο αναγνωστικό κοινό αλλά και στον διεθνή Τύπο. Κατά καιρούς δημοσιεύονται άρθρα που αναφέρονται στο συγκεκριμένο θέμα, ενώ γεγονότα και καταστάσεις που περιγράφονται σ’αυτά, απεικονίζουν τις πολιτικές διαστάσεις του. Έτσι αποδεικνύεται η σημαντικότητα και σοβαρότητα του ζητήματος που απασχόλησε και απασχολεί την διεθνή κοινή γνώμη. Γι’ αυτό το λόγο, η συγγραφέας θεώρησε απαραίτητη την δημοσίευση της εξέλιξης των γεγονότων γράφοντας το βιβλίο «Πουλημένες οι συνέχεια :Νάντια, χωρίς έλεος.»
ΤΙΤΛΟΣ:Η κακοποιημένη γυναίκα
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Λενόρ Ουόκερ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το βιβλίο της Λενόρ Ουόκερ''Η κακοποιημένη γυναίκα'' βασίζεται στις προσωπικές ιστορίες κακοποιημένων γυναικών.Η συγγραφέας ασχολείται με την περιγραφή και τη διάψευση των στερεότυπων μύθων που μας έχουν αποτρέψει από το να βλέπουμε την κακοποιημένη γυναίκα ως θύμα.Η κατηγορία εναντίον των γυναικών οτι αυτές προκαλούν την κακοποιήση τους έχει σαν αποτέλεσμα να τις κάνει να ντρέπονται,να αρνούνται ότι έχουν κακοποιηθεί και να μειώνται η αυτοεκτίμηση τους.Ο δράστης αισθάνεται δικαιωμένος για τη βίαιη συμπεριφορά του,αφού η κοινωνία λέει πως το σφάλμα είναι της γυναίκας και όχι του άντρα.Η κοινωνία αδιαφορεί για τα βάσανα τους εάν είναι ψυχολογικά και σωματικά κακοποιημένες από τους άντρες τους.
Μια από τις πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις που έγιναν κατα την διάρκεια της έρευνας ήταν ο καθορισμός ενός κύκλου συμβάντων.Η λεγόμενη κυκλική θεωρία της βίας.Ο κύκλος αυτός εμφανίζεται να έχει τρέις φάςεις:η φάση δημιουργίας της έντασης,η έκρηξη ή το επεισόδιο κακοποιήσης και η φάση ηρεμίας ή περίοδος αγάπης.
Επιχειρεί να καθορίσει κάποιες τεχνικές καταναγκασμού που αναφέρονται απο τις κακοποιημένες γυναίκες.Αυτές οι τεχνικές πριλαμβάνουν σωματικά,σεξουαλικά και οικονομικά μέσα,καθώς και κοινωνική καταπίεση μέσα από τις οικογενειακές συγκρούσεις.Σ'αυτό το τμήμα οι γυναίκες διηγούνται τις προσωπκές τους ιστορίες.Έχει προστατευθεί η ανωνυμία των γυναικών,αλλά όλες οι λεπτομέρειες είναι πραγματικές.
Εξετάζονται οι νομικές,ιατρικές,ψυχολογικές και άλλες υπηρεσίες που συνεχίζουν να κρατούν τις κακοποιημένες γυναίκες στη θέση του θύματος.Σε μια πιο αισιόδοξη παράγραφο προσπαθεί να υποδείξει τις υπηρεσίες εκείνες που οι ίδιες οι κακοποιημένες γυναίκες θεωρούν πως μπορούν να τις βοηθήσουν.Τα λεγόμενα καταφύγια,τα οποία τους προσφέρουν ιατρική βοήθεια,επαγγελματική εκπαίδευση.Παρέχουν την αίσθηση επικοινωνίας και ένα σύστημα υποστήριξης.
Η άποψη μου πάνω σ'αυτό το θέμα είναι πως η κοινωνία είναι αυτή που μπορεί να ελαχιστοποιήσει τη βία αυτή.Η αδικία που διαπράττεται επάνω σ'αυτές τις γυναίκες θα πρέπει να διορθωθεί.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε μια δημόσια και σε μια ακαδημαική βιβλιοθήκη γιατί πιστέυω πως είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα που στην εποχή μας όχι μόνο παραμένει άλυτο αλλά βρίσκεται σε έξαρση.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΟΛΙΤΟΥ
ΤΙΤΛΟΣ: ποτέ χωρίς την κόρη μου
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Μπέτι Μαχμουντί/ Ουίλιαμ Χόφερ
ΘΕΜΑ: Η κακοποίηση της γυναίκας και η θέση της στον ισλαμικό κόσμο
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το βιβλίο «ποτέ χωρίς την κόρη μου», είναι μια αληθινή ιστορία που διαδραματίστηκε τον Αύγουστο του 1984.Η Μπέτι Λάβερ ήταν μια διαζευγμένη νοικοκυρά όταν γνώρισε τον γιατρό Μαχμουντί στο νοσοκομείο του Κάρσον Σίτι, όπου εκείνη νοσηλεύτηκε για ένα διάστημα. Η σχέση τους κατέληξε σύντομα σε γάμο από τον οποίο γεννήθηκε η κόρη τους Μαχτόμπ. Τέσσερα χρόνια μετά αποφάσισαν να επισκεφθούν την οικογένεια του Μουντί, στην Τεχεράνη. Εκείνος πήρε την απόφαση να μείνουν για πάντα εκεί, σε μία χώρα όπου οι γυναίκες είναι σχεδόν σκλάβες, και άρχισε να συμπεριφέρεται σαν τύρρανος κρατώντας τη γυναίκα και την κόρη του σχεδόν αιχμάλωτες. Η μόνα ελπίδα διαφυγής βρίσκονταν στα χέρια λαθρεμπόρων, καθώς ούτε η αμερικάνικη πρεσβεία μπορούσε να βοηθήσει καθώς θεωρούνταν πλέον κτήμα του συζύγου της τόσο αυτή όσο και οι κόρη της(στον μουσουλμανικό κόσμο, όπως αναφέρεται και στο βιβλίο, η μητέρα χάνει κάθε δικαίωμα επάνω στο παιδί της αφού το γεννήσει, καθώς θεωρείται αποκλειστικά, μια απλή μηχανή αναπαραγωγής). Αυτό το βιβλίο είναι η αληθινή ιστορία σε α΄ πρόσωπο, μιας γυναίκας που πέτυχε το ακατόρθωτο, μια Οδύσσεια που παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα.
Το βιβλίο αυτό έχει γυριστεί και σε ταινία. Από τη συγγραφή του και μετά, η Μπέτι Μαχμουντί, ασχολείται με τα προβλήματα των παιδιών που προέρχονται από παράνομους γάμους και ίδρυσε την οργάνωση ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ: ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ. Ταξιδεύει σε ολόκληρο τον κόσμο δίνοντας διαλέξεις πάνω σε αυτό το θέμα. Έγραψε μάλιστα και σχετικό βιβλίο με τίτλο ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ .
Το θέμα το οποίο πραγματεύεται το συγκεκριμένο βιβλίο(«ποτέ χωρίς την κόρη μου») , είναι η θέση της γυναίκας στον ισλαμικό κόσμο. Έχω συγκεντρώσει κάποιες πληροφορίες σχετικά με το Κοράνι και το Ισλάμ, σε συνάρτηση πάντα με τις πληροφορίες και τα θέματα που θίγονται στο παρών βιβλίο. Το Κοράνι αρχικά, αν και προσφέρει προστασία στις γυναίκες, είναι ιδιαίτερα σκληρό μαζί τους. Σαφώς τις θεωρεί υποδεέστερες από τους άντρες. Απαγορεύει να επιδεικνύουν ακόμη και το κεφάλι, τους αστραγάλους και τα χέρια, σημεία που χαρακτηρίζονται «απόκρυφα».Η πολυγαμία είναι θεσμοθετημένη στο Ισλάμ. Η απώλεια της παρθενιάς και η απιστία είναι θανάσιμα αδικήματα. Βασικό χαρακτηριστικό της ανδροκρατούμενης μουσουλμανικής κοινωνίας είναι η ζήλεια και η καχυποψία για το γυναικείο φύλο. Ακραίο αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης και της προσπάθειας ελέγχου της γυναικείας σεξουαλικότητας είναι ο ευνουχισμός των κοριτσιών με την κλειτοριδεκτομή. Η μέθοδος αυτή επιβιώνει κυρίως στις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής. Το Κοράνι, περισσότερο κώδικας συμπεριφοράς παρά ιερό βιβλίο, είναι σαφές στην περίπτωση των γυναικών. Χαρακτηριστικά αναφέρεται σε απόσπασμά του: οι άνδρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες εξ΄αιτίας των ιδιοτήτων που τους χάρισε ο Θεός εξυψώνοντάς τους πάνω από αυτές, καθώς και γιατί οι άνδρες χρησιμοποιούν τα αγαθά τους για να προικίσουν τις γυναίκες. Οι ενάρετες γυναίκες είναι υπάκουες και υποταγμένες. Διατηρούν με φροντίδα κατά την απουσία του συζύγου τους αυτό που ο Θεός τις διέταξε να διατηρούν ανέπαφο. Θα τιμωρήσετε αυτές που φοβάστε πως δεν σας υπακούουν :θα τις εξορίσετε σε χωριστά κρεβάτια ,θα τις χτυπήσετε. Μόλις όμως σας υπακούσουν, θα πάψετε να τις τιμωρείτε. Γιατί ο Θεός είναι μεγάλος».
Οποιαδήποτε αιτήματα για κοινωνική και πολιτική ισονομία, για ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση, για ελευθερία έκφρασης, για επαγγελματική κατοχύρωση καθώς επίσης η εναντίωση στον «παραδοσιακό» τρόπο γυναικείας αμφίεσης, του τσαντόρ, θεωρούνται δευτερεύοντα, κάποιες επιθυμίες δεν θα μπορέσουν ίσως ποτέ να εκφραστούν.
Έτσι η παράδοση, ο ισλαμικός νόμος, καλείται να καταπνίξει σαν απομεινάρια του τυραννικού καθεστώτος, κάποια αιτήματα κοινωνικής απελευθέρωσης, κάποιες απόπειρες ανατροπής της αυστηρής και άκαμπτης ιεραρχίας.
Η διατήρηση των «εθνικών» αξιών είναι η ίδια η αποδοχή της βίας που ασκείται σε βάρος των γυναικών. Το Κοράνι απευθύνεται στους άντρες. Οι γυναίκες δεν ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων, αλλά αποτελούν ένα από τα πολύτιμα εκείνα αγαθά που συνθέτουν την αντρική περιουσία. Πολυγαμία σαν εξισορρόπηση της ανίερης πορνείας που μόλις απαγορεύτηκε, ανισότητας ακόμα και στις στρατιωτικές ποινές για το ίδιο αδίκημα.
Κάθε έκφραση της γυναικείας αλληλεγγύης αντιμετώπισε την εχθρότητα, τη γελοιοποίηση, προκάλεσε μια νέα προσπάθεια διαίρεσης γυναικών σε προοδευτικές και αντιδραστικές, φωτισμένες και υπανάπτυκτες, Ευρωπαίες και Ανατολίτισσες, γυναίκες με φερετζέ και χωρίς φερετζέ .Ισχύουν θανάσιμες ποινές, όπως λιθοβολισμός, απαγχονισμός για τις γυναίκες εκείνες που θα θεωρηθούν ΜΟΙΧΕΣ ή θα τολμήσουν να …ΒΙΑΣΤΟΥΝ από άντρες. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της μικρής Ναζαρίν, Ιρανής 16 ετών οι οποί τιμωρήθηκε από τους ΜΟΥΛΑΔΕΣ με απαγχονισμό, γιατί τόλμησε να μαχαιρώσει έναν επίδοξο βιαστή της(!!!) και ακόμη χειρότερο εκείνο της δεκατριάχρονης κοπέλας που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τον ΠΑΤΕΡΑ και τον ΑΔΕΛΦΟ της, γιατί έπεσε θύμα βιασμού.
Η αστυνομία στέκεται αδιάφορη και υποστηρίζει ακόμη την παρενόχληση ανδρών σε γυναίκες, συγκαλύπτοντας τέτοια περιστατικά.
Όλα αυτά αποτυπώνονται στο συγκεκριμένο βιβλίο με πολλές λεπτομέρειες. Διαβάζοντάς το διαπιστώνεις πως το Ισλάμ πατάει γερά πάνω στον εξευτελισμό της γυναίκας και τον συνεχή βιασμό της προσωπικότητάς της. Τη θέλει σκυφτή, υποταγμένη και φοβισμένη, κρυμμένη κάτω από ένα τσαντόρ, μικάμπ, φερετζέ ή όπως αλλιώς ονομάζεται, αδιαφορώντας για την προσωπικότητα και την ανθρώπινη υπόστασή της.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Θεωρώ το βιβλίο αυτό μια πολύ καλή επιλογή για κάθε αναγνώστη. Θα το τοποθετούσα σε μια δημόσια βιβλιοθήκη καθώς το θέμα του αφορά ένα ευρύ και όχι εξειδικευμένο κοινό.
Σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη, είναι ένα βαθιά συγκινητικό βιβλίο που θέτει τον αναγνώστη σε προβληματισμό και αναδεικνύει έναν άγνωστο κόσμο κάτω από τη Μπούργκα.
ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ
***Το λουλούδι της ερήμου είναι επίσης μία αυτοβιογραφία με παρόμοιο περιεχόμενο με το βιβλίο της συγκεκριμένης εργασίας. Συγγραφέας του είναι η Γουόρις Ντίρι.
**Φεμινιστικό περιεχόμενο παρουσιάζει επίσης το βιβλίο του Λουκά Θανασέκου, «Η γυναίκα χωρίς φύλο»
ZΗΣΙΟΥ ΖΟΖΕΦΙΝΑ
Τοξικομανίες – Λουίτζι Κανκρίνι
CANCRINI, Lyigi. (χ.χ.). Tossicomanie. Μετάφραση Ντίνα Καραχάλιου. Αθήνα: Αποσπερίτης
Θέμα: Ναρκωτικά
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ – ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Τι είναι η τοξικομανία;
Η τοξικομανία είναι μία κατάσταση δηλητηρίασης που δημιουργείται από την επανειλημμένη κατανάλωση, ή «λήψη» μιας ουσίας φυσικής ή συνθετικής, δηλαδή που παράγεται τεχνητά σ’ ένα χημικό εργαστήριο. Τα χαρακτηριστικά της περιλαμβάνουν:
1. μία ανάγκη να συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε την ουσία και να την προμηθευόμαστε με οποιοδήποτε τίμημα,
2. μια υπερβολική εξασθένιση για κάθε ενδιαφέρον και για οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα των άλλων,
3. την εισδοχή σ’ ένα τυπικό κοινωνικό ρόλο, τη δημιουργία μιας εικόνας του εαυτού μας και μιας σειράς από δημόσιες συμπεριφορές –δηλαδή ενός τρόπου ζωής– που ανταποκρίνονται σε αυτό το ρόλο.
Το βιβλίο «Τοξικομανίες» του Λουίτζι Κανκρίνι πραγματεύεται το θέμα των τοξικών ουσιών, δηλαδή των ναρκωτικών. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται απλές και μικρές ιστορίες ανθρώπων που έχουν κάνει χρήση ναρκωτικών· ποιες ήταν οι περιστάσεις που τους ώθησαν στη χρήση των ουσιών αυτών. Στη συνέχεια αναλύονται οι επιλογές των νέων και η αντιμετώπιση που έχουν οι νέοι από την κοινωνία.
Τι είναι τοξικομανία; Ποιοι είναι πραγματικά τοξικομανείς ή αλλιώς εξαρτημένοι, και ποιοι είναι αυτοί που απλώς δοκιμάζουν; Είναι κάποια από τα θέματα με τα οποία ασχολείται ο συγγραφέας.
Πίσω από κάθε τοξικομανία βρίσκεται μια ανθρώπινη περίπτωση που πρέπει να την παίρνουμε υπόψη μας, μία κρίση, ένα σοβαρό πρόβλημα.
Η οικογένεια και το φυσικό περιβάλλον του τοξικομανή είναι δύο σημαντικοί παράγοντες για τη μοίρα του τοξικομανή. Οι αντιδράσεις των ατόμων που συναθροίζουν το στενό του κύκλο θα οδηγήσουν τον τοξικομανή στη χρήση ή μη των τοξικών ουσιών. Βέβαια αυτά τα ίδια άτομα μπορούν να βοηθήσουν τον τοξικομανή να ξεπεράσει το πρόβλημά του, να απεξαρτηθεί, δηλαδή, από τη χρήση των τοξικών ουσιών.
Για να σταματήσει τη χρήση των ναρκωτικών, ο τοξικομανής έχει ανάγκη από συγκεκριμένες απαντήσεις σχετικά με τις δυσκολίες της ζωής του.
Οι τοξικομανίες έχουν την τάση να εξαπλώνονται μέσα σε περιοχές του πληθυσμού και σε μεμονωμένα άτομα που βιώνουν κάτω από πολύ σοβαρές συνθήκες ή κινδύνους περιθωριοποίησης.
Το φαινόμενο της εξάπλωσης των τοξικομανιών είναι αρκετά σοβαρό. Δεν αρκεί μόνο να είναι διαθέσιμα τα ναρκωτικά για να ξεσπάσει αυτό το φαινόμενο. Χρειάζεται να συμβαίνουν και άλλα γεγονότα, όπως είναι οι εξωτερικοί παράγοντες: κοινωνικό και οικονομικό μειονέκτημα, αθλιότητα, πνευματική φτώχεια, προσωπικά δράματα, κτλ.
Από τη μια μεριά το εμπόριο των παραγωγών του όπιου και της κάνναβης, κι η παραγωγή, η προαγωγή και η πώληση αμφεταμινών, από την άλλη, αναπτύσσονται μέσα σε διεθνή κανάλια.
Στη συνέχεια ο συγγραφέας αναφέρεται στην παραγωγή και τα επακόλουθα ουσιών που βρίσκονται εύκολα στο εμπόριο και προκαλούν εξάρτηση στο χρήστη, εκτός των ναρκωτικών, όπως είναι τα ψυχοφάρμακα και το αλκοόλ. Αναφέρεται επίσης στο γεγονός ότι οι κυβερνώντες πολλών χωρών αδιαφόρησαν για την κατάσταση κι έτσι «το πεδίο ήταν ελεύθερο» για τη διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων από αμφεταμίνες.
Η δημιουργία αντιναρκωτικών κέντρων δεν είναι ο μοναδικός τρόπος για να αντιμετωπισθεί η διάδοση της τοξικομανίας. Σύμφωνα με το νόμο, η θεραπεία του τοξικομανή ανατίθεται στο σύνολο κοινωνικών και υγειονομικών υπηρεσιών, όπως για παράδειγμα, κοινωνικών λειτουργών και σοβαρών γιατρών.
Η θεραπεία του τοξικομανή δεν εξαρτάται μόνο από ειδικές φροντίδες. Εξαρτάται περισσότερο από την ωριμότητα των περιστάσεων που αφορούν τη ζωή του κι από τις ευκαιρίες για ανάρρωση που του προσφέρονται.
Η τοξικομανία σταματά τη στιγμή κατά την οποία η ζωή του ασθενή ανοίγεται μπροστά σε ενδιαφέροντα διαφορετικά από εκείνο το μοναδικό, μέσα στο οποίο ο ίδιος είχε βαλτώσει.
Το απότομο σταμάτημα της συνήθειας για τα ναρκωτικά προκαλεί μια φυσική και ψυχολογική κατάσταση πόνου εξαιρετικά σοβαρή. Ένα σίγουρο βήμα μπροστά γίνεται όταν δημιουργούνται φάρμακα, των οποίων είναι δυνατόν να ελέγχουμε τη δόση, τα οποία αντικαθιστούνε τις ουσίες που προμηθεύονται οι τοξικομανής από το παράνομο εμπόριο. Τα φάρμακα αυτά ονομάζονται «υποκατάστατα» γιατί επιτρέπουν την υποκατάσταση του πόνου και ταυτόχρονα απομακρύνουν τους αρρώστους από τις ουσίες που τους σκοτώνουν.
Η υποκατάσταση της ηρωίνης με την ουσία που ονομάζεται μεθαδόνη υποστηριζόταν, υπογραμμίζοντας ότι αυτό το φάρμακο επιτρέπει να μεγαλώνει γρήγορα το διάστημα ανάμεσα στις χορηγήσεις. Είναι δύσκολο να τη συνηθίσει κανείς, να εθιστεί σ’ αυτή.
Ομάδες ανθρώπων οργανώνονται κάτω από τον τίτλο του αγώνα ενάντια στα ναρκωτικά. Πρόκειται για ομάδες συντηρητικών, που φοβούνται γενικά ταραχές και αλλαγές στη ζωή της κοινωνίας. Οι συγκινητικές διαταραχές που βρίσκονται στη βάση αυτών των αντιδράσεων επηρεάζουν βαθιά τους τρόπους με τους οποίους πληροφορείται το κοινό σχετικά με τα ναρκωτικά και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται.
Αντί να προκαλούμε τη δημιουργία φαντασμάτων, χρειάζεται να μελετήσουμε την πραγματικότητα της δυσπροσαρμοστικότητας και της περιθωριοποίησης. Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε όλους εκείνους τους πολύπλοκους κοινωνικούς παράγοντες που καθορίζουν τη χρήση των ναρκωτικών ή την ευνοούν.
Τέλος, είναι απαραίτητα ειδικά προγράμματα πληροφόρησης σχετικά με την ηρωίνη μέσα στις ομάδες νέων που μειονεκτούν από οικονομική και πνευματική πλευρά. Ακόμα, εκμεταλλευόμενοι την αντιπάθεια των παιδιών για μια τόσο ηθικολογική προπαγάνδα που γίνεται ενάντια στο χασίς, οι διακινητές χρησιμοποιούν την άγνοια των παιδιών.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε στη συλλογή μιας Δημοτικής, ή ακόμα και μιας Ακαδημαϊκής Βιβλιοθήκης, διότι αναφέρεται σ’ ένα φλέγον ζήτημα που απασχολεί την οικουμένη. Επιπλέον, αναλύει θέματα, τα οποία ο καθένας μπορεί να συμβουλευθεί, και παρουσιάζει λεπτομέρειες που δεν είναι γνωστές στο ευρύ κοινό.
ΤΙΤΛΟΣ: Ποτέ χωρίς την κόρη μου
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Μπέτι Μαχμουντί και Ουίλιαμ Χόφερ
ΘΕΜΑ: Η κακοποίηση των γυναικών στη μέση ανατολή
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το βιβλίο ‘Ποτέ χωρίς την κόρη μου’ περιγράφει τη ζωή μιας αμερικανίδας, παντρεμένη με ιρανό, που ταξίδεψε με τον άντρα της και την κόρη της στην Τεχεράνη. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία μιας γυναικάς που πέτυχε το ακατόρθωτο.
Η Μπέτι Λάβερ ήταν μια διαζευγμένη νοικοκυρά όταν γνώρισε τον γιατρό Μαχμουντί στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Η σχέση τους κατέληξε σε γάμο από τον οποίο γεννήθηκε η κόρη τους Μαχτόμπ. Τέσσερα χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1984, αποφάσισαν να επισκεφτούν την οικογένεια του Μουντί στην Τεχεράνη. Από τη στιγμή της επίσκεψής τους, η Μπέτι ανακαλύπτει πως ο Μουντί είχε σχεδιάσει να μην ξανά επιστρέψουν στην Αμερική. Ξαφνικά αρχίζει να ζει με την κόρη της σε ένα περιβάλλον και σε μια χώρα που δεν αρμόζει σε μια Αμερικανίδα. Βλέπει τον άντρα που είχε ερωτευθεί να «αλλάζει» πρόσωπο και να συμπεριφέρεται σ΄ αυτήν και στην κόρη της σαν τύραννος κρατώντας τες αιχμάλωτες. Συνειδητοποιεί ότι η κοινωνία και ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων είναι ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι σκλάβες και υποχείρια των αντρών. Έτσι αρχίζει ένας αγώνας για να δραπετεύσει από τη χώρα αλλά και από τη σκιά του συζύγου της. Διηγώντας όλη την προσπάθεια της να φύγει με διάφορους τρόπους από τη χώρα, περιγράφει παράλληλα με τρομακτικές λεπτομέρειες την κακοποίηση της από τιν ίδιο της τον άντρα(που θεωρείται κάτι φυσιολογικό για τις γυναίκες εκει σύμφωνα με τη θρησκεία τους), κάνοντας τη θέληση της να διαφύγει ακόμη πιο έντονη και αποφασιστική. Έτσι με υπεράνθρωπες προσπάθειες και μέσα από απερίγραπτες περιπέτειες, βάζοντας σε κίνδυνο και την κόρη της, η Μπέτι Μαχμουντί κατόρθωσε να δραπετεύσει μαζί με τη κόρη της μέσω ενός παράνομου δικτύου λαθρεμπόρων και να γυρίσει στην Αμερική .
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να ενταχθεί σε μία Δημοτική βιβλιοθήκη γιατί το θέμα του μπορεί να απασχολήσει το ευρύ κοινό αλλά και να δώσει παράδειγμα δύναμης και ελευθερίας σε γυναίκες που κακοποιούνται. Επίσης μπορεί να ενταχθεί και σε μια Ακαδημαική βιβλιοθήκη για την διεκπαιρέωση μιας εργασίας.
Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο που σε συναρπάζει με την περιγραφεί των καταστάσεων που περνάει η γυναίκα στη Μέση Ανατολή. Αλλά και το πως αντιμετωπίζεται ως κάτι φυσιολογικό από την κοινωνία και την θρησκεία.
ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ
Το λουλούδι της ερήμου, οι πουλημένες, για την αγάπη ενός παιδιού
ΤΙΤΛΟΣ: Ποτέ χωρίς την κόρη μου
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Μπέτι Μαχμουντί και Ουίλιαμ Χόφερ
ΘΕΜΑ: Η κακοποίηση των γυναικών στη μέση ανατολή
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το βιβλίο ‘Ποτέ χωρίς την κόρη μου’ περιγράφει τη ζωή μιας αμερικανίδας, παντρεμένη με ιρανό, που ταξίδεψε με τον άντρα της και την κόρη της στην Τεχεράνη. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία μιας γυναικάς που πέτυχε το ακατόρθωτο.
Η Μπέτι Λάβερ ήταν μια διαζευγμένη νοικοκυρά όταν γνώρισε τον γιατρό Μαχμουντί στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Η σχέση τους κατέληξε σε γάμο από τον οποίο γεννήθηκε η κόρη τους Μαχτόμπ. Τέσσερα χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1984, αποφάσισαν να επισκεφτούν την οικογένεια του Μουντί στην Τεχεράνη. Από τη στιγμή της επίσκεψής τους, η Μπέτι ανακαλύπτει πως ο Μουντί είχε σχεδιάσει να μην ξανά επιστρέψουν στην Αμερική. Ξαφνικά αρχίζει να ζει με την κόρη της σε ένα περιβάλλον και σε μια χώρα που δεν αρμόζει σε μια Αμερικανίδα. Βλέπει τον άντρα που είχε ερωτευθεί να «αλλάζει» πρόσωπο και να συμπεριφέρεται σ΄ αυτήν και στην κόρη της σαν τύραννος κρατώντας τες αιχμάλωτες. Συνειδητοποιεί ότι η κοινωνία και ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων είναι ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι σκλάβες και υποχείρια των αντρών. Έτσι αρχίζει ένας αγώνας για να δραπετεύσει από τη χώρα αλλά και από τη σκιά του συζύγου της. Διηγώντας όλη την προσπάθεια της να φύγει με διάφορους τρόπους από τη χώρα, περιγράφει παράλληλα με τρομακτικές λεπτομέρειες την κακοποίηση της από τιν ίδιο της τον άντρα(που θεωρείται κάτι φυσιολογικό για τις γυναίκες εκει σύμφωνα με τη θρησκεία τους), κάνοντας τη θέληση της να διαφύγει ακόμη πιο έντονη και αποφασιστική. Έτσι με υπεράνθρωπες προσπάθειες και μέσα από απερίγραπτες περιπέτειες, βάζοντας σε κίνδυνο και την κόρη της, η Μπέτι Μαχμουντί κατόρθωσε να δραπετεύσει μαζί με τη κόρη της μέσω ενός παράνομου δικτύου λαθρεμπόρων και να γυρίσει στην Αμερική .
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να ενταχθεί σε μία Δημοτική βιβλιοθήκη γιατί το θέμα του μπορεί να απασχολήσει το ευρύ κοινό αλλά και να δώσει παράδειγμα δύναμης και ελευθερίας σε γυναίκες που κακοποιούνται. Επίσης μπορεί να ενταχθεί και σε μια Ακαδημαική βιβλιοθήκη για την διεκπαιρέωση μιας εργασίας.
Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο που σε συναρπάζει με την περιγραφεί των καταστάσεων που περνάει η γυναίκα στη Μέση Ανατολή. Αλλά και το πως αντιμετωπίζεται ως κάτι φυσιολογικό από την κοινωνία και την θρησκεία.
ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ
Το λουλούδι της ερήμου, οι πουλημένες, για την αγάπη ενός παιδιού
Στην Ελλάδα στις αρχές τις δεκαετίας του 60΄ το αριστερό κίνημα αρχίζει να συνέρχεται και να οργανώνεται μετά την ήττα στον εμφύλιο και ταυτόχρονα ξεκινά κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες με κύρια έκφραση ένα διεκδικητικό πλαίσιο που αναφέρεται στα ζητήματα της ελευθερίας και τις δημοκρατίας.
Τα συνδικάτα και οι φοιτητικοί κυρίως σύλλογοι γίνονται χώροι ιδεολογικών και πολιτικών ζυμώσεων. Παράλληλα μ’ αυτά και σε σχέση με αντίστοιχα κινήματα του εξωτερικού αρχίζει να αναπτύσσεται ένα φιλειρηνικό κίνημα με κύρια αιτήματα του αφοπλισμού και ιδιαίτερα για την Ελλάδα το σπάσιμο της εξάρτησης από τους αμερικάνους και το ΝΑΤΟ.
Όλα τα παραπάνω έχουν σαν αποτέλεσμα την ενεργοποίηση μηχανισμών εξουσίας που δεν κινούνται στα θεσμικά πλαίσια αλλά υπόγεια και κάτω από το σκοτάδι. Αυτό είναι το περίφημο παρακράτος. Το παρακράτος μπορεί να οργανώθηκε στην κυρίαρχη τάξη αλλά έφτασε στο σημείο να δρα ανεξέλεγκτα και πέρα από αυτήν.
Η περίοδος αυτή όπως είπαμε παραπάνω χαρακτηρίστηκε από την ένταση των πολιτικών και κοινωνικών αγώνων και ανέδειξε πρωταγωνιστές που με τα οράματα και τις ιδέες τους αλλά και τη στάση ζωής τους ενέπνευσαν χιλιάδες κόσμου και αποτελούν μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς.
Τους πρωταγωνιστές αυτούς θα τους δούμε ανάμεσα στους καλλιτέχνες τους επιστήμονες τους συνδικαλιστές και στους φοιτητές σε κάθε χώρο δηλαδή που υπήρχε έντονη κοινωνική δράση.
Αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης κοινωνικού κινήματος και παρακράτους ήταν η βίαιη κατάλυση της δημοκρατίας δηλαδή η επικράτηση του παρακράτους μιας και οι πραξικοπηματίες ταυτίστηκαν απόλυτα με το παρακράτος. Αλλά αν στο πεδίο της εξουσίας βγήκε νικητής το παρακράτος οι ιδέες τα αιτήματα και οι αγώνες εκείνης της εποχής είναι αυτές που αποτελούν μέχρι σήμερα και θα αποτελούν και στο μέλλον πηγή έμπνευσης κυρίως των νέων ανθρώπων.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ
Στο παραπάνω κλίμα, σε μια πόλη της Μακεδονίας την «Ουδετερόπολη» (Θεσσαλονίκη), η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη οργανώνει μέσα Μαΐου του 196.(3) εκδήλωση για την ειρήνη και τον αφοπλισμό, με κεντρικό ομιλητή τον βουλευτή της ΕΔΑ και αγωνιστή της ειρήνης Ζ (Γρηγόρης Λαμπράκης).
Η εκδήλωση αυτή ενώ κινητοποιεί τους οπαδούς της ΕΔΑ και τα μέλη του κινήματος ειρήνης, ταυτόχρονα ενεργοποιεί τα (αντανακλαστικά) των μηχανισμών εξουσίας και του παρακράτους (που είναι συνδεδεμένα με μια αμφίδρομη σχέση). Και οι δύο βλέπουν πως τα συνθήματα του κινήματος ειρήνης βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στο λαό και παράλληλα αντιλαμβάνονται ότι η αριστερά αποκτά φωνή και δράση.
Στους σκοτεινούς διαδρόμους του παρακράτους αποφασίζετε δυναμική αντίδραση απέναντι στην εκδήλωση αυτή. Αντίδραση που φτάνει και στην οργάνωση σχεδίων δολοφονίας του Λαμπράκη.
Τα μέλη της ΕΕΔΥΕ πληροφορούνται για τις προθέσεις και τα σχέδια όλων αυτών. Κορυφαία στελέχη της Επιτροπής (δικηγόρος Μάτσας, Σπαθόπουλος) προσπαθούν να πείσουν τον Λαμπράκη να μην γίνει η εκδήλωση. Ο Λαμπράκης όμως είναι αποφασισμένος να παραστεί και να μιλήσει. Αποφασίζουν λοιπόν να φέρουν την αστυνομία και τις αρχές προ των ευθηνών τους. Η ηγεσία της αστυνομίας στην αρχή προσπαθεί να παίξει το «κρυφτούλι» και όταν οι πιέσεις από την πλευρά των διοργανωτών της εκδήλωσης αναγκάζεται να λάβει κάποια μέτρα τα οποία είναι εν γνώσει της αναποτελεσματικά. Παράλληλα ασκούνται πιέσεις ώστε να μη βρεθεί τόπος για να φιλοξενήσει την εκδήλωση.
Η επιμονή του Λαμπράκη αλλά και η αγωνιστική διάθεση των μελών της ΕΕΔΥΕ και των αριστερών της πόλης κάνουν δυνατή τη πραγματοποίηση της, μέσα όμως σε ένα πρωτόγνωρο κλίμα τρομοκρατίας, θύμα του οποίου είναι ο βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργος Πηρουχάς (Τσαρουχάς). Αργότερα το παρακράτος κατάφερε αυτό που δε μπόρεσε εκείνη τη μέρα του Μάη: να τον δολοφονήσει.
Η πραγματοποίηση της εκδήλωσης φέρνει σε ταραχή και αμηχανία στην ηγεσία της αστυνομίας αλλά και προκαλεί τη μανία των παρακρατικών. Το σχέδιο για τη δολοφονία του Λαμπράκη μπαίνει σε εφαρμογή. Εμπνευσμένο από τη κορυφή του παρακράτους (Αργηχόσαυρος – δωσίλογος την εποχή της κατοχής, αναβαπτισμένος μέσα από την εθνικοφροσύνη και τη παρακρατική δράση του) και εκτελεστές από δυο ανθρώπους του υποκόσμου (Γιάγκος – Βάγκος). Έξω από το χώρο της εκδήλωσης το πλήθος των «αγανακτισμένων» παρακρατικών βράζει. Καθώς ο Λαμπράκης και η συνοδεία του (μεταξύ του και ένας απλός αγωνιστής που τρέφει μεγάλο θαυμασμό για τον Λαμπράκη – κυρίως για το θάρρος του-, ο Χατζής ή Τίγρης, που εκείνες τις κρίσιμες στιγμές γίνεται αυτόκλητος σωματοφύλακας του βουλευτή) αποχωρούν και πηγαίνουν προς το ξενοδοχείο, το τρίκυκλο των δυο εκτελεστών επιτίθεται δυο φορές και τελικά χτυπά θανάσιμα τον Λαμπράκη. Όλοι τρέχουν να καλυφθούν …. Όλοι εκτός από τον Τίγρη, ο οποίος πηδά στο τρίκυκλο και μάχεται στην αρχή με το Βάγγο που ήταν στη καρότσα και τον εξουδετερώνει και μετά προσπαθεί να πιάσει και τον οδηγό τον Γιάγκο ο οποίος όμως καταφέρνει τελικά να τον τραυματίσει πάνω στη καρότσα.
Ο θανάσιμα τραυματισμένος Λαμπράκης οδηγείτε στο νοσοκομείο ουσιαστικά κλινικά νεκρός και τελικά πεθαίνει.
Οι πρώτες ευθύνες στη κάλυψη των αυτουργών της δολοφονίας αλλά και η συμμετοχή στην οργάνωση του σχεδίου από την ηγεσία της αστυνομίας και της χωροφυλακής εντοπίζονται από την δικαστική εξουσία πριν ακόμα πεθάνει ο Λαμπράκης
Η φυσική εξόντωση του Λαμπράκη αντί να σταματήσει τους αγώνες των πολιτών δυνάμωσε την αγωνιστική διάθεση πληθήνε το κίνημα. Η μεταφορά της σωρού του στην Αθήνα και η κηδεία σε μια ογκώδη διαδήλωση για την ειρήνη και τη δημοκρατία. Ταυτόχρονα αποδείχθηκαν οι σχέσεις εξουσίας και παρακράτους έτσι ώστε και η ίδια η κυβέρνηση να ομολογήσει ότι δεν μπορεί να τους ελέγξει(Παραίτηση Καραμανλή).
Παρόλη τη προσπάθεια τρεις δημοσιογράφοι και κυρίως ένας ακέραιος και πιστός στο καθήκον ανακριτής αποκαλύπτουν τη συνομωσία και παραπέμπονται σε δίκη οι φυσικοί (στρατηγός, διευθυντής, υποδιευθυντής και ένας μοίραρχος) και κυρίως οι ηθικοί αυτουργοί.
Παρόλα αυτά και με την ανώμαλη κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην Ελλάδα (αποστασία, βασιλικό πραξικόπημα, χούντα) κανένας από τους κύριους υπευθύνους δεν τιμωρηθήκαν ουσιαστικά.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ.
Το βιβλίο αυτό θα το τοποθετούσα σε μια δημοτική βιβλιοθήκη επειδή είναι μια ιστορία ενός από τα σημαντικότερα πολιτικά πρόσωπα στην Ελλάδα και παίζει σημαντικό ρόλο στην πολιτική ιστορία της χώρας.
Τίτλος: ΄΄ΗΛΙΘΙΟΙ ΛΕΥΚΟΙ΄΄.
Συγγραφέας: ΄΄ΜΑΪΚΛ ΜΟΥΡ΄΄.
Προτεινόμενο βιβλίο του ίδιου συγραφέα: ΄΄ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΑΜΕΡΙΚΗ;΄΄.
Θέμα:Κοινωνικοπολιτική σάτιρα της σύγχρονης Αμερικής.
Μία αποκαλυπτική σάτιρα της σύγχρονης Αμερικής που εκφράζει την αγωνία ενός λαού μπροστά στη μοίρα του.Ο πληθωρικός Μάικλ Μουρ καταγγέλει με αντρεπτικό χιούμορ τις πληγές της χώρας: τον αναλφαβητισμό,το ρατσισμό, την ελεύθερη κυκλοφορία των όπλων , τη θανατική ποινή, την οικονομική εξαθλίωση μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού,τα διαπλεκόμενα συμφέροντα, αλλά και την αλαζονική και ανεύθυνη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μπους.
΄΄Εντυπωσιακό σατιρικό πνεύμα, καταπληκτική δημοσιογραφία, καταπληκτική έρευνα…ένα αριστούργημα.΄΄Tom Paulin & Bonnie Greer, BBC NEWSNIGHT.
΄΄Ξεκαρδιστικό!Τόσο πιο πολύ θυμώνει ο Μουρ τόσο πιο απολαυστικός γίνεται.΄΄San Francisco Chronicle.
΄΄Καυστικό…τα λέει έξω από τα δόντια.΄΄Observer.
Προσωπικά θεωρώ πως το συγκεκριμένο βιβλίο έχει θέση σε οποιαδήποτε βιβλιοθήκη , εκτός από μία σχολική επιπέδου δημοτικού,καθώς μπορεί να διαβαστεί και να κατανοηθεί από μία ευρύτατη γκάμα κοινού ανεξαρτήτως ηλικίας και μορφωτικού επιπέδου.Θεωρώ πως ο κάθε άνθρωπος που αισθάνεται τον εαυτό του σαν έναν συνειδητοποιημένο πολίτη στην σύγχρονη κοινωνία οφείλει να διαβάσει τα έργα του Μάικλ Μουρ , να προβληματιστεί και να ακονίσει την ατομική του κριτική στάση απέναντι στα σύγχρονα προβλήματα που ταλανίζουν όχι μόνο τις ΗΠΑ αλλά και σύσσωμο τον πλανήτη μας.
ΣΤΟ ΈΡΓΟ 'ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ'ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ.ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΤΗΚΑΝ Η'ΟΧΙ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟς ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.Η ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΙ.
Κίκη Σοφία
Δημήτριος, Σ. (2007). Περί ορέξεως. Αθήνα: Κάκτος
Περίληψη
Δύο γυναίκες, κάθονται έξω από ένα θάλαμο νοσοκομείου και συζητούν για τα προβλήματα των παιδιών τους που νοσηλεύονται. Η κόρη της μίας πάσχει από νευρική ανορεξία και η κόρη της άλλης από βουλιμία. Στους διαλόγους τους αποκαλύπτεται η ανατομία αυτών των δύο νόσων και στα κείμενα του συγγραφέα, ένας οδηγός, για να τις αναγνωρίσουμε έγκαιρα και να τις αντιμετωπίσουμε πριν χτυπήσουν την πόρτα τη δική μας ή των ανθρώπων μας.
Κριτική ανάλυση
Καταρχήν, το βιβλίο μου άρεσε γιατί προσεγγίζει περισσότερο με ανθρωπιά παρά με επιστημονική δεινότητα ,δύο θέματα-προβλήματα που αποτελούν μάστιγα για τη σημερινή εποχή. Καθώς το διάβαζα, η διάθεσή μου αντί να πέφτει, γινόταν πιο αισιόδοξη. Η γραφή είναι πολύ απλή και άμεση και τα μηνύματα που περνάει ο συγγραφέας, ελπιδοφόρα. Εγώ αυτό που κατάλαβα, είναι ότι όλα τελικά είναι «περί ορέξεως», όπως μαρτυρά και ο τίτλος το βιβλίου. Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει με τη ζωή και το σώμα του, να διατηρεί τη δική του αισθητική για τα πράγματα, αλλά όλα αυτά χωρίς να χρειάζεται να παίρνει μέτρα για την υγεία του.
Ένταξη του βιβλίου στη συλλογή της βιβλιοθήκης
Το συγκεκριμένο βιβλίο εντάσσεται άνετα στην συλλογή μιας δημοτικής βιβλιοθήκης, καθώς ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες του κοινού της. Το τεκμήριο δεν έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας και διαθέτει ένα ικανοποιητικό περιεχόμενο, που το καθιστά προσβάσημο στον μέσο αναγνώστη που θέλει να μάθει «5 πράγματα» για την νευρική ανορεξία και την ψυχογενή βουλιμία. Από την άλλη, το θεωρώ ακατάλληλο για τη συλλογή μιας ιατρικής βιβλιοθήκης, εφόσον η επιστημονική προσέγγιση που υπάρχει σε κάποια μέρη του κειμένου είναι πολύ γενική και απλουστευμένη.
ΒΙΒΛΙΟ
Απομόνωση:οι πολιτικοί κρατούμενοι αποκαλύπτουν τα Λευκά Κελιά/ Σελαμί Κουρνάζ.-Ο ΑΓΩΝΑΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε όσους έχασαν τη ζωή τους σε τουρκικές φυλακές αγωνιζόμενοι ενάντια στα Λευκά Κελιά, για να ζήσουν με ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ανάμεσά τους είναι και ο «συγγραφέας» του βιβλίου. Λέω «συγγραφέας» διότι το βιβλίο είναι μαρτυρίες, ημερολόγια, έρευνες, μελέτες, σημειώσεις, γράμματα και συνεντεύξεις κρατουμένων μέσα στις φυλακές μέσω ενδοεπικοινωνίας μεταξύ τους με διάφορα τεχνάσματα.
Οι φυλακές τύπο F, κοινώς γνωστές ως Λευκά Κελιά, άρχισαν να λειτουργούν στην Τουρκία μετά την αιματηρή επίθεση που έγινε τη χρονική περίοδο από τις 19 ως τις 22 Δεκεμβρίου 2000. Με τη δολοφονική αυτή επιχείρηση- που παρά το ότι κόστισε τη ζωή 28 κρατουμένων ονομάστηκε από τις αρχές «επιστροφή στη ζωή»- εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι μεταφέρθηκαν, έπειτα από τα βασανιστήρια που υπέστησαν, στα Λευκά Κελιά. Από τότεμέχρι σήμερα, τα Λευκά Κελιά αποτελούν το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της πραγματικότητας της χώρας και αποκαλύπτουν το αληθινό πρόσωπο του κατεστημένου της Τουρκίας. Η αρχιτεκτονική άποψη και τα σχέδια αυτού του μοντέλου των φυλακών, είναι αποκαλυπτικά για το ποια νοοτροπία έχουν οι κυβερνώντες στην Τουρκία, αλλά συνάμα δείχνουν και ένα κομμάτι μιας συνολικής και ολομέτωπης επιθετικής πολιτικής που εφαρμόζουν οι τελευταίοι: την ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ.
Σύμφωνα με το βιβλίο πάντα, η πολιτική αυτή δεν αποσκοπεί μόνο στην απομόνωση των κρατουμένων απ’όλο τον «έξω» κόσμο και από όλους τους συγκρατούμενούς τους, αλλά, στο πλαίσιο της ολομέτωπης επίθεσης στην οποία εντάσσεται, στοχεύει στην εξόντωση όσων εναντιώνονται στο σύστημα. Είναι τόσο απάνθρωπη που πασχίζει να αποσπάσει τον άνθρωπο από τις σκέψεις και τα πιστεύω του και να εκοντώσει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις του, παρότι είναι κοινωνικό ον.
Η πολιτική της απομόνωσης, που εφαρμόζεται με όλα τα μέσα (απαγόρευση αλληλογραφίας με συγγενείς, απαγόρευση επισκέψεων απο τους συγγενείς, απαγόρευση βόλτας στην αυλή, εγκλεισμός σε κελιά ατομικά και όχι των τριων ατόμων όπως πρέπει κ.ά.), αποσκοπεί στον εξαναγκασμό για την αλλαγή πεποιθήσεων και στην καθυπόταξη όλων των διαφορετικών ιδεολογιών, στα όρια που ορίζει το καθεστώς, δηλαδή στην υποταγή όλων όσων αγωνίζονται ενάντια στο σύστημά τους.
Με άλλα λόγια, σκοπός τους είναι να μετατρέψουν τους κρατουμένους σε μετανοημένους, υπόδουλους. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού, χρησιμοποιούν όλες τις μεθόδους του ψυχολογικού, πνευματικού και σωματικού βασανισμού. Για να καταλάβετε, σας δίνω μερικά παραδείγματα: Πριν από κάθε μέρα επισκεπτηρίου και πριν μπουν στην αίθουσα αυτή, τους παιρνούν από 4 σωματικούς ελέγχους εκ των οποίων στον έναν από αυτούς γδίνουν τους κρατούμενους εξολοκλήρου θέλοντας να τους ξεφτιλήσουν. Το ίδιο συμβαίνει και κατά την επιστροφή στα κελιά τους. Επίσης, κάνουν έφοδο σε όποιο κελί ό,τι ώρα θέλουν και αν ο κρατούμενος δε στέκεται σε στάση προσοχής μπροστά τους τον χτυπούν άγρια και του σπάνε όλο το δωμάτιο. Ένα ακόμα είναι το γεγονός πως όταν κάποιος θέλει να στείλει ένα γράμμα, πρέπει να κάνει αίτηση, να το πάρουν οι δεσμοφύλακες και αν η διοίκηση το εγκρίνει αφού το διαβάσει, τότε αποστέλλεται στους συγγενείς. Το 90% των γραμμάτων, όμως, καταστρέφονται.
Αυτός είναι ο λόγος για τη συνέχιση της αντίστασης των πολιτικών κρατουμένων, οι οποίοι αγωνίζονται αρνούμενοι να απαρνηθούν τις πολιτικές τους θέσεις. Κάνουν απεργίες πείνας, σχεδόν όλες μέχρι θανάτου. Σ’αυτόν τον αγώνα έχουν χάσει τη ζωή τους 122 κρατούμενοι και συγγενείς τους,μέχρι σήμερα, ενώ έχουν μείνει ανάπηροι περίπου 600 άνθρωποι, λόγω των βασανιστηρίων και της υποχρεωτικής σίτισης που τους επέβαλαν.
Η απομόνωση είναι μια μορφή βασανιστηρίων, η οποία έχει σκοπό να καταστρέψει σωματικά και πνευματικά τους κρατούμενους, Όταν εξετάσει κανείς την ιστορική πορεία της πολιτικής αυτής, θα βρει τα ίχνη της είτε στις ευρωπαικές χώρες (ανάμεσά τους και η χώρα μας) είτε στις αποικιοκρατούμενες χώρες, όπου χρησιμοποιήθηκε ως μέσο καταστολής των δυνάμεων της αντίστασης και ως μέσο εξόντωσης των αγώνων που στρέφονται ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τους συνεργάτες τους. Δεν κατάφεραν να κρύψουν αυτή την πραγματικότητα με τις δημαγωγίες τους, όπως «η ασφάλεια στις φυλακές» ή «οι θάλαμοι δεν είναι υγιεινοί» κ.λπ. καθώς μετά από κάποιες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν από γιατρούς σε κρατουμένους στα Λευκά Κελιά βγήκαν μερικά από τα εξής συμπεράσματα:
1.ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Πριν τη μεταφορά στα κελιά Μετά τη μεταφορά στα κελιά ΣΥΝΟΛΙΚΑ Πόσο αυξήθηκαν τα προβλήματα
Οφθαλμολογικές ασθένειες 14 91 105 7.5
Πονοκέφαλοι 14 90 104 7.5
Μυικοί και σκελετικοί πόνοι 28 67 95 3.3
Στομαχικές ασθένειες 11 54 65 6
2.ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΛΗΜΑΤΑ
Αριθμός ατόμων
Πονοκέφαλος 104
Αφηρημάδα/Κενά μνήμης 94
Δυσκολία στη συγκέντρωση 87
Υπερευαισθησία σε ήχους και φως 84
Θα ήθελα να εκφράσω και τη δική μου άποψη πάνω στο θέμα των Λευκών Κελιών. Καταρχήν θέλω να πω πως θαυμάζω τους πολιτικούς κρατούμενους για το γεγονός πως παρόλο που υποβάλλονται σε τόσα βασανιστήρια, έχουν τη δύναμη,παρόλα τα προβλήματά τους, να συνεχίζουν να αντιστέκονται και να μη λυγίζουν και για το λόγο αυτό είναι νικητές. Επειδή οι φυλακές ιδρύθηκαν για το λόγο του να σοφρονίζονται οι κρατούμενοι και να καταλαβαίνουν πως έχουν μπει για το σκοπό αυτό στη φυλακή, είμαι ενάντια στη λογική της απομόνωσης και των κελιών αυτών. Επειδή ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό ον, αν εγκλειστεί σε ατομικό κελί απομόνωσης, δεν μπορεί να μπει καν στη διαδικασία να σοφρονιστεί καθώς εκεί μέσα τον βάζουν με σκοπό να τον τιμωρήσουν και να τον καταστρέψουν ψυχολογικά και σωματικά.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το βιβλίο αυτό πιστεύω πως θα μπορούσε να μπει σε βιβλιοθήκη φυλακής,κυρίως γιατί ενδιαφέρει και βοηθάει άμεσα τους κρατουμένους, καθώς επίσης και σε ακαδημαικές και δημοτικές βιβλιοθήκες διότι πιστεύω πως όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν σχετικά με το θέμα των Λευκών Κελιών και ίσως κάποια στιγμή βοηθήσει και αυτό με τον τρόπο του στη μελοντική κατάργηση των κελιών αυτών.
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΒΙΒΛΙΑ
"ΤΖΑΝΑΝ και ΤΖΕΧΡΑ:η ιστορία δύο αδερφών που έχασαν τη ζωή τους στην απεργία πείνας μέχρι θανάτου" καθώς επίσης και το βιβλίο «Απομόνωση, Αντίσταση και ο TAYAD».
Τίτλος:Τόλμησε
Συγγραφέας:Wendy Grant
Λίγα λόγια για την συγγραφέα:Η Γουέντι Γκράντ είναι μέλος της Ακαδημίας Εφαρμοσμένης Ψυχολογίας και του Εθνικού Συνδέσμου Ψυχοσυμβούλων,Υπνωτιστών και Ψυχοθεραπευτών.Εργάζεται σαν υπνοθεραπεύτρια και κάνει διαλέξεις και εργαστήρια για κολλέγια και επιχειρήσεις,όπως ο βρετανικός σύνδεσμος γυναικών επιχειρηματιών.
Παρουσίαση:Το "Τόλμησε" είναι το δεύτερο βιβλίο της Γκραντ,μετα το πολύ επιτυχημένο "Έχεις τον έλεγχο της ζωής σου;",και σε αυτό η συγγραφέας προτείνει αλλαγές,δίνει συμβούλες και καθοδηγεί τους αναγνώστες να τολμήσουν να είναι ο εαυτός τους.
Χρησιμοποιώντας απλή και κατανοητή γλώσσα η Γκραντ βοηθάει τον αναγνώστη να ξεκαθαρίσει τους στόχους του,να άρει τις δυσκολίες που σχετίζονται με προσωπικές του ανασφάλειες και προτείνει μια σειρά ασκήσεων.
Οι ασκήσεις αυτές είναι ένα είδος αυτούπνωσης και τεχνικών απεικονίσεων όπου ο αναγνώστης προσπαθεί να "χτίσει νοητά" τον επιθυμητό στόχο στο μυαλό του,να "νιώσει" την επιτυχία αλλά και να δει τις αλλαγές που πρέπει να κάνει ή που θα έρθουν.
Το βιβλίο αποτελείται απο την εισαγωγή και 18 κεφάλαια,όπου το τελευταίο λειτουργείως επίλογος και σύνοψη.Βήμα προς βήμα η δημιουργός μιλάει για τον φόβο της απόρριψης και της αποτυχίας,για τραυματικές εμπειρίες που είχαμε στο παρελθόν και με την πείρα και τις γνώσεις της μας νουθετεί κατάλληλα για να αντιμετωπίσουμε ό,τι μας εμποδίζει να είμαστε ο εαυτός μας.Η επαγγελματική αναγνώριση,η αυτοπεποίθηση,η διασκέδαση,η καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργία γίνονται πιο προσιτά με την βοήθεια του βιβλίου.
Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ένας κατάλογος με έργα που προτείνει η ίδια η συγγραφέας.
Παρόμοια βιβλία:
"Να ζείς,ν'αγαπάς και να μαθαίνεις"
του Λέο Μπουσκάλια.
Ο Μπουσκάλια με ένα βιβλίο που πηγάζει απο διαλέξεις,ομίλιες και συζητήσεις μιλά για το θάρρος,την αγάπη,την έμπνευση και καλεί τον αναγνώστη να αναζητήσει μια καινούρια διάσταση στην προσωπικότητα του μέσα απο την κατανόηση και την αγάπη.
"Η Δυναμική της επιτυχίας"
του Αντώνη Καλογήρου.
Ο Αντώνης Καλογήρου μας δίνει ένα έργο γεμάτο εσωτερική δύναμη και όραμα.Γράφει πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυία ή ταλέντο για να πετύχεις στην ζωή σου φτάνει μόνο να πιστέψεις και να μάθεις.Ανοίγει νέα μονοπάτια στον νου του αναγνώστη και συμβουλέυει:"όταν έχεις ένα πρόβλημα,δεν πρέπει να κάνεις κάτι αλλά να μάθεις κάτι".
Προτείνομενες Βιβλιοθήκες:
Σίγουρα ιδιωτικές βιβλιοθήκες αλλα και ακαδημαικές όπως η βιβλιοθήκη του τμήματος ψυχολογίας,άλλωστε οι ψυχολόγοι έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονίας.
Gray, John (2007). Άνδρες από τον Άρη, γυναίκες από την Αφροδίτη. Αθήνα: Φυτράκη.
Περίληψη:
Το βιβλίο Άνδρες από τον Άρη, γυναίκες από την Αφροδίτη είναι ένας πολύτιμος οδηγός της βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων. Περιγράφει τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν πραγματικοί ασθενείς του και όπως μαρτυράει και ο τίτλος: οι Άνδρες φέρονται ως Αριανοί και οι Γυναίκες ως Αφροδίτιες..
Κριτική ανάλυση:
Το βιβλίο μου άρεσε γιατί όλος ο τρόπος προσέγγισης δίνετε με χιουμοριστικό τρόπο. Και ακριβός το γεγονός ότι τα παραδείγματα που δίνονται είναι πραγματικά κάνει το βιβλίο πιο προσιτό και ευχάριστο. Είναι ένα εύκολο βιβλίο που άνετα μπορείς να το διαβάσεις παντού, από το λεωφορείο, πηγαίνοντας στην δουλεία σου μέχρι και στην ξαπλώστρα στην παραλία.
Ένταξη στη βιβλιοθήκη:
Το βιβλίο αυτό θα το έβαζα κυρίως σε μια Δημόσια βιβλιοθήκη και σε σπουδαστήρια διάφορων σχολών γιατί είναι εφαρμοσμένη ψυχολογία των φύλων. Είναι απλό βιβλίο κατάλληλο για άντρες και γυναίκες κάθε ηλκιών και γενικά για αυτούς που προσπαθούν να καταλάβουν το αντίθετο φύλο!
ΤΙΤΛΟΣ:Θεός και μοντέρνα φυσική
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Paul Davies
Ο Paul Davies είναι καθηγητης θεωρητικής φυσικής στο πανεπιστήμιο του Newcastle.Εχει ασχοληθεί ερευνητικά με τους περισσότερους τομείς της βασικής φυσικής και της κοσμολογίας.Γράφει τακτικά σε επιστημονικά περιοδικά και εφημερίδες οπως The Guardian και The Economist.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στις επιπτώσεις της μοντέρνας φυσικής σε θέματα που κάποτε ήταν αποκλειστικό προνόμιο της θρησκείας.Ειναι ένα βιβλίο για την επιστήμη και τις γενικότερες συνέπειές της.Προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε οντολογικά και θεολογικά ερωτήματα,με βάση τα δεδομένα των σύγχρονων φυσικών και κοσμολογικών θεωριών.Το κεντρικό θέμα του βιβλίου αναφέρεται σε τέσσερα μεγάλα κοσμικά ερωτήματα:1.γιατί οι νόμοι της φύσης είναι αυτοί που είναι 2.γιατί το συμπαν αποτελείται απο τα αντικείμενα που αποτελείται 3.πως προέκυψαν αυτά τα αντικείμενα 4.πως κατάφερε να οργανωθεί το σύμπαν.
Κατα τη γνώμη του συγγραφέα η επιστήμη προσφέρει έναν ασφαλέστερο δρόμο προς το θεό απ'οτι η θρησκεία.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΕ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ:
Το βιβλίο αυτό απευθύνεται κυρίως στο γενικό αναγνώστη αφου δεν απαιτεί ιδιαίτερες επιστημονικές γνώσεις για την ανάγνωση του και δεν περιέχει περίπλοκη ορολογία συνεπώς θα μπορουσε να τοποθετηθεί σε μια δημοσια βιβλιοθήκη.Αν και κατα τη γνώμη μου θα ήταν χρήσιμο και σε μια ακαδημαική βιβλιοθήκη.
ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ:
1.BIG BANG του Simon Singh
2.Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ του J.D.Barrow
3.Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ του G.Whitrow
Τίτλος: Να ζεις, ν`αγαπάς και να μαθαίνεις.
Συγγραφέας: Λέο (Φελίτσε) Μπουσκάλια.
ΘΕΜΑ: Το βιβλίο εξυμνεί την αγάπη, τον αυθορμητισμό, το πάθος για ζωή. Είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα για τη ζωή του καθενός μας.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Το "να ζεις, ν`αγαπάς και να μαθαίνεις" είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στην αγάπη, στη ζωή. Ο Φελίτσε , μέσα από διαλέξεις, προσωπικές εμπειρίες και αποσπάσματα από έργα άλλων συγγραφέων (π.χ. Καζαντζάκης), μας προτρέπει να κάνουμε ό,τι επιθυμούμε, νιώθουμε, σκεφτόμαστε δίχως να νοιαζόμαστε για το τι θα πει ο κόσμος. Μας παροτρύνει να ρισκάρουμε στη ζωή, να τολμάμε να κάνουμε όσα θέλουμε μα φοβόμαστε να κάνουμε, να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, να είμαστε αυθόρμητοι και απρόβλεπτοι, "τρελοί" άνθρωποι . Μας λέει να ζήσουμε... να τολμήσουμε να ζήσουμε αυτά που πραγματικά θέλουμε, αυτά που ονειρευόμαστε και λαχταράμε να ζήσουμε. Μας λέει επίσης, να μη φοβόμαστε να πούμε αυτά που αισθανόμαστε, να ελπίζουμε, να προσπαθούμε για όσα θέλουμε. Να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να αγαπήσει, να κάνουμε και να πούμε ΤΩΡΑ αυτό που θέλουμε. Να πούμε σε κάποιον που αγαπάμε πόσο σημαντικός είναι για εμάς..( Να τολμήσουμε να κάνουμε μια ζωγραφιά, μια μουτζούρα και να τη δείξουμε με περηφάνεια στους φίλους μας…).
Το "να ζεις, ν`αγαπάς και να μαθαίνεις" δεν είναι ένα βιβλίο που δίνει κανόνες για τη ζωή! Ο ίδιος ο συγγραφέας λέει πως δεν υπάρχουν κανόνες για τη ζωή.
Κατά τη γνώμη μου, είναι το πιο αισιόδοξο βιβλίο που έχω διαβάσει. Ένα βιβλίο που δίχως κανόνες, αναφέρεται στην "ομορφιά" της ζωής και των ανθρώπων.
Ο Μπουσκάλια σε κάποιο σημείο λέει πως το πιο σημαντικό πράγμα είναι να κάνουμε τον εαυτό μας τον σπουδαιότερο, τον πιο θαυμάσιο, τον πιο αξιαγάπητο άνθρωπο του κόσμου, γιατί αυτό θα δώσουμε σε όλους όσους συναντάμε κι αγαπάμε. Όπως λέει κι ο τίτλος του βιβλίου αυτό που μετράει είναι να ζεις.. να ζεις αυτά που θέλεις να ζήσεις, να τολμήσεις, να ρισκάρεις. Να αγαπάς.. να αγαπάς και να το δείχνεις, να το λες.. Τέλος, να μαθαίνεις.. να μαθαίνεις καινούρια πράγματα, να "πλουτίζεις" τον εαυτό σου με γνώσεις. Κάθε φορά που μαθαίνουμε κάτι νέο γινόμαστε κάτι νέο, κάτι περισσότερο από αυτό που ήμασταν. Όταν αγαπάμε θέλουμε να δίνουμε, να προσφέρουμε. Για να δώσουμε όμως σε αυτούς που αγαπάμε και νοιαζόμαστε πρέπει πρώτα να μάθουμε, να αποκτήσουμε γνώση, να εξελιχθούμε ως άνθρωποι., να αποκτήσουμε κάτι παραπάνω. Και όταν αποκτήσουμε γνώση, θα είμαστε πλέον κάτι άλλο. Και τότε θα μπορούμε ουσιαστικά να "προσφέρουμε" τον εαυτό μας και ότι ξέρουμε στους άλλους. Κι αυτό, γιατί για να δώσουμε κάτι πρέπει πρώτα να το αποκτήσουμε.
Στο βιβλίο αναφέρει κάτι που είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης: "Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα". Σε κάποιο άλλο κομμάτι κάνει αναφορά στη Μήδεια, την αρχαία τραγωδία κι όταν έχουν χαθεί πια όλα ο χορός της λέει: "Τι απομένει Μήδεια; Όλα γκρεμίστηκαν, όλα χάθηκαν". Και η Μήδεια απαντάει: "Τι απομένει; Εγώ".
Ό,τι κι αν γίνει στη ζωή, μας λέει έμμεσα ο Φελίτσε, δες τα πράγματα και τους ανθρώπους με αισιόδοξη ματιά. Το "ΝΑ ΖΕΙΣ Ν`ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ " είναι ένα βιβλίο που "ανοίγει τους ορίζοντες" της καρδιάς!
Όπως λέει και ο ίδιος όμως, ποτέ κανείς δε δίδαξε τίποτα σε κανέναν! Για να μάθεις, για να αλλάξεις κάτι, για να "πλουτίσει" η ψυχή χρειάζεται θέληση.
ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΜΕ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΘΕΜΑ: "Η αγάπη" του Λέο Μπουσκάλια. Περιέχει διαλέξεις του συγγραφέα κι αναφέρεται κι αυτό στην αγάπη με "βλέμμα αισιοδοξίας".
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ:
Το βιβλίο αυτό μπορεί να κατατάσσεται στη συλλογή οποιασδήποτε βιβλιοθήκης, είτε είναι δημοτική είτε είναι ειδική βιβλιοθήκη (παιδική, γιατί η αγάπη, η αισιοδοξία κι όλα τα "όμορφα" συναισθήματα ξεκινούν από την παιδική ηλικία, τότε που διαμορφώνεται ο χαρακτήρας του ανθρώπου – σε μια βιβλιοθήκη που περιλαμβάνει βιβλία ιατρικού περιεχομένου, γιατί τα πάντα έχουν να κάνουν με την υγεία και όλα έχουν σχέση κι επηρεάζονται από την αισιοδοξία, την αγάπη και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε κι αντιμετωπίζουμε τον κόσμο, τη ζωή. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο, το έργο αυτό θα μπορούσε να ενταχθεί σε κάθε είδους βιβλιοθήκη ).
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Ο Λέο Μπουσκάλια είναι καθηγητής κοινωνικής παιδαγωγική και ψυχολογίας. Ιταλικής καταγωγής. Όταν έγραψε το βιβλίο αυτό (1982), εργαζόταν στη Νότια Καλιφόρνια ως επίκουρος καθηγητής. Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που "δίδαξε" το μάθημα της αγάπης!
ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Η αγάπη,
Να ζεις, ν`αγαπάς και να μαθαίνεις,
Γεννημένοι για την αγάπη,
Προσωπικότητα και ολοκλήρωση,
Επειδή είμαι άνθρωπος,
Ο δρόμος του ταύρου,
Άτομα με ειδικές ανάγκες και οι γονείς τους,
Ν`αγαπάμε ο ένας τον άλλον,
Λεωφορείο 9 για τον παράδεισο
Η πτώση του φύλλου που το έλεγαν Φρέντυ,
Ο πατέρας μου,
Μια ανάμνηση για τον Τίνο,
Επτά ιστορίες Χριστουγεννιάτικης αγάπης.
ΤΙΤΛΟΣ: Ραντεβού με τον θάνατο
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Αγκάθα Κρίστι
Αυτή η συγραφέας γράφει τέλεια αστυνομικά-μυστήρια βιβλία.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Ειναι ένα ωραίο βιβλίο που μιλάει για την συνάντηση καποιων ανθρώπων. Μια εξάμελης οικογένεια, μια πτυχιούχο ψυχολόγο, ενα μεσήλικα Γάλλο ψυχολόγο, δυο κυρίες του "καλού κόσμου", και ο διάσημος Βέλγος ντετέκτιβ Ηρακλής Πουαρώ. Όλοι αυτοί θα συναντηθούν κατω από άσχημες συνθήκες σε μια κατασκήνωση με ινδουϊνούς βοηθούς που ήξεραν να μιλάνε μόνο την δικιά τους γλώσσα και Άραβες οδηγούς σε μια πόλη στις αραβικές χώρες. Ήταν ενα τουριστικό θέρετρο. Η μητέρα ήταν πολύ αυταρχική με τα παιδιά της και δεν τ'άφηνε να πάρουν τον "αέρα της ελευθερίας". η πτυχιούχος κοπέλα ήθελε να βοηθήσει πολύ τα μέλη που βρίσκονταν υπο επιρρεασμό απο αυτήν. Κάποια στιγμή πεθαίνει η μητέρα και κανείς δεν ξέρει την αλήθεια για το ποιος την σκότωσε. σ'αυτό το σημείο ανακαλείται ο Πουαρώ να εξεχνιάζει το μυστήριο αν ήταν πραγματικά δολοφονία ή ανακοπή καρδιάς. Ο καθένας τα ρίχνει στον εαυτό του και υποψιάζουν τον διπλανό τους. Ο Πουαρώ στον αρχή μπερδεύεται, μα τελικά με τις γνώσεις του, καταφερνει ν'ανακαλύψει τον ένοχο που ηταν μια από τις κυρίες του "καλού κόσμου". Μετά απο χρόνια ξανασυναντάει τα μέλη της άτυχης μητέρας με την ψυχολόγο με την ευτυχία και την ελευθερία στα πρόσωπα τους.
ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ:
Σιωπηλος μάρτυρας, Φόνος στο oriendal express, Φόνος στο Πρεσβυτέριο κ.τ.λ.
το σχόλιο για το βιβλίο "ραντεβού με τον θάνατο" το έγραψε η Σοφια-Μαρια Καλαμπακα.
Οριάνα Φαλλάτσι : «Γράμμα σ’ένα παιδί που δεν γεννήθηκε ποτέ».
Ενα βιβλίο που θα σας μείνει αξέχαστο...
Θέμα:
Η επικοινωνία μιας ανύπαντρης γυναίκας με το έμβρυο που μεγάλωνε στα σπλάχνα της. Ο διάλογος της μέλλουσας ανύπαντρης μητέρας με τα «πολλαπλασιασμένα κύτταρα» όπως αποκαλούσε το έμβρυο, οι αμφιβολίες της για το αν θα έπρεπε το έμβρυο να γεννηθεί, οι φόβοι της για το αν το εκτός γάμου παιδάκι που θα γεννιόταν θα εκτιμούσε την απόφασή της, οι εσωτερικές της αντιθέσεις και η πάλη ανάμεσα στην γυναίκα επαγγελματία, στην μέλλουσα άγαμη μητέρα, στο απελευθερωμένο άτομο, οι εκφράσεις θυμού για τον πατέρα του, τα μελλοντικά σχέδια που μοιράζονταν μαζί του για το αν θα γεννιόταν κορίτσι ή αγόρι , η περιγραφή της κοινωνίας που ζούσε . Σπουδαίοι, συγκινητικοί, κυνικοί, θυμώδεις, τρυφεροί, διάλογοι διάρκειας ……..τριών μηνών….όσο διήρκησε και η ζωή του εμβρύου.
Ηταν η γυναίκα αυτή η Μήδεια της εποχής της? Ηθελε να πάρει τη ζωή του εκτός γάμου παιδιού της στα χέρια της; Η απόφασή της να εργαστεί παρόλο που οι γιατροί της της συνέστησαν να παραμείνει στο κρεβάτι διότι κινδύνευε να αποβάλλει ήταν συνειδητή ; Ποιοι παράγοντες στάθμισαν την παράτολμη απόφασή της να κάνει ένα μακρύ και επικίνδυνο για το έμβρυο ταξίδι στην Ινδία ; Γιατί του αγόρασε ρουχαλάκια, κούνια; Ο αναγνώστης μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του μόνο αφού τελειώσει την ανάγνωση του βιβλίου. Αφού η συγγραφέας –η Οριάνα Φαλλάτσι- ολοκληρώσει την κατάθεση ψυχής μέσα σε αυτό το βιβλίο.
Το βιβλίο που έγινε Μπέστ Σέλλερ, είναι ένα εκρηκτικό ντοκουμέντο που συγκλονίζει με τον ωμό ρεαλισμό του τις συνειδήσεις ανδρών και γυναικών σε όλο τον κόσμο. Ασφαολώς δεν απευθύνεται μόνο στις γυναίκες. Μοναδικό στο είδος του για την πουριτανή εποχή του. Το γεγονός της κυοφορίας μιάς ανύπαντρης γυναίκας αυτό καθεαυτό από μόνο του αποτελεί ένα σκάνδαλο. Είναι γεγονός πως η γυναίκα δεν αποκαλύπτει την ταυτότητά της ούτε την κοινωνική της θέση. Είναι συγκλονιστική η δήλωση της συγγραφέως, στη σκέψη πως θα μπορούσε πάνω στη γέννα να πεθάνει, πως «μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει αλλά αυτή που μεγαλώνει ή αυτός που μεγαλώνει πατέρας αντίστοιχα ». Σοκαριστικές για την εποχή δηλώσεις που όμως έχουν στην πορεία αποδειχθεί αληθινές .
Το βιβλίο θα μπορούσε να ενταχθεί σε μια δημοτική βιβλιοθήκη.
ΤΙΤΛΟΣ: O ΠΑΙΚΤΗΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΗ
Αποτελεί κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ρωσικής καταγωγής.Μελέτησε την κοινωνία και τον κόσμο όχι θεωρητικά αλλά στην πράξη. Θέμα των έργων του, η ίδια η ζωή. Είδε από κοντά τις υποβαθμισμένες συνοικίες, γνώρισε τη φτώχεια, τον πόνο, την εξαθλίωση των ταπεινών ανθρώπων και στη συνέχεια μετέφερε τις εικόνες αυτές στα μυθιστορήματα του. Ασχολήθηκε με τον άνθρωπο και την κοινωνία και υπήρξε αγωνιστής και επαναστάτης.Είναι όμως ταυτόχρονα από τους λίγους τόσο σημαντικούς συγγραφείς που κάποια στιγμή ένιωσαν την ανάγκη να επικοινωνήσει με το κοινό υπό μια άλλη ιδιότητα: αυτή του επιφυλλιδογράφου και του σχολιαστή της σύγχρονης επικαιρότητας. Αν ζούσε σήμερα, ο Ντοστογιέφσκι ίσως ήταν και μπλόγκερ…
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Ο “Παίκτης” έχει αυτοβιογραφική βάση και περιλαμβάνει τις εμπειρίες του δημιουργού του από την εποχή του δεύτερου ταξιδιού του στο εξωτερικό, το 1863, στις γερμανικές λουτροπόλεις Βισμπάντεν και Χόμπουργκ, όπου ο Ντοστογιέφσκι γνώρισε τον κόσμο της ρουλέτας και του χαρτοπαίγνιου και γοητεύθηκε για ένα διάστημα από αυτόν. Στο πρόσωπο του βασικού ήρωα, του Αλεξέι Ιβάνοβιτς, αντανακλώνται πολλές από τις ψυχολογικές δοκιμασίες που υπέστη τότε ο Ντοστογιέφσκι, ενώ στο χαρακτήρα της Πωλίνας αντανακλάται ο ψυχικός κόσμος της Πωλίνας Σουσλόβα, της τότε αγαπημένης του. Παράλληλα, στα πρόσωπα των υπόλοιπων ηρώων του, ο Ντοστογιέφσκι σατιρίζει με ιδιαίτερα έντονο τρόπο τα ήθη των Δυτικοευρωπαίων, ιδίως των Γάλλων, και τον ηθικό μαρασμό της Γαλλίας κατά την περίοδο της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, ενώ τονίζει την ηθική υπεροχή των, έστω και ξεπεσμένων, Ρώσων ηρώων του απέναντί τους.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το βιβλιο αύτο θα μπορούσε να βρεί χώρο σε οποιαδήποτε βιβλιοθήκη.Ο Ντοστογιεφσκη χρησιμοποιέι πολλα αυτοβιογραφικά στοιχεία και έντονες περιγραφές.Κατι που τον κάνει αυτοματα ενδιαφέρον και συναρπαστικό.
ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ
'Εγκλημα και τιμωρία
Οι αδελφοί Καραμαζωφ
Ο ηλίθιος
ΤΙΤΛΟΣ:Γυναίκα και Ισλάμ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Αρετή Δημοσθένους
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Πρόκείται για μια διατριβή. Μια έρευνα νομική - θρησκειολογική αλλά και συγκριτική. Γίνεται αναφορά στους μεικτούς γάμους των Μουσλουλμάνων με Χριστιανούς καθώς και στις επιρροές του Μουσουλμανικού Δικαιίου σε σύγχρονες νομοθεσίες. Για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου η συγγραφέας έκανε πολλά ταξίδια για να μάθει από κοντά αυτή τη θρησκεία, διάβασε πολλά βιβλία και έκανε συζητήσεις με ανθρώπους που είχαν ασχολήθει με αυτό το θέμα.
Στο Ισλάμ απαγορεύεται οι γυναίκες να παντρεύονται αλλόθρησκους για να μην υπάρξει κίνδυνος να αλλάξουν την πίστη τους. Αντίθετα στους άντρες επιτρέπεται ο γάμος με Χριστιανές ή Ιουδαίες διότι αυτοί ανήκοντες στο ισχυρό φύλο δεν κινδυνεύουν να αλλάξουν την πίστη τους και δεύτερον αυτοί είναι ούτε ή άλλως υπεύθυνοι για την ανατροφή των παιδιών. Τα παιδιά απο τη μέρα της γέννησης τους ανήκουν στον άνδρα. Η μητέρα δε μπορεί να τα διεκδικήσει σε περίπτωση διαζυγίου. Ακόμα η γυναικά υποχρεούται να δίνει διατροφή στον άνδρα αν λυθεί ο γάμος ακόμα και αν δεν ευθύνεται η ίδια. Η θέση της γύναικας είναι πολύ κατώτερη από αυτή του άνδρα, είναι υποταγμένη, κακοποιήται συχνά, δε μπορεί να < ξεφύγει > από αυτές βάναυσες συνθήκες ζωής γιατι από τη στιγμή που παντρεύτηκε ανήκει πλέον σ' αυτόν. Επίσης δεν έχει το δικαίωμα να επισκεφτεί την οικογενειά της χωρίς την άδεια του συζύγου. Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αυξηση των μικτών γάμων και πολλές γυναίκες από Χριστιανές ή άλλες θρησκείες γίνονται Μουσουλμάνες. Ακομά η επιρροή του Μουσουλμανικού Δικαίου εχεί αυξηθεί σε σύγχρονες νομοθεσίες, σε θέματα διαζυγίου όπως Αίγυπτος, Τουρκία, Λιβυή, Υεμένη, Σουδάν, Αλγερία, Νιγηρία, Ινδία και πολλές άλλες.
Το βιβλίο το διάβασα με πολύ ενδιαφέρον,γιατί μαθαίνεις πως γεννήθηκε το Κοράνι, τον προφήτη Μωάμεθ και τις διδασκαλίες του, τη θέση της γυναίκας και του άνδρα.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Κατά τη γνώμη μου το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε μια Δημοτική Ββλιοθήκη. Γιατί προκείται για ένα κοινωνικό προβλήμα που με την αναγνωσή του θα βοηθήσει για να ενημερωθεί το κοινό. Αλλά όχι μόνο αυτό,το κοινό θα μάθει και την ιστορίας αυτής της θρησκείας.
Jenner, Sue
Ανατρέφω το παιδί μου: το παιχνίδι γονέα / παιδιού/ Σου Τζενερ/ μετάφραση από τα αγγλικά Μαρία Παππά._ Λιβάνης, Αθήνα: 2001._
Τιμή: 22 €
Παρουσίαση του βιβλίου «Ανατρέφω το παιδί μου»:
Το βιβλίο με τίτλο «Ανατρέφω το παιδί μου» της συγγραφέα Sue Jenner απευθύνετε κυρίως σε γονείς και έχει ως στόχο να καλυτερεύσει τις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά τους μέσω της θεραπευτικής μεθόδου η οποία ονομάζεται “Παιχνίδι Γονέα / Παιδιού”. Είναι χωρισμένο σε 7 κεφάλαια, στην αρχή κάθε κεφαλαίου υπάρχει μια μικρή περίληψη στο τι αναφέρεται και στο τέλος υπάρχει μία σύντομη ανασκόπηση.
Αρχικά η συγγραφέας αναφέρεται στους λόγους που οδήγησαν στο να δημιουργηθεί το πρόγραμμα Γονέα / Παιδιού οι οποίοι ήταν τα διάφορα κρούσματα βίας και εγκληματικότητας που πραγματοποιήθηκαν από παιδιά. Έπειτα αναλύει την αρχική προσέγγιση του προγράμματος και στη συνέχεια την καθοριστική η οποία είναι η εξής: Οι γονείς παίζουν με τα παιδιά τους ένα παιχνίδι της αρεσκείας τους ενώ είναι συνδεδεμένοι με μικρόφωνα και ακουστικά, κατ’ αυτόν τον τρόπο παρατηρούνται με ευκολία οι αντιδράσεις τους από τους ψυχοθεραπευτές.
Τονίζει ότι οι γονείς θα πρέπει να παραβλέπουν τις πολλές εκνευριστικές συμπεριφορές των παιδιών και να τιμωρούν μόνο τις επικίνδυνες, θεωρεί επίσης ότι οι γονείς άθελα τους μπορούν πιο εύκολα να παρεμποδίσουν την ανάπτυξη των παιδιών τους παρά να την διευκολύνουν και δίνει οδηγίες για το πώς να τα πλησιάσουν. Παρουσιάζει διάφορους χαρακτήρες παιδιών καθώς και συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίζονται, ακόμη παραθέτει πίνακες με τα στάδια της ανάπτυξης τους.
Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου η συγγραφέας προϊδεάζει τους γονείς για τα πιθανά οφέλη και απώλειες που θα έχουν αν επιχειρήσουν τις αλλαγές που τους προτείνει. Ακόμη αναφέρει αληθινές ιστορίες παιδιών που καλυτέρευσαν την συμπεριφορά τους ώστε να δώσει στους γονείς το έναυσμα να ακολουθήσουν τις συμβουλές του βιβλίου.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο προσφέρει μεγάλη βοήθεια στους γονείς, αναλύει πάρα πολλές πτυχές της καθημερινής συμπεριφοράς των γονέων και των παιδιών και δίνει πολύ χρήσιμες συμβουλές και οδηγίες, αναφέρει καταστάσεις που επηρεάζουν την ανατροφή των παιδιών και οι γονείς δεν έχουν λάβει υπ’ όψιν τους. Το συγκεκριμένο βιβλίο θα το τοποθετούσα σε μία λαϊκή βιβλιοθήκη, σε μία σχολική διότι θα ήταν καλό για τους δασκάλους να το συμβουλευτούν καθώς και σε μία πανεπιστημιακή η οποία έχει ως αντικείμενο της την διαπαιδαγώγηση.
Μαρία Λίγα
Φοιτήτρια βιβλιοθηκονομίας.
ΤΙΤΛΟΣ:ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΑΔΡΑΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΛ ΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ Ο ΛΑΟΣ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΩΣΤΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΑΝ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΒΙΑΣ. Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «Ο ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ», ΟΣΝΕ ΣΕΙΕΡΣΤΑΝΤ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΛ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ. ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝ ΧΑΝ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ. ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΣΟΥΛΤΑΝ ΔΙΑΜΕΝΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΥΤΟ, ΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΑΥΤΗΝ ΣΕ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ. ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ, ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΦΑΝΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΕΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ, ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ. Ο ΣΟΥΛΤΑΝ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΧΑΝ ΠΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΤΕ ΟΠΩΣ ΠΡΟΕΙΠΑ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ. Ο ΣΟΥΛΤΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ. ΕΝΩ ΟΜΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ. Ο ΣΟΥΛΤΑΝ ΖΟΥΣΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ, ΤΙΣ ΔΥΟ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΤΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΤΟΥ. ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΤΗ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΠΟΨΗΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΜΑ. ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ. ΑΠΟ ΤΟ ΠΙΟ ΜΙΚΡΟ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ. ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ , ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ, ΤΙΣ ΚΡΥΦΕΣ ΤΟΥΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ. Ο ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΙΣ ΩΡΕΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗΣ. ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ Η ΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ, ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΠΟΥΡΚΕΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΣΑΝ ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΘΑΥΜΑΣΜΟ. ΟΛΑ ΟΜΩΣ ΑΝΑΤΡΑΠΗΚΑΝ ΟΤΑΝ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ. ΔΙΕΙΣΔΥΕΙ ΤΟΣΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΕΟΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΣΤΟ ΙΡΑΚ ΑΥΤΕΣ ΘΕΩΡΗΘΗΚΑΝ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ. ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΣΑΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΖΩΗΣ Σ’ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ. ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΔΡΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΡΧΗΓΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΟΣ ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΥΤΟ. ΑΥΤΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΟΣΟ ΝΕΟΤΕΡΗ ΤΟΣΟ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΝΩ ΛΟΓΩ ΣΤΟ ΠΟΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΣΚΛΗΡΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΚΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΟΞΕΝΕΥΟΥΝ Η ΟΧΙ. ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΣΙΩΠΗΛΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥΣ. ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ. ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΑ. ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΕΣ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΝΤΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΜΠΟΥΡΚΑ, ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΑΤΟΜΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΔΕΝ ΠΑΥΟΥΝ. ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΙΣ ΒΡΙΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ. ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΕΣ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ. ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝ ΕΧΕΙ ΟΙ ΛΕΙΛΑ Η ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ. ΤΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΕΡΝΑΝΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΝΑ ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΕΙ ΖΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΑΘΛΙΕΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΕΜΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΝΤΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΙΡΑΚ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΠΟΥΡΚΕΣ ΤΟΥΣ. ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΟΜΩΣ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΧΑΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΛΥΘΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ. Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ ΟΙ ΑΦΓΑΝΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΟΥΝ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΠΑΙΣΙΑ ΜΠΟΥΡΚΑ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΖΟΥΝ, ΝΙΩΘΟΥΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΝΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΤΙΣ ΔΕΧΤΕΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ. ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ ΟΤΙ ΒΓΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΠΟΥΡΚΑ ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ. ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΥΡΙΩΣ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΟΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΤΡΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΙΡΗΜΑΤΟΣ. ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΟΠΟΥΖΗ
Α.Τ.Ε.Ι.
ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΣΤΕΦΑΝΙ
ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΩΝ ΣΤΟΙΧΕΩΝ
ΓΙΑΝΝΟΥΔΗ ΜΑΡΙΑ-ΒΑΣΙΛΕΙΑ
8/1/2008
ΣΧΟΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΜΗΜΑ: ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ.
Το τρίτο στεφάνι. Πρόκειται για ένα απόλυτο κοινωνικό
μυθιστόρημα στο οποίο αναλύονται και τονίζονται ιδιαίτερα οι
κοινωνικοί, οι πολιτικοί, αλλά και οι οικονομικοί παράγοντες της
εποχής και όχι μόνο. Το τρίτο στεφάνι, θα μπορούσαμε να το
τοποθετήσουμε στη μεταπολεμική λογοτεχνία. Όλη η ιστορία του
έργου τοποθετείται στην εποχή του 1950 και 1960 με συνεχείς
αναδρομές και αναφορές στο 1920-1930 και στα χρόνια του
πολέμου. Οι μνήμες αυτές αποτελούν καταστάσεις, άγριες θα
μπορούσαμε να πούμε και γεγονότα ιδιαίτερα προκλητικά και
κατειλημμένα από κάθε είδους προκατάληψη και ταμπού, σύμφωνα
πάντα με την εποχή, τις αντιλήψεις και τις ιδέες της κοινωνίας.
Συγκλονιστικά γεγονότα παρουσιάζονται στην εξέλιξη της ιστορίας,
που τα περισσότερα από αυτά δέχονταν καθημερινά την
κατακραυγή του κόσμου. Για παράδειγμα η ομοφυλοφιλία, το
διαζύγιο, η πορνεία, το έγκλημα, η αιμομιξία, ο ξυλοδαρμός των
γυναικών από τους άντρες τους, αποτελούν τις κοινωνικές
συνθήκες των προσώπων του έργου και επιδρούν καταλυτικά στην
εξέλιξη της ιστορίας τα οποία γίνονται και το θέμα του
μυθιστορήματος. Η ιστορία διαδραματίζεται όπως προανέφερα στο
1950-1960 με μνήμες από το 1920-’30 και τα χρόνια του πολέμου.
Η ιστορία εξελίσσεται αρχικά στη Θεσσαλονίκη και έπειτα στην
Αθήνα. Σε κάθε μια πόλη, σκιαγραφείται η οικονομική και πολιτική
κατάσταση που επικρατούσε. Συγκεκριμένα η Θεσσαλονίκη ήταν η
γνωστή σε όλους ΄΄ψωροκώσταινα΄΄ , φτωχή μα περισσότερη ηθική
και η Αθήνα η πιο πλούσια, με περισσότερες ευκαιρίες για εργασία
και χρήμα.
Τα σημαντικότερα πρόσωπα που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην
εξέλιξη της ιστορίας ήταν η Κυρά-Εκάβη, παντρεύτηκε μια φορά
και χώρισε λόγω της ξαδέρφης της. Βαθιά θρησκευόμενο άτομο,
γυναίκα σκληρή, πεισματάρα, οξυδερκής αλλά και αφελής κάποιες
φορές. Ήταν η αδικημένη της ιστορίας αλλά και της ίδιας της ζωής.
Κύρια ασχολία της ήταν το ράψιμο ρούχων κι από αυτό επιπλέον
εξοικονομούσε χρήματα. Παράλληλα της άρεζε να εμπλέκεται κατά
διαστήματα στη ζωή των παιδιών της, γι αυτό άλλωστε καταντούσε
κουραστική γι’ αυτά και ανεπιθύμητη. Είχε τέσσερα παιδιά, την
Ελένη, μητέρα δύο παιδιών, χωρισμένη και ξαναπαντρεμένη.
Κοπέλα πεισματάρα, εγωίστρια, επιθυμούσε πάντα την
ανεξαρτησία της, την ελευθερία γνώμης, λόγου και ζωής
γενικότερα. Προσπαθούσε να επιβιώσει με οποιονδήποτε τρόπο
τίμιο ή άτιμο χωρίς να την νοιάζει η κοινωνική κατακραυγή, αρκεί
να ήταν ελεύθερη. Την Πολυξένη, η οποία ήταν άρρωστη και
προσπαθούσαν όλοι να την αποκαταστήσουν για να χαρεί την ζωή
που της απέμενε αλλά και για την επιβίωση της ίδιας και της Κυρά-
Εκάβης αφού έμεναν μαζί. Κοπέλα φιλήσυχη, υπομονετική (το
ακριβώς αντίθετο δηλαδή από την Ελένη), ρομαντική και
ευαίσθητη. Το Θοδωρή, πολυταξιδεμένος, εργασιομανής,
πεισματάρης, ιδιότροπος και παράξενος τις περισσότερες φορές
ακόμα και με την μικρότερη λεπτομέρεια. Αδιαφορούσε παντελώς
για την μοίρα της οικογένειας του είχε τα δικά του προβλήματα
επιβίωσης. Τέλος, ο Δημήτρης, ο αγαπημένος γιος της Κυρά-
Εκάβης. Ο Δημήτρης έκανε άσωτη ζωή, μπαινόβγαινε στις
φυλακές είτε για ληστείες, είτε για μαστροπεία, είτε για συνέργεια
φόνου. Τέλος είχε εξοκείλει ιδιαίτερα στα καταγώγια με τις πόρνες
και στον Κουμμουνισμό, (απαγορευμένη εκδήλωση τέτοιου είδους
πολιτικών φρονημάτων την εποχή αυτή, διότι κυβερνούσε ο
Ιωάννης Μεταξάς με Χούντα και όποιος ήταν κομμουνιστής τον
έστελναν εξορία). Προστατευόμενος της Κυρά- Εκάβης λόγω της
αρρώστιας του που πάντα τον δικαιολογούσε. Η Κυρά- Εκάβη
όπως προανέφερα κύρια ασχολία της ήταν το ράψιμο. Έτσι
γνώρισε και τη Νίνα, το δεύτερο σημαντικότερο άτομο στην εξέλιξη
της ιστορίας. Η Νίνα είχε στη δούλεψη της την Κυρά- Εκάβη για να
της ράβει ρούχα αφ’ ότου πέθανε η μητέρα της, και στη συνέχεια
έγιναν φίλες. Είχαν συστηθεί μέσω μιας άλλης γυναίκας,
προστατευόμενη της μητέρας της Νίνας , την οποία την
αντιπαθούσε γιατί ένοιωθε ότι απειλείται το δέσιμο που είχε με την
μητέρα της. Η Νίνα καταγόταν από μια πιο ανώτερη κοινωνική
τάξη, σε σχέση με την Κυρά- Εκάβη, με περισσότερη οικονομική
άνεση. Ήταν η γυναίκα που παντρεύτηκε τρείς φορές και δεχόταν
καθημερινά εκατοντάδες αρνητικά σχόλια για τη ζωή της από τις
γειτόνισσες(ένδειξη κλειστής κοινωνίας). Δεν ήταν θρησκευόμενη
σαν την Κυρά- Εκάβη αλλά ούτε και τελείως άθεη. Δεν ήξερε ούτε
κι εκείνη αν υπάρχει όντως κάποιος που να συμβάλει στις ζωές
των ανθρώπων και να τις καθορίζει, Πίστευε σε κάποια ανώτερη
δύναμη απλά και στους ίδιους τους ανθρώπους. Ο πρώτος της
άντρας ήταν ο Φώτης. Μαζί του έκανε την κόρη της τη Μαρία.
Χώρισαν για το λόγω ότι τον έπιασε επ’ αυτοφώρω με τον
ομοφυλόφιλο αδερφό της στην ταράτσα του σπιτιού της σε
ερωτικές περιπτύξεις. Δεν τόλμησε να το πεί αυτό ποτέ στην κόρη
της, γι’ αυτό άλλωστε και η Μαρία την κατηγορούσε διαρκώς για
όλα ακόμα και για τον χωρισμό της γιατί απλούστατα αγνοούσε
όλες αυτές τις τόσο σημαντικές λεπτομέρειες για τον πατέρα της.
Γενικά, η κόρη της η Μαρία την έκανε τη ζωή της δύσκολη από
τότε που γεννήθηκε, αφού ήταν αδιάφορη για όλα, είτε αυτό είχε
σχέση με την οικογένεια, είτε με την κοινωνία. Ήταν ένα κορίτσι
ατίθασο, με θράσος, αγένεια αλλά και άεργη. Ανέπνεε αλλά δεν
ζούσε στην ουσία αφού βαριόταν ακόμα και να διασκεδάσει!
Συμπερασματικά οι κυριότερες ιδέες του έργου που είναι και το
θέμα του συγγραφέα είναι: οι διαφορές ανάμεσα στα πρόσωπα της
ιστορίες, οι εναλλαγές των συναισθημάτων και χαρακτήρων
ανάλογα με την οικονομικοπολιτική κατάσταση που επικρατούσε
κάθε φορά, η άσωτη ζωή, η ατιμία και η ανηθικότητα των
ανθρώπων, η πορνεία, η λαγνεία, τα ασήμαντα
εγκλήματα/παραπτώματα, η ομοφυλοφιλία, η μοιχεία, το διαζύγιο,
η απληστία, η αιμομιξία, τα τρία στεφάνια και οι σχέσεις μέσα στην
οικογένεια (που εδώ κατά κύριο λόγο είναι απρόσωπες). Ο
συγγραφέας ερμηνεύει τα παραπάνω γεγονότα μέσα στο
μυθιστόρημα του με τόση φυσικότητα σαν να είναι απλές
καθημερινές καταστάσεις. Έμμεσα βέβαια μέσα από το στόμα και
τις πράξεις των ηρώων του τις κατακρίνει και γίνεται συχνά και
αυτός η κατακραυγή του κόσμου και της τότε κοινωνίας
προσωποποιημένη. Χρησιμοποιεί τη δημοτική, λαϊκή γλώσσα, μια
γλώσσα πολλές φορές του υποκόσμου, μια γλώσσα ανήθικη,
σκληρή, πρόστυχη και λάγνη, σε συνδυασμό μ’ ένα ύφος ερωτικό,
παράλληλα σκληρό και στομφώδες, ειρωνικό συνδυασμένο με
μικρές αλλά σημαντικές πινελιές κωμικότητας. Μια κωμικοτραγική
κατάσταση διανέμεται ή απλά χαρίζεται απλόχερα από την ίδια τη
ζωή προερχόμενη μέσω του συγγραφέα στις ζωές των ηρώων, για
να γίνει η δική τους ζωή εντέλει έρμαιο της μοίρας. Κεντρικές
έννοιες η αλαζονεία, η ανεξαρτησία, η φυγή από το κατεστημένο ή
και τις προκαταλήψεις και τα ταμπού ακόμα, ο ναρκισσισμός, ο
εγωισμός, η μοιρολατρία, η θρησκοληψία, η ασέβεια, η λαγνεία, ο
εξευτελισμός, ο θάνατος και εντέλει η λύτρωση. Αυτό όμως είναι το
μυστικό της σωστής τοποθέτησης των καταστάσεων μέσα στο
χωροχρόνο αυτό. Έτσι γίνεται ένα ευχάριστο ανάγνωσμα για
όλους αλλά και το σημαντικότερο κατανοητό απ’ όλους. Μέσα από
αυτές τις βάναυσες καταστάσεις που περιγράφει βγαίνουν και
πολλά ηθικά διδάγματα. Προβάλει την ιστορία των ηρώων του ως
παράδειγμα προς αποφυγήν για το αναγνωστικό του κοινό. Κατά
την προσωπική μου άποψη θα μπορούσα να το θεωρήσω ένα
ευχάριστο ανάγνωσμα, αλλά ταυτόχρονα και συμβουλευτικό για
άτομα από 15 ετών και άνω (εφηβική περίοδος), ώστε να
κατανοήσουν κάποια σοβαρά διαχρονικά κοινωνικά προβλήματα
και να τα αποφύγουν στη ζωή τους είτε να τα αντιμετωπίσουν με
αποτελεσματικούς τρόπους και λύσεις έχοντας στο πίσω μέρος
του μυαλού τους τις συνέπειες των πράξεων τους. Συνεπώς θα
μπορούσαμε να τοποθετήσουμε το μυθιστόρημα σε κάποια
δημοτική βιβλιοθήκη ώστε να μπορούν να το επιλέξουν όλες οι
ηλικίες και κυρίως οι έφηβοι όπως προανέφερα και γιατί όχι και σε
μια ακαδημαική βιβλιοθήκη, ανθρωπιστικών σπουδών κυρίως,
διότι οι ηλικίες που θα άρμοζε να διαβαστεί το έργο βρίσκονται
μέσα στα πανεπιστήμια και στα ιδρύματα γενικότερα.
Άλλωστε κεντρική ιδέα του μυθιστορήματος είναι ο ίδιος ο
άνθρωπος, επομένως όποια ιστορία αναφέρει τις αδυναμίες των
ανθρώπων, τα σφάλματά τους και τις κακεντρέχειές τους στο
χρόνο, με αγγίζει ενδόμυχα. Άλλωστε οφείλεις << να τιμάς κάθε
πράγμα που δίνει φως, που δίνει ζωή και πιο πολύ απ’ όλα τον
άνθρωπο >>, διότι, ο άνθρωπος είναι ένα χάος , ένα μυστήριο,
ένα αντικείμενο αντιφάσεων.
Ταχτσής, Κώστας
Το τρίτο στεφάνι / Κώστας Ταχτσής ._ Αθήνα: Εξάντας, 1987.
307σ. 20εκ.
1.ΘΕΜΑ Ι.Τ.
«τό νούμερο 31328» ,το βιβλίο της σκλαβιάς του ΗΛΙΑ ΒΕΝΕΖΗ.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Ηλίας Βενέζης γεννήθηκε το1904 στο Α’ι’βαλί της Μικράς Ασίας και πέθανε το 1973 στην Αθήνα. Βίωσε την Μικρασιατική καταστροφή όταν ήταν δεκαοχτώ χρονών. Το Σεπτέμβριο του1922 συγκεκριμένα συλλαμβάνεται απο τους Τούρκους και στέλνεται στα τάγματα εργασίας. Η οικογένεια του καταφεύγει στη Μυτιλήνη. Απο τους 3000 περίπου αιχμαλώτους του Α’ι’βαλιού επιστρέφουν μόνο 23.
Η εφημερίδα Καμπάνα, που εκδίδει ο Στρατής Μυριβήλης πρωτοδημοσιεύει σε συνέχειες το Νούμερο 31328(Φεβρουάριος 1924).
Το 1931 εκδίδει στη Μυτιλήνη το Νούμερο 31328.Το βιβλίο καθιερώνει τον Βενέζη ως συγγραφέα όπου είναι μόλις 26 ετών. Το 1932 εγκαθίσταται στην Αθήνα και διορίζεται υπάλληλος στην Ακαδημία Αθηνών το 1957.Γνωρίζεται με όλους τους λογοτέχνες και καλλιτέχνες της «γενιάς του ‘30» της οποίας θεωρείται απο τους σημαντικότερους εκπροσώπους .Το Δεκέμβριο του 1939 κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του Γαλήνη, που βραβεύεται με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας και με Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών.
Τον Οκτώβριο του 1943 συλλαμβάνεται απο τα γερμανικά Ές –Ές και φυλακίζεται στο κελί των μελλοθανάτων τουBLOCK C, στις φυλακές Αβέρωφ. Απελευθερώνεται χάρη στα έντονα διαβήματα όλου του πνευματικού κόσμου της Ελλάδας.
Στις 14 Δεκεμβρίου του 1943 κυκλοφορεί η Αιολική Γή. Η έκδοση εξαντλείται μέσα σε δύο βδομάδες. Αμέσως μετά τον πόλεμο, τα βιβλία του Βενέζη μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες και είναι τα πρώτα που φέρνουν την άγνωστη ως τότε Ελληνική Λογοτεχνία στον έξω κόσμο.
Εκτος από τα λογοτεχνικά του έργα ο Βενέζης που ταξίδεψε πολύ, έγραψε ταξιδιωτικά,καθώς και τρία ιστορικά.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το Σεπτέμβριο του 1922 στο Α’ι’βαλί της Μ.Ασίας επικρατεί κατάσταση σύγχυσης και αλλοφροσύνης, οι κάτοικοι ξεριζώνονται απ’τον τόπο τους και με λιγοστό κουράγιο καταφεύγουν σε μια «νέα» πατρίδα. Οι άντρες από δεκαοχτώ μέχρι σαράντα πέντε χρονών φεύγαν για το εσωτερικό στα εργατικά τάγματα, οι γυναίκες και τα παιδιά επιβιβάζονταν στα πλοία για την Ελλάδα .Ο Ηλίας Βενέζης ήταν δεκαοχτώ χρονών, τρομαγμένος και φοβισμένος παρακολουθούσε από το υπόγειο του σπιτιού του την τρίτη αποστολή που έφευγε για το εσωτερικό. Το κλίμα στους δρόμους ήταν θλιβερό, συγκίνηση προκαλούσαν οι γυναίκες που αποχαιρετούσαν τους άντρες και τους γιους , που ίσως τους έβλεπαν για τελευταία φορά. Κάποιοι κρύβονταν όπως ο νεαρός Ηλίας γιατί έλεγαν πως όσους τους στέλνανε για αποστολή δεν είχαν καλό τέλος.
Άλλοι τη νύχτα ντύνονταν γυναίκες και προσπαθούσαν να περάσουν απαρατήρητοι από τον έλεγχο στο λιμάνι για να αποπλεύσουν απέναντι στην Ελλάδα. Μάταια όμως γιατί τους ανακάλυπταν και ο εξευτελισμός που ακολουθούσε ήταν άγριος και ταπεινωτικός.
Η συνοικία τους ολοένα άδειαζε, τα πράγματα άρχιζαν να δυσκολεύουν. Η οικογένεια του έπρεπε να επιβιβαστεί στο πλοίο. Οι γονείς του μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να τον περάσουν κρυφά πληρώνοντας φρουρούς στο λιμάνι τον οδήγησαν στις τουρκικές φυλακές που βρίσκονταν στο υπόγειο ενός μεγάλου σπιτιού. Εκεί αναγνώρισε ανθρώπους που ήξερε ή είχε ακούσει γι ‘αυτούς. Αρκετοί ήταν άνθρωποι της θάλασσας μερικοί ήταν μορφωμένοι όπως ο Πέπας ο οποίος εξέδιδε δική του εφημερίδα. Το δεύτερο βράδυ κι όλας έζησε την πρώτη του εμπειρία και κατάλαβε τι θα επακολουθούσε. «Το ξάφρισμα» ήταν ο χειρότερος εφιάλτης των σκλαβωμένων. Ήταν μια συχνή διαδικασία για τους Τούρκους. Επέλεγαν τυχαία έναν αριθμό ανθρώπων και τους εκτελούσαν.
Ο συγγραφέας περιγράφει τα συναισθήματα του «αισθάνουμε τα μικρά μου χρόνια απροφύλαχτα έτσι στήθος με στήθος. Η ανάσα κόβεται.»
Οι μέρες και οι νύχτες περνούν βασανιστικά για τον Ηλία Βενέζη, στις λίγες επισκέψεις που του έκαναν η οικογένεια του απ’το παραθυράκι της φυλακής αντιδρούσε με αγωνία και ικέτευε τους δικούς του να τον σώσουν να βάλουν κάποιον για να τον βγάλουν απ’ την φυλακή.
Η μάνα του ,την οποία αναφέρει μόνο στην αρχή του βιβλίου του, είναι γι’ αυτόν το πιο θλιβερό πρόσωπο, υπάρχει μεγάλη αγάπη τους και φαίνεται πως η μητέρα του υποφέρει περισσότερο απ’ τον ίδιο, που βλέπει το παιδί της σ’αυτή τη κατάσταση.
Κάποιο βράδυ όσους δεν τους είχαν εκτελέσει τους διέταξαν να σχηματίσουν γραμμή και ξεκίνησαν πορεία προς το θάνατο για μερικούς..και για άλλους «τυχερούς» προς στη σκλαβιά. Από την αρχή σχεδόν της πορείας τους είχαν πάρει τα ρούχα, τα παπούτσια, τις κουβέρτες και ότι άλλο κουβαλούσε ο καθένας. Περιπλανιόντουσαν μόνο με τα εσώρουχά τους. Ο Οκτώβριος κόντευε να τελειώσει και οι αιχμάλωτοι έκτος από τα βασανιστήρια που περνούσαν καθημερινά λόγω αργοπορίας μερικών ή αντίστασης προς στις διαταγές των φρουρών, είχαν πλέον ν’ αντιμετωπίσουν το κρύο την πείνα και τις πληγές που δημιουργούνταν στα πόδια τους μέρα με τη μέρα.
Ο Ηλίας σχεδόν σ’ όλη τη διαδρομή είχε κοντά του ένα παιδικό του φίλο τον Αργύρη, ένα ακόμη πιο ευάλωτο νεαρό αγόρι που ρωτούσε συνεχώς τον Ηλία αν θα ζήσουν. Έκαναν πολλές στάσεις σε λεηλατημένα χωριά, Αγιασμάτ, Πέργαμο, Κίρκιγατς. Στο τελευταίο χωριό έμειναν αρκετές μέρες. Όσοι ήταν καλά από τις κακουχίες και την ταλαιπωρία τους έπαιρναν για δουλειά τούρκοι κάτοικοι κ όσοι ήταν άρρωστοι τους εκτελούσαν. Μέσα σ’όλο το μίσος που φαίνεται να έχουν οι τούρκοι στρατιώτες υπάρχει και μια μερίδα απλών ανθρώπων που δείχνει ο συγγραφέας στο βιβλίο του να έχουν κάποια ανθρωπιά και να συμπονούν τους αιχμαλώτους, τους παρουσιάζει σταδιακά σ’ όλη τη διάρκεια του βιβλίου του.
Η οδοιπορίες συνεχίζονταν κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, που αποδεκατίζουν το εξαθλιωμένο πλήθος των σκλάβων-αιχμαλώτων, με το μαρτύριο της δίψας και της πείνας με τις επιδημίες να θερίζουν με βιασμούς, λεηλασίες και κάθε τύπου αγριότητες,οι στρατολογημένοι σπάζουν πέτρες, ανοίγουν δρόμους, επισκευάζουν γέφυρες κ.α.
Σ’ αυτή τη θλιβερή και ετοιμοθάνατη πομπή, που μετακινείται συνεχώς, ο άνθρωπος παύει να έχει προσωπικότητα. Μετατρέπεται σε άθυρμα χέρια των αντιπάλων του.
Η Μαγνησία ήταν το τελευταίο χωριό όπου έκατσαν αρκετό καιρό δουλεύοντας για να ζήσουν. Εκεί του δίνουν και το νούμερο 31328 ήταν το νούμερό του η ταμπέλα του όταν δούλευε στα τάγματα εργασίας. Ήταν γι’αυτόν μια ένδειξη ότι κάτι έχει στη κατοχή του και δεν μπορεί κανείς να του το πάρει γιατί ήταν πλέον ο ίδιος του ο εαυτός η ταυτότητά του σαν να καθόριζε την προσωπικότητα του.
Τέλος κάποια νύχτα ήρθε διαταγή να επιστρέψουν οι αιχμάλωτοι στην Ελλάδα, θα γινόταν ανταλλαγή του πληθυσμού……
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ
Ο Βενέζης τόλμησε να γράψει πολύ νωρίς για τα γεγονότα της Μικράς Ασίας. Γεννημένος της Παλιάς Ιωνίας δοκίμασε και δοκιμάστηκε ο ίδιος από τη συνολική περιπέτεια που γνώρισε ο ελληνισμός των παραλίων και όχι μόνο της Μικράς Ασίας. Το βίωμα του αυτό τον οδήγησε όπως καταλαβαίνουμε στο να γράψει την δική του μαρτυρία για όλα όσα πέρασε τις ταλαιπωρίες ,τις στερήσεις και τον εξευτελισμό της προσωπικότητας του.
«Το Νούμερο 31328» είναι πραγματικά το βιβλίο του πόνου «το βιβλίο της σκλαβιάς» όπως το ονομάζει ο ίδιος ο συγγραφέας. Όλο το βιβλίο μαρτυρεί την τέχνη ενός μεγάλου συγγραφέα. Περιγράφει με πραγματική ειλικρίνεια χωρίς να προσθέτει ή να αφαιρεί στοιχεία γεγονότα και καταστάσεις που έζησε και φαίνεται από την απλότητα και την λιτότητα των περιγραφών του. Μας εξιστορεί την άθλια ζωή που έζησε αυτός και οι συμπατριώτες του χωρίς περικοπές, δεν μεροληπτεί δεν διακρίνει νικητές και ηττημένους. Δεν ξεχωρίζει καλούς και κακούς και αυτό πιστεύω κατά την γνώμη μου τον κάνει ξεχωριστό τον χαρακτήρα του Ηλία Βενέζη.
Σε ποια κατηγορία βιβλιοθήκης θα το τοποθετούσα και γιατί ?
Πρέπει να υπάρχει σε μια Δημοτική Βιβλιοθήκη στα μυθιστορήματα, θα μπορούσε ίσως να ενταχθεί και σαν πληροφοριακό υλικό αφού πρόκειται για μια μαρτυρία υλικό που ο χρήστης θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί και να πάρει στοιχεία.
Σίγουρα σε μια Ακαδημα’ι’κή Βιβλιοθήκη π.χ. στο τμήμα Φιλοσοφικής, Παιδαγωγικής,κ.α.
Γιατί όχι και σε μια Σχολική Βιβλιοθήκη αφού πρόκειται για μια ιστορική παρακαταθήκη της ιστορίας των Ελλήνων της διασποράς.
Βιβλιογραφία
Βενέζης, Ηλίας.Το Νούμερο 31328:το βιβλίο της σκλαβιάς.46η εκδ.Αθήνα, 2003.
Τίτλος βιβλίου: Μην πυροβολείτε την νύμφη
Δημουλίδου,Χρύσα(2006,), Μην πυροβολείτε την νύμφη,Αθήνα: Α.Α. Λιβάνη.
"Μέσα σε όλα όσα κληρονόμησε η Άννα από την αγαπημένη της γιαγιά Αννιώ ήταν κι ένα παλιό ράφι γεμάτο τεντζερέδες, να της θυμίζει συχνά παντρευτεί, φτάνει στα όρια της. Πως θα δικαιολογούσε σε όλους, για άλλη μια φορά, την απουσία ενός άντρα από το πλευρό της;
Όταν διαρκώς μπροστά από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας γιγαντώνονται τα πιο αξεπέραστα εμπόδια, δυο πράγματα συμβαίνουν: ή εγκαταλείπεις ή πεισμώνεις. Κι η Άννα πείσμωσε. Σε αυτό το γάμο έπρεπε να εμφανιστεί με ένα σύζυγο ή έστω ένα αρραβωνιαστικό. Της έμεναν μονό δυο εβδομάδες για να τον βρει…"
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Έργο της Χρύσας Δημουλίδου. Πρόκειται για ένα επίκαιρο έργο για τους αναγνώστες μας και πολύ διδακτικό από μια πτυχή. Πρόκειται κυρίως για ένα γυναικείο έργο αφού η πλοκή επικεντρώνεται στην Άννα, μια ελληνίδα, και στην άποψη της για την έννοια "γάμος".
Με απλή γλωσσά η συγγραφέας παρουσιάζει στους αναγνώστες το πραγματικό πρόσωπο του γάμου αφαιρώντας την μάσκα-παρομοίωση με τον παράδεισο.
Μέσα από την εξέλιξη της πλοκής βλέπουμε την πρωταγωνίστρια να συνηδιτοποιεί ότι ο γάμος είναι ένας μακρύς Γολγοθάς και αν δεν βρεις το σωστό ταίρι είσαι καταδικασμένος να δεσμευθείς με μια δυστυχισμένη ζωή που από λάθος εσύ επέλεξες. Δεν είναι όλοι οι γάμοι σαν παράδεισος αφού καταλαβαίνει ότι από όλες τις συμμαθήτριες της μονό μια έχει ευτυχισμένη ζωή με το σύζυγο της. Παρόλα αυτά οι υπόλοιπες της συμμαθήτριες της, της έκρυψαν την αλήθεια:...
“- μπορώ να σε ρωτήσω κάτι; Ψέλλισα.
- παρακαλώ…
- γιατί έκρυβες τόσο καιρό επιμελώς το πρόβλημα σου από τις φίλες σου και είχες φαγωθεί να παντρευτώ, για να δω τα καλά του γάμου;
- η σοφία τα γνώριζε όλα, το ίδιο και η μέλπω. Μήπως κι εκείνες δεν έχουν βάσανα; Τι να σου λέγαμε, μωρέ Άννα; Αν σου φανερώναμε τι γίνεται μέσα στο σπίτι μας, ούτε που θα έλεγες να παντρευτείς ποτέ.
- δεν καταλαμβάνω τίποτα. Έπρεπε, δηλαδή, να παντρευτώ για να μάθω;
- Πώς να σου το πω τώρα, οι παντρεμένες τα λένε μονό μεταξύ τους. Άσε που μυρίζονται τα προβλήματα πριν καν μιλήσει η άλλη. Είναι κάτι σαν κώδικας μυστικής επικοινωνίας. Μοιράζονται κατά κάποιον τρόπο τα χαλιά τους… γιατί όλοι οι γάμοι έχουν παρατράγουδα.
- Όλοι; Σχεδόν. Επειδή δεν τα λένε στις ελεύθερες; Να κι εσύ τώρα, γιατί δεν πηγές να πεις τον καημό σου στην ξαδέρφη σου τη ρουλά, που είναι ελεύθερη, και ήρθες σε μένα;…”
Μέσα στην ιστορία αναφέρεται και σε ενα ράφι το όποιο κληρονόμησε από την γιαγιά της, και το όποιο παίρνει μορφή που μιλά, και συζήτα με την Άννα για την κατάντια της:…
"ξανακοίταξα το ράφι. Σαν να είχε σοβαρέψει πολύ.
- δεν μιλάς πια; το ρώτησα.
-Και τι να πω;
- Οτιδήποτε… μια κουβέντα έστω… δεν έχεις όρεξη;
- Χόρτασα με αυτά που βλέπω…
- Τόσο χαλιά;
- Έχω δει και χειρότερα… σου αρέσει τώρα η ζωή σου περισσότερο από πριν;
- Δεν ξέρω…
- Καλύτερα δε θα ήσουν εδώ πάνω;
- …δεν ξέρω.
- Ντρέπομαι για σένα…
- Τι πράγμα;
Το ράφι μουγκάθηκε ξανά."…
Ένα άλλο κομμάτι που με συγκίνησε είναι κάτι λόγια που ίσως η συγγραφέα πηρέ από ιερέα, και τα τοποθέτησε ξεχωριστά στην σελίδα του εξώφυλλου:
“…Δυστυχώς, κόρη μου, στην εποχή μας είναι πολύ δύσκολο να τα βρουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Έχουν χάσει την αγνότητα και την ανθρωπιά που τους διέκρινε κάποτε. Δεν υπάρχουν πια ηθικοί κανόνες, δεν υπάρχει συνείδηση, και μερικές φόρες αναρωτιέμαι αν υπάρχει καν ψυχή. Όλα έχουν ισοπεδωθεί σε μια υλιστική ματαιότητα ενός αύριο που σκοτεινιάζει όλο και περισσότερο. Ο καθένας λειτουργεί σαν μονάδα και όχι σαν σύνολο, όπως είναι το σωστό. Στο σταυρό των περισσότερων που προσκυνούν δεν βρίσκεται ο Κύριος ημών Ιησούς, αλλά ένα χαρτονόμισμα, που όσο πιο πολλά μοναδικά έχει πάνω του τόσο πιο πολλές είναι οι μετάνοιες. Εκεί κατάντησε ο άνθρωπος. Να προσκυνεί τα μοναδικά. Να ταυτίζεται μαζί τους. Να γίνεται ο ίδιος ένα ολόκληρο μοναδικό…”
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το βιβλίο αυτό μπορεί να εναχτεί σε δημοτική βιβλιοθήκη καθώς επίσης και σε κάποιο πανεπιστημιακό σπουδαστήριο (αναγνωστήριο). Ενε ένα επίκαιρο βιβλίο που σε ξεκουράζει, σε μαγεύει, και σε παρασύρει σε ένα κόσμο, που όμως μπορεί να πεις είναι και μια πραγματική πτυχή της ζωής. Η συγγραφέας με τον τρόπο της σου παρουσιάζει μια ωμή πραγματικότητα σχετικά με το πώς βλέπει η γυναίκα, ίσως και ο άντρας, το γάμο και πως επηρεάζουν επίσης στον αιώνα μας, τα ταμπού και τα προσχήματα από τους γύρω.
ηλ. διεύθυνση της συγγραφέας για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το βιογραφικό της και την υπόλοιπη συλλογη της: http://clubs.pathfinder.gr/chrysa_dimoulidou
Να δώσουμε στα παιδία την όρεξη για διάβασμα: εμψυχώσεις για να ανακαλύψουν τα παιδία την απόλαυση του διαβάσματος.
Συγγραφέα: Κρίστιαν Ποσλανιέκ
Εκδότης: Καστανιώτης, Αθήνα, 1992
Το βιβλίο αυτό είναι στην ουσία ένα εράνισμα και δεν θα διστάσω να ανατρέξω όσο το δυνατό συχνότερα στα κείμενα εκείνων που εμπνεύστηκαν αυτές τις δράσεις δίνοντας τις απαραίτητες παραπομπές στην μικρή βιβλιογραφία που υπάρχει στο τέλος της κάθε παρουσίασης. Δεν έχει πολύ θεωρία (θεωρητικό πλαίσιο) αλλά δείχνει πράγματα όπως ακριβώς συμβαίνουν στο χώρο τους μαζί με τα παιδία.
Ο συγγραφέας κάνει μια περιήγηση στις γαλλόφωνες περιοχές όπου ασκούντα αναγνωστικές εμψυχώσεις. Και δεν τα έγραψε μόνος του αλλά εμψυχώσεις που ασκούνται σε αρκετά μέρη. Περιγράφει 30 αναγνωστικές εμψυχώσεις που ασκούνται από το Νηπιαγωγείο ως το Λύκειο, και συχνά μέσα από τα κείμενα των εμψυχωτών ή εκπαιδευτικών τις εφαρμόζουν. Επίσης επαναπροσδιορίζει κάποιες θεμελιώδεις έννοιες, όπως είναι η ουσία του διαβάσματος, ο τρόπος που ιδιοποιείται ο αναγνώστης τα επίπεδα της ανάγνωσης, οι παράγοντες που συντελούν στην αποτελεσματικότητα μιας εμψύχωσης.
Το βιβλίο λέει: Πώς να στρέψουν τα παιδία στο διάβασμα. Παραπονιούνται συχνά οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί. Κι όμως υπάρχουν δεκάδες αναγνωστικές εμψυχώσεις που μπορούν να εφαρμόσουν στα σχολεία τους είναι να δώσουν στα παιδία την όρεξη για διάβασμα.
Πρωταρχικό αντικείμενο αυτού του βιβλίου είναι να δώσει στους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους βιβλιοθηκάριους τους εμψυχωτές την επιθυμία να δράσουν, να τους προτείνει δραστηριότητες τις οποίες ενδεχομένως δεν γνωρίζουν. Να δράσουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση: προσπαθώντας να προκαλέσουν στα παιδία την όρεξη για διάβασμα.
Στην πραγματικότητα το βιβλίο αποτελεί ένα είδος εργαλειοθήκη. Καθένας ανάλογα με τις ανάγκες του, μπορεί να το ανασύρει από μέσα ένα εργαλείο που να διευκολύνει τις δραστηριότητες του. Επιτρέπει επίσης την επινόηση καινούριων αναγνωστικών εμψυχώσεων μέσω της άντλησης στοιχείων από διαφορετικά κεφάλαια και την κατά περίπτωσης ανασύνθεσης τους.
Σε όλες τις περιπτώσεις, το βασικότερο είναι οι αναγνωστικές εμψυχώσεις να οριστούν πρωταρχικά σε συνάρτηση με την ετυμολογία και την τρέχουσα αποδοχή της λέξης «εμψύχωση» ότι δίνουν δηλαδή στο διάβασμα ζωή, ψυχή ότι θέτουν σε κίνηση, δραστηριοποιούν τα παιδία προς τα βιβλία κι ότι αυτό ενθαρρύνει την ένταξη στην κοινωνία και την συμμετοχή στη ζωή.
Το βιβλίο χωρίζει τις δραστηριότητες σε 4 ομάδες για να το κάνει αυτό για να διευκολύνει απλός την παρουσίαση και δίνει την ευκαιρία να προσδιορίσουμε τέσσερα είδη αναγνωστικών δράσεων. Τα τέσσερα στοιχεία είναι: πληροφόρηση, παιχνίδι, καλλιέργεια αισθήματος ευθύνης, εμβάθυνση. Στο βιβλίο διαπίστωσα ότι οι περισσότερες αναγνωστικές εμψυχώσεις έδιναν προτεραιότητα σε μια το πολύ δύο από τις συνιστώσες.
Στις εμψυχώσεις πληροφόρησης, σταθερά είναι η παρουσίαση βιβλίων αγνώστων στα παιδία, τα οποία όμως κρίνουμε ότι τα αφορούν και μπορούν να τους προκαλέσουν έντονο ενδιαφέρον. Η μεταβλητή είναι ο τρόπος παρουσίασης. Αυτό μπορεί να ξεκινάει από έναν κατάλογο με τίτλους που συστήνονται και να φτάνει ως την παρουσίαση τους από κάποια πρόσωπα, η παρουσίαση μπορεί να είναι κάποια παράσταση, ένα παιχνίδι και ότι άλλο σχετικό.
Στις εμψυχώσεις παιχνιδιού σταθερά είναι η πεποίθηση που έχουν τα παιδία ότι δεν πρόκειται να εργαστούν αλλά να παίξουν. Μεταβλητή είναι εδώ η απόσταση που τα χωρίζει από το πραγματικό και το φανταστικό.
Στις εμψυχώσεις αισθήματος ευθύνης, σταθερά είναι η κοινωνική πραγμάτωση, η οποία επιτρέπει τον διάλογο με άλλα πρόσωπα ή ένα κοινό, ενώ μεταβλητή είναι η απόσταση απ’ αυτά τα πρόσωπα σε συνάρτηση με τη οποία ρυθμίζεται και ο βαθμός ευθύνης.
Στις εμψυχώσεις εμβάθυνσης, η σταθερά έγκειται στην ανακάλυψη από τα παιδία ενός άλλου επιπέδου ανάγνωσης στα κείμενα που διαβάζουν, ενώ η μεταβλητή είναι ποσοτική.
Όμως βλέπουμε η παραλλαγή τεσσάρων χαρακτηριστικών αρκεί για να μεταβάλει το νόημα των αναγνωστικών εμψυχώσεων και, σε τελική ανάλυση, την επικρατούσα συνιστώσα. Παρ’ όλες αυτές τις μεταβλητές, υπάρχουν μερικά σταθερά στοιχεία, τα οποία και δικαιολογούν γιατί ορισμένες αναγνωστικές εμψυχώσεις που γνωρίζουμε την ύπαρξη τους δεν περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο. Τα βασικότερα κοινά σημεία είναι:
Όλες οι αναγνωστικές εμψυχώσεις ωθούν τα παιδία να ανακαλύψουν άγνωστα βιβλία, να τα γοητεύσουν.
Όλες οι αναγνωστικές εμψυχώσεις παρέχουν στα παιδία την ελευθερία να διαβάσουν, ή να μην διαβάσουν. Δεν υφίσταται ποτέ υποχρέωση ή καταναγκασμός.
Όλες οι αναγνωστικές εμψυχώσεις αναφέρονται σε ένα κοινό ορισμό του διαβάσματος(εσωτερικός διάλογος ανάμεσα στο βιβλίο και την φαντασία του αναγνώστη, ανάλογα με το νόημα που δίνει ο καθένας στο διάβασμα).
Όλες οι αναγνωστικές εμψυχώσεις θέτουν σε κίνηση μια δραστηριότητα η οποία στρέφει άμεσα τους αναγνώστες στο διάβασμα.
Όλοι οι διαμεσολαβητές μπορούν να πιστοποιήσουν ότι οι δραστηριότητες αυτές κάνουν τα παιδία να διαβάσουν. Τα περισσότερα παιδία διαβάζουν κάποια τουλάχιστον από τα βιβλία που προτείνονται στα πλαίσια της εμψύχωσης. Είναι ένα αποτέλεσμα χειροπιαστό και όχι αμελητέο.
Επίσης μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι αρνητικές παραστάσεις των παιδίων για το διάβασμα και το βιβλίο μεταβάλλονται προς μια πιο θετική παρουσίαση για το διάβασμα.
Η πραγματοποίηση αναγνωστικών εμψυχώσεων μαζί με τα παιδία υπαγορεύεται άρα από μία πεποίθηση κι ένα στοίχημα. Πόσες φορές πρέπει να θέσουν σε εφαρμογή κάποιες αναγνωστικές εμψυχώσεις και σε ποια διάρκεια για να αρχίσει ένα παιδί μη αναγνώστης να διαβάζει από μόνο του είναι κάτι που αγνοούμε.
Αυτό το βιβλίο θα το έβαζα σε μία δημόσια και σε μία παιδαγωγικού βιβλιοθήκη. Αυτό το βιβλίο πρέπει να είναι σε όλες τις βιβλιοθήκες γιατί είναι για θέματα παιδίων που μας απασχολεί όλους. Μας λέει πως να διδάξουμε τα παιδία να διαβάζουν και μας αναλύει διαφορους εμψυχωτικούς τρόπους.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο προσφέρει μεγάλη βοήθεια στους γονείς, καθηγιτές, βιβλιοθηκονόμους γιατί αναλύει πάρα πολλές πτυχές της καθημερινής μάθησεις, πως να διαβάζουν τα παιδία και με ποίους τρόπους και δίνει πολύ χρήσιμες συμβουλές και οδηγίες.
Κωνσταντίνου Αιμιλία.
Ε΄ εξάμηνο.
Τμήμα Βιβλιοθηκονομίας και συστημάτων πληροφόρησης.
Να δώσουμε στα παιδία την όρεξη για διάβασμα: εμψυχώσεις για να ανακαλύψουν τα παιδία την απόλαυση του διαβάσματος.
Συγγραφέα: Κρίστιαν Ποσλανιέκ
Εκδότης: Καστανιώτης, Αθήνα, 1992
Το βιβλίο αυτό είναι στην ουσία ένα εράνισμα και δεν θα διστάσω να ανατρέξω όσο το δυνατό συχνότερα στα κείμενα εκείνων που εμπνεύστηκαν αυτές τις δράσεις δίνοντας τις απαραίτητες παραπομπές στην μικρή βιβλιογραφία που υπάρχει στο τέλος της κάθε παρουσίασης. Δεν έχει πολύ θεωρία (θεωρητικό πλαίσιο) αλλά δείχνει πράγματα όπως ακριβώς συμβαίνουν στο χώρο τους μαζί με τα παιδία.
Ο συγγραφέας κάνει μια περιήγηση στις γαλλόφωνες περιοχές όπου ασκούντα αναγνωστικές εμψυχώσεις. Και δεν τα έγραψε μόνος του αλλά εμψυχώσεις που ασκούνται σε αρκετά μέρη. Περιγράφει 30 αναγνωστικές εμψυχώσεις που ασκούνται από το Νηπιαγωγείο ως το Λύκειο, και συχνά μέσα από τα κείμενα των εμψυχωτών ή εκπαιδευτικών τις εφαρμόζουν. Επίσης επαναπροσδιορίζει κάποιες θεμελιώδεις έννοιες, όπως είναι η ουσία του διαβάσματος, ο τρόπος που ιδιοποιείται ο αναγνώστης τα επίπεδα της ανάγνωσης, οι παράγοντες που συντελούν στην αποτελεσματικότητα μιας εμψύχωσης.
Το βιβλίο λέει: Πώς να στρέψουν τα παιδία στο διάβασμα. Παραπονιούνται συχνά οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί. Κι όμως υπάρχουν δεκάδες αναγνωστικές εμψυχώσεις που μπορούν να εφαρμόσουν στα σχολεία τους είναι να δώσουν στα παιδία την όρεξη για διάβασμα.
Πρωταρχικό αντικείμενο αυτού του βιβλίου είναι να δώσει στους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τους βιβλιοθηκάριους τους εμψυχωτές την επιθυμία να δράσουν, να τους προτείνει δραστηριότητες τις οποίες ενδεχομένως δεν γνωρίζουν. Να δράσουν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση: προσπαθώντας να προκαλέσουν στα παιδία την όρεξη για διάβασμα.
Στην πραγματικότητα το βιβλίο αποτελεί ένα είδος εργαλειοθήκη. Καθένας ανάλογα με τις ανάγκες του, μπορεί να το ανασύρει από μέσα ένα εργαλείο που να διευκολύνει τις δραστηριότητες του. Επιτρέπει επίσης την επινόηση καινούριων αναγνωστικών εμψυχώσεων μέσω της άντλησης στοιχείων από διαφορετικά κεφάλαια και την κατά περίπτωσης ανασύνθεσης τους.
Σε όλες τις περιπτώσεις, το βασικότερο είναι οι αναγνωστικές εμψυχώσεις να οριστούν πρωταρχικά σε συνάρτηση με την ετυμολογία και την τρέχουσα αποδοχή της λέξης «εμψύχωση» ότι δίνουν δηλαδή στο διάβασμα ζωή, ψυχή ότι θέτουν σε κίνηση, δραστηριοποιούν τα παιδία προς τα βιβλία κι ότι αυτό ενθαρρύνει την ένταξη στην κοινωνία και την συμμετοχή στη ζωή.
Το βιβλίο χωρίζει τις δραστηριότητες σε 4 ομάδες για να το κάνει αυτό για να διευκολύνει απλός την παρουσίαση και δίνει την ευκαιρία να προσδιορίσουμε τέσσερα είδη αναγνωστικών δράσεων. Τα τέσσερα στοιχεία είναι: πληροφόρηση, παιχνίδι, καλλιέργεια αισθήματος ευθύνης, εμβάθυνση. Στο βιβλίο διαπίστωσα ότι οι περισσότερες αναγνωστικές εμψυχώσεις έδιναν προτεραιότητα σε μια το πολύ δύο από τις συνιστώσες.
Στις εμψυχώσεις πληροφόρησης, σταθερά είναι η παρουσίαση βιβλίων αγνώστων στα παιδία, τα οποία όμως κρίνουμε ότι τα αφορούν και μπορούν να τους προκαλέσουν έντονο ενδιαφέρον. Η μεταβλητή είναι ο τρόπος παρουσίασης. Αυτό μπορεί να ξεκινάει από έναν κατάλογο με τίτλους που συστήνονται και να φτάνει ως την παρουσίαση τους από κάποια πρόσωπα, η παρουσίαση μπορεί να είναι κάποια παράσταση, ένα παιχνίδι και ότι άλλο σχετικό.
Στις εμψυχώσεις παιχνιδιού σταθερά είναι η πεποίθηση που έχουν τα παιδία ότι δεν πρόκειται να εργαστούν αλλά να παίξουν. Μεταβλητή είναι εδώ η απόσταση που τα χωρίζει από το πραγματικό και το φανταστικό.
Στις εμψυχώσεις αισθήματος ευθύνης, σταθερά είναι η κοινωνική πραγμάτωση, η οποία επιτρέπει τον διάλογο με άλλα πρόσωπα ή ένα κοινό, ενώ μεταβλητή είναι η απόσταση απ’ αυτά τα πρόσωπα σε συνάρτηση με τη οποία ρυθμίζεται και ο βαθμός ευθύνης.
Στις εμψυχώσεις εμβάθυνσης, η σταθερά έγκειται στην ανακάλυψη από τα παιδία ενός άλλου επιπέδου ανάγνωσης στα κείμενα που διαβάζουν, ενώ η μεταβλητή είναι ποσοτική.
Όμως βλέπουμε η παραλλαγή τεσσάρων χαρακτηριστικών αρκεί για να μεταβάλει το νόημα των αναγνωστικών εμψυχώσεων και, σε τελική ανάλυση, την επικρατούσα συνιστώσα. Παρ’ όλες αυτές τις μεταβλητές, υπάρχουν μερικά σταθερά στοιχεία, τα οποία και δικαιολογούν γιατί ορισμένες αναγνωστικές εμψυχώσεις που γνωρίζουμε την ύπαρξη τους δεν περιλαμβάνονται σε αυτό το βιβλίο. Τα βασικότερα κοινά σημεία είναι:
Όλες οι αναγνωστικές εμψυχώσεις ωθούν τα παιδία να ανακαλύψουν άγνωστα βιβλία, να τα γοητεύσουν.
Όλες οι αναγνωστικές εμψυχώσεις παρέχουν στα παιδία την ελευθερία να διαβάσουν, ή να μην διαβάσουν. Δεν υφίσταται ποτέ υποχρέωση ή καταναγκασμός.
Όλες οι αναγνωστικές εμψυχώσεις αναφέρονται σε ένα κοινό ορισμό του διαβάσματος(εσωτερικός διάλογος ανάμεσα στο βιβλίο και την φαντασία του αναγνώστη, ανάλογα με το νόημα που δίνει ο καθένας στο διάβασμα).
Όλες οι αναγνωστικές εμψυχώσεις θέτουν σε κίνηση μια δραστηριότητα η οποία στρέφει άμεσα τους αναγνώστες στο διάβασμα.
Όλοι οι διαμεσολαβητές μπορούν να πιστοποιήσουν ότι οι δραστηριότητες αυτές κάνουν τα παιδία να διαβάσουν. Τα περισσότερα παιδία διαβάζουν κάποια τουλάχιστον από τα βιβλία που προτείνονται στα πλαίσια της εμψύχωσης. Είναι ένα αποτέλεσμα χειροπιαστό και όχι αμελητέο.
Επίσης μπορούμε να υποθέσουμε ότι οι αρνητικές παραστάσεις των παιδίων για το διάβασμα και το βιβλίο μεταβάλλονται προς μια πιο θετική παρουσίαση για το διάβασμα.
Η πραγματοποίηση αναγνωστικών εμψυχώσεων μαζί με τα παιδία υπαγορεύεται άρα από μία πεποίθηση κι ένα στοίχημα. Πόσες φορές πρέπει να θέσουν σε εφαρμογή κάποιες αναγνωστικές εμψυχώσεις και σε ποια διάρκεια για να αρχίσει ένα παιδί μη αναγνώστης να διαβάζει από μόνο του είναι κάτι που αγνοούμε.
Αυτό το βιβλίο θα το έβαζα σε μία δημόσια και σε μία παιδαγωγικού βιβλιοθήκη. Αυτό το βιβλίο πρέπει να είναι σε όλες τις βιβλιοθήκες γιατί είναι για θέματα παιδίων που μας απασχολεί όλους. Μας λέει πως να διδάξουμε τα παιδία να διαβάζουν και μας αναλύει διαφορους εμψυχωτικούς τρόπους.
Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο προσφέρει μεγάλη βοήθεια στους γονείς, καθηγιτές, βιβλιοθηκονόμους γιατί αναλύει πάρα πολλές πτυχές της καθημερινής μάθησεις, πως να διαβάζουν τα παιδία και με ποίους τρόπους και δίνει πολύ χρήσιμες συμβουλές και οδηγίες.
Κωνσταντίνου Αιμιλία.
Ε΄ εξάμηνο.
Τμήμα Βιβλιοθηκονομίας και συστημάτων πληροφόρησης.
Ορολογίες:
(Από το Google και το βιβλίο: Dictionary for Library and Information science)
Collection management
The application of quantitative techniques, such as statistical and cost-benefit analysis, to the process of collection development, usually limited to large libraries and library systems. In a more general sense, the activity of planning and supervising the growth and preservation of library’s collections based on an assessment of existing strengths and weaknesses and an estimate of future needs
Page: 157
Gathering
In binding, the process of assembling and arranging in correct sequence the folded sections of a book prior to sewing them through the back fold or milling the clamped back folds preparatory to gluing sections to cover in adhesive binding. Used synonymously with signature in bibliography
Page: 307
Donation
In archives, a voluntary deposit of records by a person or organization in which both legal title and physical custody are formally transferred by the donor
Page: 231
Collection
In library cataloging, three or more independent works or long excerpts from works by the same author, or two or more idependent works from works by different authors, not written for the same occation of for the publication in hand, published together in a single volume or uniform set of volumes, for example, a book of essays written by one or more essayists. Selected by an editor, the works are listed in the table of contents in order of appearance in the text.
Page: 156
Analytical entry
An entry in a library catalog for a part of work (chapter in a book) or an entire work (story, play, essay, or poem) contained in anitem, such as an anthology or collection, for which a comprehensive entry is also made. Analytical entries are made under the author, title and subject of the part and include a reference to the title at the work containing the part. Because preparation of analytical entries is time-consuming, the level of bibliographic description provided in a catalog depends on the administrative policy of the library and its assessment of local needs.
Page: 29
Collection development
The process of planning and building a useful and balanced collection of library materials over a period of years, based on an ongoing assessment of the information needs of the library’s clientele, analysis of usage statistics, and demographic projections, normally constrained by budgetary limitations. Collection development includes the formulation of selection criteria, planning for resource sharing, and replacement of lost and damaged items, as well as routine selection and deselaction decisions. Large libraries and library systems may use an approval plan or blanket order plan to develop their collections. In small-and medium- sized libraries, collection development responsibilities are normally shared by all the librarians, based on their interests and subject specializations, usually under the overall guidance of a written collection development policy.
Page: 157
Collection development bias
Partiality in the selection of materials for a library collection, whether against or in favor of materials presenting a particular point of view or with respect to a specific type of resource, category of publisher etc. Although Association charges librarians in the United States to “provide materials and information presenting all points of view on current and historical issues”, some studies suggest that librarians tend to avoid selecting potentially controversial books and media, for reasons conscious or unconscious, undermining the goal of developing a balanced collection.
Page: 157
Withdrawl
The process of delecting all references in a library catalog to an item that has been permanently removed from the collection without being replaced by another copy of the collection without being replaced by another copy of the same edition. Theitem is usually stamped “withdraw” to avoid confusion in the disposition process.
Page: 773
Ανάπτυξη συλλογής
Διαδικασίες για την οργάνωση και εμπλουτισμό της συλλογής σε διάφορα μέσα, όπως συνεχώς, βάσει των πληροφοριακών αναγκών των χρηστών της βιβλιοθήκης.
Σύστημα ταξινόμησης βιβλιοθήκης
Σύστημα για την οργάνωση υλικού βιβλιοθήκης (βιβλίων, περιοδικών, οπτικοακουστικού υλικού, χαρτών κλ.) και ταξινόμηση του κατά θέμα. Αποτελείται από πινάκες θεματικών επικεφαλίδων με αντίστοιχους κωδικούς, καθώς και σαφείς οδηγίες για τον προσδιορισμό ενός ταξινομικού αριθμού για κάθε τεκμήριο (πχ βιβλίο) βάσει του θέματος που αφόρα.
Φοιτήτριες: Στέλλα Στυλιανού,
Σταύρη Μουζουρίδη
ΤΙΤΛΟΣ: "Η ΓΥΦΤΟΠΟΥΛΑ"
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
ΘΕΜΑ: μυθιστόρημα της άλωσης, ο θρήνος της πόλης από ένα μεγαλοεκδότη και βυζαντινό, τον περίφημο φιλόσοφο Πλύθωνα. το ανακάτωμα των γυφτιών στην ιστορία δίνει ένα ιδιαίτερο θέλγητρο στην πλοκή του έργου...
ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ: ο Αλ. Παπαδιαμάντης έγραψε τα μυθιστορήματα "ο Μετανάστης" "οι έμποροι των εθνών" "Χρήστος Μηλιόνης" "φόνισσα" και "ρόδινα ακρογιάλια".
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ: Το τρίτο μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη 'η γυφτοπούλα" είναι ένα συγγραφικό τόλμημα και στη σύλληψη και στην σύνθεση και στην μορφή. Δημοσιευμένη το 1884, σερ συνεχείς μήνες ολόκληρους στην "ακρόπολη" του Γαβριηλίδη, είχε τόση επιτυχία στο αναγνωστικό κοινό και γενικά στους λογοτεχνικούς κύκλους, που δημιούργησε το θρύλο του μάγου και του υπεράνθρωπου, καθώς κρυβόταν στην αφωνία και την ανωνυμία. Μεταφράζεται στα ιταλικά. Για τον Παπαδιαμάντη ο Πλήθωνας είναι ένα συμβολο, θετικό και αρνητικό. Τον θαυμάζει για την αρχαιολατρία του, τον αποδοκιμάζει για την δαιμονική ου πλάνη, και την άγονη προσπάθεια του, να αναβιώσει την θρησκεία της αρχαίας Ελλάδας. Οι γύφτο με τις αναπάντεχες συμπτώσεις κάνουν το μυθιστόρημα ένα απέραντο περιβόλι δολοπλοκιών, με ολοκληρωμένους ήρωες τον πλήθυνα, την ατυχή κόρη του και τον άτυχο έρωτα της μ τον γύφτο Αμμότοπου στην αυγή της ευτυχίας τους σκοτώνονται και οι δυο κάτω από τα συντρίμμια των αγαλμάτων που πέφτουν ξαφνικά από σεισμό. Είναι η παραμονή της Άλωσης της πόλης...
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ:
Κατά την γνώμη μου το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να ενταχθεί σε σχολικές βιβλιοθήκες γιατί είναι ένα μυθιστόρημα από ένα μεγάλο μας συγγραφέα και παρόλο που είναι ιδιότυπη η γλωσσά του(αρχαΐζουσα) περιέχει στοιχειά λαογραφικά αναλύει την θρησκευτική ζωή και την προσκόλληση του συγγραφέως στις παραδόσεις. Μπορεί επίσης να διδάξει πολλά τους μαθητές και να καλλιεργήσει το πνεύμα τους...
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ
(Απο το Google και το βιβλίο:Dictionary for Library and Information Science)
Aνάπτυξη συλλογής:
Η ανάπτυξη συλλογής σε μια βιβλιοθήκη είναι η διαδικασία για την οργάνωση και εμπλουτισμό της συλλογής σε διάφορα μέσα,όπως βιβλία,περιοδικά,ηλεκτρονικές πηγές.Οι συλλογές αναπτύσσονται απο βιβλιοθηκονόμους και άλλο προσωπικό της βιβλιοθήκης με αγορές ή άλλους τρόπους πρόσκτησης υλικού συνεχώς,βάσει των πληροφοριακών αναγκών των χρηστών της βιβλιοθήκης.
Διαχείρηση συλλογής:
Ο εμπλουτισμός της συλλογής της βιβλιοθήκης με υλικό που στηρίζει τις εκπαιδευτικές,ερευνητικές και ψυχαγωγικές ανάγκες της κοινότητας του ιδρύματος.Παρέχει κατευθυντήριες γραμμές για την διαχείρηση και τη συνεχή ανάπτυξη της συλλογής της βιβλιοθήκης.Περιλαμβάνει γενικές αρχές επιλογής υλικού,τις προτεροιότητες της συλλογής,τις θεματικές κατηγορίες που καλύπτονται,το ακαδημαικό επίπεδο του υλικού της συλλογής και τη μορφή του υλικού που αποκτά η βιβλιοθήκη.
Επιλογή:
Είναι η διαδικασία στην οποία λαμβάνονται αποφάσεις για το υλικό που θα προστεθεί στη συλλογή μέσα από ένα μεγαλύτερο αριθμό υλικού που εντοπίζεται με βιβλιογραφική αναζήτηση.
Προσκτήσεις:
Είναι η διαδικασία απόκτησης υλικού.Προσκτήσεις υλικού γίνονται κατόπιν αγοράς,ανταλλαγής,αποδοχής δωρεών.
Δωρεά:
Είναι μια σύμβαση με την οποία ο δωρητής αναλαμβάνει την υποχρέωση να μεταβιβάσει και να παραδώσει στον δωρεοδόχο πράγμα ή δικαίωμα.Είναι σύμβαση ετεροβαρής χαριστική επειδή μόνο το ένα μέρος αναλαμβάνει υποχρεώσεις,ενώ το άλλο μέρος δεν οφείλει αντιπαροχή.
Collection development:
The process of planning and building a useful and balanced collection of library materials over a period of years,based on an angoing assesment of the information needs of the library's clientele,analysis of usage statistics and demographic projections.Large libraries and library systems may use an approval plan of blanket plan to develop their collections.In small and medium-sized libraries,collection development responsibilities are normally shared by all the libraries,baced on their interests and subjects specializations,usually under the overall guidance of a written collection development policy.Compare with collection managment.
Collection managment:
The application of quantitative techniques,such as statistical and cost-benefit analysis,to the process of collection development,usually limited to large library systems.In a more general sense the activity of planning and supervising the growth and preservation of a library's collections baced on a ssesment of exciting strenghts and an estimate of future needs.
Acquisitions:
The process of selecting,ordering and receiving materials for library or archival collections by purchase,exchange or gift,which may include budgeting and negotiating with outside agencies,sush as publishers,dealers and vendors to obtain recources to meet the needs of the institutions clientele,in the most economical and expeditious manner.In small libraries,the acquisitions librarian may also be responsible for collection development,but in most public and academic libraries this responsibility is sharedby all the librarians who have an interest in collection building,usually on the basis of their axpertise and subject spesializations.
Selection:
The process of deciding which materials should be added to a library collection.Selection decisions are usually made on the basis of reviews and standard collection development tools by librarians designated as selectors in specific subject,based on their interests and fields of spesialization.In academic libraries,selection may also be done by members of the teaching faculty in their disciplines.Very large academic and public libraries may use an approval plan or blanket order plan to assist selectors.Library patrons also recommend titles for purchase,espesially in libraries that provide a suggection box.The opposite of deselection.
Donation:
Donations of books and other materials are a sing of interesting the library as well as a practical means of support.Accepting donation can be a tricky business,depending on who is making the gift,the needs of the library and the donor's wishes fof the gift.It is important to address donations in your collection development policy so that all gifts can be handled appropriately and diplomatically.This section discusses some of the issues surrounding donations as well as some other ways to involve the community in collection development.
Φοιτήτρια:Πολίτου Ελευθερία
ΤΙΤΛΟΣ: Μύκονος μπλούζ
Συγγραφεας: Παυλίνα Νάσιουτζικ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Η ιστορία που διηγείται η συγγραφέας στο βιβλίο αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινή,κάθε λέξη της...
Εκείνο το καλοκαίρι συνέβησαν ένα σωρό φρικτά πράγματα απ αυτά που διαβάζουμε στις εφημερίδες και κάνουμε το σταυρό μας και φτύνουμε στον κόρφο μας και λέμε "Δόξα τω Θεώ, είμαι μια χαρά", ένα σωρό φρικτά πράγματα που βαθιά μέσα μας πιστεύουμε ότι θα συμβαίνουν πάντοτε στους άλλους και ποτέ σ εμάς.
Και αν κάποτε όλα αυτά συμβούν σ εμάς; Γιατί συνέβησαν σ εμάς, στη Μύκονο, εκείνο το καλοκαίρι. Σ εμένα, μια συνηθισμένη μαμά δύο αγαπημένων αλλά αντιπαθητικών παιδιών, παλιά υπάλληλο βιβλιοπωλείου και τώρα "ένδοξη ιδιοκτήτρια" βίλας στον Ορνό, στον Mπρετ, το θεϊκό τεκνό της Μυκόνου για εκείνο το καλοκαίρι, τον ένδοξο επιβήτορα, και στην Αντιγόνη, υψηλή ιέρεια της Εκάλης, μητέρα τριών υπερκινητικών παιδιών και ένδοξη κληρονόμο πολλών τονάζ.
Όλα κατέρρευσαν σ' ένα διάστημα είκοσι ημερών. Κανείς δεν ανησύχησε ποτέ για μας. Κανείς δεν ανησύχησε όταν εγώ τα έφτιαξα με τον Mπρετ. Κανείς δεν ανησύχησε όταν κλειστήκαμε με την Aντιγόνη και τον Mπρετ για ένα μήνα σε μια βίλα στη Ριβιέρα, όπου σε μια παραζάλη κόκας και έρωτα όλα μπορούν να συμβούν. Κανείς δεν ανησυχούσε ποτέ για μας, κι αυτό είναι το τρομακτικότερο απ όλα. Κανείς δεν ανησυχεί γι' αυτό το χέρι που παραμονεύει πάντα κάτω απ' το κρεβάτι μας, να μας τραβήξει και να μας παρασύρει στην άβυσσο. Κανείς δεν ανησυχεί για ανθρώπους που περνούν καλά. Και εμείς περνούσαμε καλά, ήμασταν στη Μύκονο, έτσι δεν είναι;
Το βιβλίο αυτό αφορά αυτούς που έχουν το θάρρος να πούν ότι δεν περνάνε καλά. Όσο για τους άλλους, αυτούς τους αντιπαθητικούς που προσπαθούν να μας θαμπώνουν συνέχεια με τις δήθεν τέλειες ζωές τους, τους τέλειους γάμους τους, που στην ουσία είναι ετυμόρροποι, τα τέλεια παιδιά τους, που είναι απλός κακομαθημένα νευρόσπαστα παιδιά, και τα δήθεν λεφτά που έχουν, και στην πραγματικότητα δεν έχουν. Αυτοί ας το αφήσουν αμέσως κάτω!
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ:
Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να ενταχθεί σε μια Δημοτική και παράλληλα σε μια Ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη γιατί πολύ απλά αναφέρεται σε πολλά επίκαιρα-κοινωνικά προβλήματα που απασχολούν όλους εμάς τους απλούς,καθημερινούς ανθρώπους.
Άλλα έργα σχετικά με τα κοινωνικά προβλήματα που θίγει το πιο πάνω βιβλίο...
Κοινωνική ανομία και ναρκωτικά/Περαντζάκη-Καραντζόγλου, Ένα βιβλίο μάθημα αυτογνωσίας/Δημ.Μπατσιούλα
Μαρία Σωτηρίου
Ορολογίες:
(Από το βιβλίο: Dictionary for Library and Information science)
Collection management
The application of quantitative techniques, such as statistical and cost-benefit analysis, to the process of collection development, usually limited to large libraries and library systems. In a more general sense, the activity of planning and supervising the growth and preservation of library’s collections based on an assessment of existing strengths and weaknesses and an estimate of future needs
Page: 157
Gathering
In binding, the process of assembling and arranging in correct sequence the folded sections of a book prior to sewing them through the back fold or milling the clamped back folds preparatory to gluing sections to cover in adhesive binding. Used synonymously with signature in bibliography
Page: 307
Donation
In archives, a voluntary deposit of records by a person or organization in which both legal title and physical custody are formally transferred by the donor
Page: 231
Collection
In library cataloging, three or more independent works or long excerpts from works by the same author, or two or more idependent works from works by different authors, not written for the same occation of for the publication in hand, published together in a single volume or uniform set of volumes, for example, a book of essays written by one or more essayists. Selected by an editor, the works are listed in the table of contents in order of appearance in the text.
Page: 156
Analytical entry
An entry in a library catalog for a part of work (chapter in a book) or an entire work (story, play, essay, or poem) contained in anitem, such as an anthology or collection, for which a comprehensive entry is also made. Analytical entries are made under the author, title and subject of the part and include a reference to the title at the work containing the part. Because preparation of analytical entries is time-consuming, the level of bibliographic description provided in a catalog depends on the administrative policy of the library and its assessment of local needs.
Page: 29
Collection development
The process of planning and building a useful and balanced collection of library materials over a period of years, based on an ongoing assessment of the information needs of the library’s clientele, analysis of usage statistics, and demographic projections, normally constrained by budgetary limitations. Collection development includes the formulation of selection criteria, planning for resource sharing, and replacement of lost and damaged items, as well as routine selection and deselaction decisions. Large libraries and library systems may use an approval plan or blanket order plan to develop their collections. In small-and medium- sized libraries, collection development responsibilities are normally shared by all the librarians, based on their interests and subject specializations, usually under the overall guidance of a written collection development policy.
Page: 157
Collection development bias
Partiality in the selection of materials for a library collection, whether against or in favor of materials presenting a particular point of view or with respect to a specific type of resource, category of publisher etc. Although Association charges librarians in the United States to “provide materials and information presenting all points of view on current and historical issues”, some studies suggest that librarians tend to avoid selecting potentially controversial books and media, for reasons conscious or unconscious, undermining the goal of developing a balanced collection.
Page: 157
Withdrawl
The process of deleting all references in a library catalog to an item that has been permanently removed from the collection without being replaced by another copy of the collection without being replaced by another copy of the same edition. The item is usually stamped “withdraw” to avoid confusion in the disposition process.
Page: 773
Μαρία Σωτηρίου
Ανάπτυξη & Διαχείριση συλλογών
Γ’ Εξάμηνο
Φεβρουάριος 2008
ΟΡΟΛΟΓΙΕΣ:
Η ανάπτυξη συλλογής σε μια βιβλιοθήκη είναι οι διαδικασίες για την οργάνωση και εμπλουτισμό της συλλογής σε διάφορα μέσα,
όπως βιβλία, περιοδικά, ηλεκτρονικές πηγές, κ.τ.λ.
Οι συλλογές αναπτύσσονται από βιβλιοθηκονόμους και άλλο προσωπικό βιβλιοθήκης με αγορές ή άλλους τρόπους πρόσκτησης υλικού
συνεχώς, βάσει των πληροφοριακών αναγκών των χρηστών της βιβλιοθήκης. Εκτός από την πρόσκτηση του υλικού, η ανάπτυξη συλλογής
περιλαμβάνει επίσης:
* την καθιέρωση πολιτικής βάσει της οποίας επιλέγεται το υλικό
* την αντικατάσταση κατεστραμμένου ή χαμένου υλικού
* την απόσυρση υλικού που κρίνεται ως μη χρήσιμο στη συλλογή
* τον σχεδιασμό νέων συλλογών
* τη συλλογική λήψη αποφάσεων μαζί με άλλες βιβλιοθήκες ή στα πλαίσια μίας κοινοπραξίας.
collection management
The application of quantitative techniques, such as statistical and cost-benefit analysis, to the process of collection
development, usually limited to large libraries and library systems. In a more general sense, the activity of planning and
supervising the growth and preservation of a library's collections based on an assessment of existing strengths and
weaknesses and an estimate of future needs.
collection assessment
The systematic evaluation of the quality of a library collection to determine the extent to which it meets the library's
service goals and objectives and the information needs of its clientele. Deficiencies are addressed through collection
development
collection development
The process of planning and building a useful and balanced collection of library materials over a period of years,
based on an ongoing assessment of the information needs of the library's clientele, analysis of usage statistics, and
demographic projections, normally constrained by budgetary limitations. Collection development includes the formulation of
selection criteria, planning for resource sharing, and replacement of lost and damaged items, as well as routine selection
and deselection decisions.
collection
In library cataloging, three or more independent works or long excerpts from works by the same author, or two or more
independent works or excerpts from works by different authors, not written for the same occasion or for the publication in
hand, published together in a single volume or uniform set of volumes, for example, a book of essays written by one or more
essayists. Selected by an editor, the works are listed in the table of contents in order of appearance in the text.
library collection
The total accumulation of books and other materials owned by a library, cataloged and arranged for ease of access, often
consisting of several smaller collections (reference, circulating books,
serials, government documents, rare books, special collections, etc.). The process of building a library collection over an
extended period of time is called collection development. Synonymous with holdings.
ΟΡΙΣΜΟΙ
Collection Development(Ανάπτυξη Συλλογής):
-Is the process of planning and acquiring a balanced collection of library materials of many formats, including books, periodicals, online resources and other media. (el.wikipedia.org)
-A term that covers the activities related to the building of a library collection: setting selection policy, assessing user needs, studying collection use, selecting materials, maintaining the collection, weeding, etc. (www.odl.state.ok.us)
Collection Management(Διαχείριση συλλογής):
-Is at the heart of the collection development process. This core function builds the library’s collection for a particular user community. Skill, knowledge and the right tools are required to select appropriate library materials that meet the needs of the community. It is challenging to build a balanced collection that meets the needs of your user community. (www.lib.az.us)
Acquisitions(Προσκτήσεις):
-Materials which are bought for the libraries, or the department of the library which buys materials.
-The activities related to obtaining library materials.
-The process of selecting, ordering and receiving materials for the library by purchase, exchange or gift. (www.google.gr – what is acquisitions)
-Department within the library responsible for ordering and purchasing new materials.
-The department of the library where book and journal orders are processed and new materials are received.
-Include the thing you buy (goods, services and anything else) for your business. They also include many other transactions, such as obtaining advice or information, taking out a lease of business premises or hiring business equipment.
-Are Transactions whereby the Authority acquires and holds in the name of the State by purchase or appropriation, real property or rights or easements therein. Acquisitions also include permits and contracts entered into by the Authority to use real property not under the jurisdiction of the Authority.
-Materials being added to the Library’s collection, including donations.
Holdings(Αποκτήματα):
-The totality of documents in the custody of an archival repository.
-The books, periodicals, and other materials owned by the library.
- A set of fields in the Pace Library Catalog in a serial record that shows exactly which years and volumes of that serial are available at one of the Pace libraries. Records for multivolume books also contain a holdings field.
- A library's collection of materials; usually which volumes of a set or a journal the library actually owns. (www.google.gr – what is holdings)
Από ΣΑΜΑΡΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
H ιστορία του μαθητή - Ζαν Πολ Σαρτρ
Σαρτρ, Ζαν Πολ. Η ιστορία του μαθητή.Μετάφραση Θεοδόσιος Ν. Πελεγρίνης, Αθήνα: ΟΕΔΒ
Θέμα:Η ιστορία του μαθητή
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Κατά τη διάρκεια του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, διηγείται ο Σαρτρ ένας μαθητής του ζήτησε τη βοήθεια του για να ένα σοβαρό ηθικό πρόβλημα που τον απασχολούσε.
Οι Γερμανοί είχαν εκτελέσει τον πατέρα του μαθητή του, ο οποίος έκτοτε ανέλαβε την υποχρεώση να φροντίζει τη μητέρα του, μια και δεν είχε άλλον στον κόσμο αυτή, για να συντηρεί.
Κάποια στιγμή δίνεται η ευκαιρία στο μαθητή του να συμμετάσχει στην Αντίσταση κατά των Γερμανών.Αυτός, πέρα απο απο το πατριωτικό ενδιαφέρον, είχε έναν πρόσθετο, προσωπικό λόγο να θέλει να πλεμήσει εναντίον των Γερμανών. Υπερασπιζόμενος την πατρίδα του πίστευε ότι θα μπορούσε να εκδικηθεί για τον άδικο χαμό του πατέρα του. Όμως, αν έπαιρνε μια τέτοια απόφαση, η μάνα του θα έμενε εντελώς απροστάτευτη, με κίνδυνο να πεθάνει κιόλας.
Το ηθικό πρόβλημα, για το οποίο ο μαθητής ζητούσε τη βοήθεια του Σαρτρ, αποκρυσταλλωνόταν στο δίλλημα: να πάει στην Αντίσταση, εγκαταλείποντας τη μάνα του στην τύχη της, ή να μείνει κοντά της, αδιαφορώντας για την πατρίδα του? Ποιά από τις δύο επιλογές ήταν σωστή, ώστε να την ακολουθήσει?
Το βέβαιο, σκέφτηκε ο Σαρτρ είναι ότι η παραδοσιακή ηθική με τις καθιερωμένες αρχές της δεν θα μπορούσε να προσφέρει καμία βοήθεια στο μαθητή του.
Αν, ας πούμε, έκανε ό,τι υπαγορεύει η χριστιανική αρχή "αγάπα τον πλησίον σου", το δίλλημα γι` αυτόν θα παρέμενε. Ποία απο τις δύο η μάνα του ή η πατρίδα του ήταν ο πλησίον, ώστε να την αγαπήσει και να της προσφέρει τη βοήθεια του? Ο χριστιανισμός δε μας ορίζει ποιος μπορεί να είναι ο πλησίον. Άκομα και τον εχθρό μας τον θεωρεί πλησίον και γι` αυτό μας προτρέπει να τον αγαπάμε.
Την ίδια δυσκολία, σημειώνει ο Σαρτρ θα αντιμετώπιζε στο πρόβλημά του ο μαθητής του και αν, ακολουθώντας τη μέθοδο του Καντ που είδαμε παραπάνω υιοθετούσε την αρχή "να μεταχειρίζεσαι τον άλλο ως σκοπό, ποτέ απλώς ως μέσο". Και στην περίπτωση αυτή, το δίλημμά του < ποια από τις δύο να επιλέξω:την μάνα μου ή την πατρίδα μου? θα παρέμενε.
Στην περίπτωσή του ακριβώς, ο μαθητής, επιλέγοντας, ας πούμε να μείνει κοντά στη μητέρα του, θα είχε να μεταχειριστεί μεν αυτή ως σκοπό, αλλά συγχρόνως, θα είχε να χρησιμοποιήσει την πατρίδα ως μέσο και αντιστρόφως αν αποφάσιζε να πάει στην Αντίσταση, θα είχε μεταχειριστεί μεν την πατρίδα ως σκοπό, αλλα συγχρόνως θα είχε χρησιμοποιήσει την μητέρα του ως μέσω. Η ηθική αρχή λοιπόν "να μεταχειρίζεται τον άλλο ως σκοπό, ποτέ απλώς ως μέσο" δεν μας προσφέρει καμία διέξοδο στα διλήμματά μας.Τούτο κατά τον Σαρτρ ισχύει για όλες τις ηθικές αρχές που έως τώρα, κατά καιρούς έχουν καθιερωθεί στην κοινωνία μας.Γι` αυτό η προτροπή του Σαρτρ προς τον μαθητή ήταν : Εμπιστέψου το συναίσθημά σου. Αυτό σήμαινε οτί ο μαθητής θα έπρεπε να αγνοήσει όλες τις αρχές, και να αποφασίσει εντελώς μόνος του για εκείνο που όφειλε να πράξει.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να ενταχθεί σε μία Σχολική βιβλιοθήκη, Δημοτική βιβλιοθήκη γιατί το θέμα του μπορεί να απασχολήσει το ευρύ κοινό αλλά και να δώσει παράδειγμα για έναν σημερινό μαθητή να μπορεί να ακολουθήσει το προσωπικό του έντστικτο για πολλά και σημαντικά θέματα που τον απασχολούν. Επίσης μπορεί να ενταχθεί και σε μια Ακαδημαική βιβλιοθήκη για την διεκπαιρέωση μιας εργασίας.
Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο που σε συναρπάζει και σε βάζει σε περισυλλογή σκέψεων για το τι μπορείς να πράξεις σε μια δύσκολη απόφαση . Αλλά και το πως ένας πιο μεγαλός άνθρωπος θα μπορέσει να δώσει τις σωστές απαντήσεις σε ένα παιδί,μαθητή.
ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ
Ο τρόμος της ελευθερίας και η κακή πίστη.
Η ανθρώπινη ύπαρξη και το μηδέν.
Οι άλλοι έιναι η κόλαση.
kdjfklsdjlfkjdslkfsd
dsfdsf
dsfds
fsdfdsfdsf
dsf
ds
f
sdf
dsf
ΤΙΤΛΟΣ: Η Φυλακισμένη
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Μαλίκα Ουφκίρ - Μισέλ Φιτουσί
ΘΕΜΑ: Αιχμαλωσία - Ελευθερία
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της Μαλίκας Ουφκίρ, την μεγαλύτερη κόρη του στρατηγού Ουφκίρ, αρχηγού της περιβόητης για τα βασανηστήρια ασφάλειας της χώρας. Η Μαλίκα με το θάρρος κ το ψυχικό σθένος που την διακατέχουν "καταθέτει" την ιστορία της στην Γαλλίδα δημοσιογράφο και συγγραφέα Μισέλ Φιτουσί. Η ιστορία της αρχίζει απο τα παιδικά της χρόνια και καταλήγει στην μέρα της αποφυλάκισης - ελευθερίας της οικογένειάς της και της ίδιας μετά απο είκοσι ολόκληρα χρόνια.
Σε ηλικία πέντε χρονών, πήγε να ζήσειστο βασιλικό παλάτι, στο Ραμπάτ κατ' απαίτηση του βασιλία Μουχάμαντ Έ, ο οποίος και τη μεγάλωσε ως ιδανική σύντροφο για την κόρη του. Η μικρή Μαλίκα έζησε έντεκα χρόνια σε έναν κόσμο αρχόντων και σκλάβων, έναν κόσμο αφάνταστης πολυτέλειας. Δεν της έλειπε τίποτα, μόνο η οικογένεια και η ελευθερία της. Στα 16 της, βγαίνοντας απο το Παλάτι, ήταν μια απο τις πλουσιότερες κληρονόμους του Μαρόκου. Το 1972, ενώ ο Χασάν ΄Β είχε ήδη διαδεχτεί τον πατέρα του στον θρόνο, ο στρατηγός Ουφκίρ αηδιασμένος από τη διαφθορά της κρατικής μηχανής, αποπειράθηκε να δολοφονήσει το βασιλιά, ή τουλάχιστον, σ ' αυτόν έπεσαν οι υποψίες. Οι συνέπειες για την οικογένεια του Ουφκίρ ήταν τρομακτικές. Η Μαλίκα με την οικογένειά της θα φυλακιστούν σ ένα σκοτεινό κελί κάτω από απάνθρωπες συνθήκες επί είκοσι ολόκληρα χρόνια. Τόσο χρειάστηκε για να αλλάξει για πάντα η ζωή της μικρής πριγκίπισσας και να σημαδευτεί η ψυχής της. Θα βρεί όμως την δύναμη και το κουράγιο να αντέξει τα βάσανα, το κρύο, την πείνα και τις αρρώστιες και να βγεί νικήτρια.
Μια αληθινή ιστορία που θα μιλήσει στην καρδιά του κάθε αναγνώστη. Θα τον κάνει να δακρύσει, να αγανακτήσει, να χαμογελάσει και να νοιώσει έναν απέραντο θαυμασμό για την Μαλίκα και τα αδέρφια της που κατάφεραν το ακατόρθωτο: να διατηρήσουν ακέραιη την ανθρωπία τους μέσα στη κόλαση της φυλακής.
Σήμερα με όπλο το χιούμορ και τη δύναμή της, που ποτέ δεν της έλειψαν, προσπαθεί να αναπληρώσει το χαμένο καιρό και να απαλύνει τα σημάδια που δε θα σβήσουν ποτέ. Να γίνει αυτό που πάντα λαχταρούσε: μια γυναίκα ελεύθερη.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε μια Δημοτική βιβλιθοθήκη καθως το θέμα του αποτελεί μέχρι σήμερα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα σε αρκέτες χώρες του κόσμου. Οι αναγνώστες θα έχουν την δυνατότητα να ενημερωθουν περαιτέρω και να ευαισθητοποιηθούν. Επίσης, θα ήταν χρήσιμο να ενταχθεί στην συλλογή μιας Ακαδημαικής βιβλιοθήκης για την ολοκλήρωση εργασιών των φοιτητών πάνω σ αυτό το θέμα.
ο/η μαρία ψάρρα είπε...
Τίτλος:Η ερωμένη
Συγγραφέας:Ανίτα Ναϊρ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Ο Κρίς,συγγραφέας ταξιδιωτικών έργων,φτάνει στην Καρέλα της Ινδίας,με σκοπό να γράψει ένα βιβλίο με κεντρικό ήρωα τον περίφημο χορευτή του Κατακάλι,Κομάν.Εκεί ερωτεύεται την ανηψιά του τελευταίου,τη Ράντα,που ταυτόχρονα είναι γυναίκα του ιδιοκτήτη του ξενοδιχείου όπου φιλοξενείται.Το ερωτικό παιχνίδι του Κρίς και της Ράντα,και η σχέση,συγγραφέα και βιογραφούμενου καλλιτέχνη,αποτελούν το ξεκίνημα για πολλές αποκαλύψεις από το παρελθόν των ηρώων.Η ερωμένη,ακολουθώντας τις κινήσεις, το ρυθμό και τη βαθιά φιλοσοφία του διάσημου ινδικού χωρού Κατακάλι,παρουσιάζει με μια πρωτότυπη χορογραφία το μεγάλο θέμα της πολιτισμικής διαφορετικότητας στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Αυτό που με προσελκύσε στο να διαβάσω αυτό το βιβλίο ήταν ο τίτλος του "Η ερωμένη".Πιστεύεω πως είναι ενα θέμα που επιρρέαζε,επιρρεάζει και θα επιρρεάζει την κοινωνία,αφού η απιστία ανάμεσα στα ζευγάρια υπήρχε δυστυχώς πάντοτε.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Κατα τη γνώμη μου το συγκεκριμένο βιβλίο μπορεί να ενταχθεί σε μια δημοτική βιβλιοθήκη,επειδή είναι ευνάγνωστο και κυρίως αναδεικνύει τα μεγάλα ζητήματα των διαπροσωπικών σχέσεων σε σχέση με την πολιτισμική ιδιαιτερότητα του εκάστοτε λαού.
ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΡΑ
ΤΙΤΛΟΣ: Πως νίκησα το AIDS:Μια υπέροχη περιπέτεια με τον ιό HIV
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Μαρία Κ.
Κ.,Μαρία. (2006) Πως νίκησα το AIDS:μια υπέροχη περιπέτεια με τον ιό HIV, Αθήνα, Καστανιώτης
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Στο βιβλίο που επέλεξα η ηρωϊδα Μαρία Κ. είναι φορέας του AIDS. Αυτό σημαίνει ότι είναι οροθετική. Μολύνθηκε από έναν πρώην ναρκωμανή πριν 10 χρόνια. Αποφασίζει λοιπόν να δημιουργήσει μία ιστοσελίδα θέτοντας το ερώτημα: αν υπάρχει άνδρας ετεροφυλόφυλος που να έχει μολυνθεί από γυναίκα μέσω σεξουαλικής σχέσης.Βέβαια υπήρχαν σχόλια από το οικογενειακό της περιβάλλον ότι δεν θα καταφέρει τίποτα. Παρόλα αυτά οι επισκέψεις στην ιστοσελίδα της αυξανόταν καθημερινά χωρίς όμως να υπάρχει απάντηση. Η ίδια προσπαθούσε καθημερινά με το δικό της τρόπο να κάνει διάφορα πράγματα για να δείχνει δυνατή. Καθώς περνούσαν οι μέρες και αυξανόταν οι επισκέψεις στην ιστοσελίδα της αποφάσισε να βάλει το ερώτημα της,μέσω συνεργασίας εκδότών εφημερίδων,στην κατηγορία "Ειδήσεις/Μ.Μ.Ε." στο in.gr. Μ'αυτό κατάφερε να αυξήσει κι άλλο τους επισκέπτες της αλλά κανείς δεν έστελνε e-mail. Η ίδια διάβαζε σε διάφορα άρθρα απόψεις γιατρών και επιστημόνων για το AIDS χώρίς όμως να λαμβάνει απάντηση για το ερώτημα της. Στη συνέχεια, μετέφερε το ερώτημα της στην κατηγορία "Υγεία/Ιατρική" και είδε ότι η απήχηση του κόσμου ήταν μεγάλη, πολύ μεγαλύτερη απ'όσο περιμενε. Ο Gilles St. Piere, δημιουργός της ιστοσελίδας peaceandlove, της έστειλε μήνυμα για να της δώσει συγχαρητήρια και συμμετείχε στην προσπάθειά της να βρει την απάντηση στο ερώτημα που έθεσε. Δυστυχώς όμως τίποτα δεν έγινε. Ακόμη και τη μέρα που έλαβε ένα μήνυμα από κάποιον 'Ελληνα με το ψευδώνυμο Κώστας
Γεωργίου,ότι ήταν φορέας του AIDS αρκετά χρόνια μέχρι σήμερα και ήθελε να της διηγηθεί την ιστορία του. Η ηρωϊδα του απάντησε ότι είναι πρόθυμη να μάθει όλα όσα θέλει να της πει.'Ομως δεν έλαβε ποτέ ξανά μήνυμα από τον Κώστα Γεωργίου. Τέλος, αποφάσισε να εκδώσει την ιστορία της. Το βιβλίο εκδόθηκε 31
Μαρτίου 2006 από τον εκδοτικό οίκο του
θανάση Καστανιώτη. 'Ομως το ερώτημα παρέμενε ακόμη αναπάντητο: υπάρχει άνδρας ετεροφυλόφυλος που να έχει μολυνθεί από γυναίκα μέσω σεξουαλικής σχέσης;
ΤΙΤΛΟΣ: Πως νίκησα το AIDS:Μια υπέροχη περιπέτεια με τον ιό HIV
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Μαρία Κ.
Κ.,Μαρία. (2006) Πως νίκησα το AIDS:μια υπέροχη περιπέτεια με τον ιό HIV, Αθήνα, Καστανιώτης
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Στο βιβλίο που επέλεξα η ηρωϊδα Μαρία Κ. είναι φορέας του AIDS. Αυτό σημαίνει ότι είναι οροθετική. Μολύνθηκε από έναν πρώην ναρκωμανή πριν 10 χρόνια. Αποφασίζει λοιπόν να δημιουργήσει μία ιστοσελίδα θέτοντας το ερώτημα: αν υπάρχει άνδρας ετεροφυλόφυλος που να έχει μολυνθεί από γυναίκα μέσω σεξουαλικής σχέσης.Βέβαια υπήρχαν σχόλια από το οικογενειακό της περιβάλλον ότι δεν θα καταφέρει τίποτα. Παρόλα αυτά οι επισκέψεις στην ιστοσελίδα της αυξανόταν καθημερινά χωρίς όμως να υπάρχει απάντηση. Η ίδια προσπαθούσε καθημερινά με το δικό της τρόπο να κάνει διάφορα πράγματα για να δείχνει δυνατή. Καθώς περνούσαν οι μέρες και αυξανόταν οι επισκέψεις στην ιστοσελίδα της αποφάσισε να βάλει το ερώτημα της,μέσω συνεργασίας εκδότών εφημερίδων,στην κατηγορία "Ειδήσεις/Μ.Μ.Ε." στο in.gr. Μ'αυτό κατάφερε να αυξήσει κι άλλο τους επισκέπτες της αλλά κανείς δεν έστελνε e-mail. Η ίδια διάβαζε σε διάφορα άρθρα απόψεις γιατρών και επιστημόνων για το AIDS χώρίς όμως να λαμβάνει απάντηση για το ερώτημα της. Στη συνέχεια, μετέφερε το ερώτημα της στην κατηγορία "Υγεία/Ιατρική" και είδε ότι η απήχηση του κόσμου ήταν μεγάλη, πολύ μεγαλύτερη απ'όσο περιμενε. Ο Gilles St. Piere, δημιουργός της ιστοσελίδας peaceandlove, της έστειλε μήνυμα για να της δώσει συγχαρητήρια και συμμετείχε στην προσπάθειά της να βρει την απάντηση στο ερώτημα που έθεσε. Δυστυχώς όμως τίποτα δεν έγινε. Ακόμη και τη μέρα που έλαβε ένα μήνυμα από κάποιον 'Ελληνα με το ψευδώνυμο Κώστας
Γεωργίου,ότι ήταν φορέας του AIDS αρκετά χρόνια μέχρι σήμερα και ήθελε να της διηγηθεί την ιστορία του. Η ηρωϊδα του απάντησε ότι είναι πρόθυμη να μάθει όλα όσα θέλει να της πει.'Ομως δεν έλαβε ποτέ ξανά μήνυμα από τον Κώστα Γεωργίου. Τέλος, αποφάσισε να εκδώσει την ιστορία της. Το βιβλίο εκδόθηκε 31
Μαρτίου 2006 από τον εκδοτικό οίκο του
θανάση Καστανιώτη. 'Ομως το ερώτημα παρέμενε ακόμη αναπάντητο: υπάρχει άνδρας ετεροφυλόφυλος που να έχει μολυνθεί από γυναίκα μέσω σεξουαλικής σχέσης;
ΕΝΤΑΞΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το συγκεκριμένο βιβλίο το εντάσσω σε μία δημοτική βιβλιοθήκη επειδή το συγκεκριμένο κοινωνικο πρόβλημα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και αφορά όλους τους αναγνώστες. Είναι εύκολο να διαβαστεί και να κατανοηθεί το περιεχόμενό του.
Βιβλίο: Γεννηθήκαμε ρατσιστές; Συγγραφέας: Ντένους Πρας
Φοιτήτρια: Λαγού Αγγελική
Πρας, Ντένους (1997). Γεννηθήκαμε ρατσιστές-, Αθήνα, Πατάκης.
Γεννηθήκαμε ρατσιστές;
Το βιβλίο του Ντένους Πρας αναφέρεται στον ρατσισμό και αποτυπώνει τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αυτού αλλά αναλύει και το κατά πόσο γεννηθήκαμε ρατσιστές ή είναι ένα χαρακτηριστικό που αποκτήσαμε κατά την διάρκεια της ζωής μας. Μέσα στο βιβλίο αυτό βλέπουμε όλες τις μορφές και τις όψεις του ρατσισμού ( από το 1800 ένας γνωστός φυσιοδίφης της εποχής ξεχωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με τα μαλλιά, σε ίσια και σγουρά). Αυτές μπορούν να είναι η περιφρόνηση, η απομόνωση και η καθυπόταξη ανθρώπων που θεωρούνται διαφορετικοί από εμάς. Ακόμα η διάκριση (χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το άπαρτχαϊντ, ένα δόγμα από Ολλανδούς αυτονομιστές εξόριστους στην Νότια Αφρική τον 17ο αιώνα, όπου για να κρατήσουν την μειονοτική τους εξουσία, απαγόρευαν μέσω της αυστηρής αστυνόμευσης και τον αυταρχισμό, κάθε πλούτο ανεξαρτήτως προέλευσης και κάθε μορφή εκπαίδευσης σε οποιονδήποτε μη λευκό), η άρνηση ή στέρηση που αφορά κυρίως τον σεξιστικό ρατσισμό απέναντι στη γυναίκα, η εξορία, ο διωγμός, και η γενοκτονία.
Περιγράφει την επιφυλακτικότητα των ανθρώπων απέναντι στους ξένους. Αναγνωρίζει πως οι άνθρωποι δε δεχόμαστε την διαφορετικότητα του Άλλου ως ποικιλία των ανθρώπινων χαρακτηριστικών, αλλά ως σημάδι κατωτερότητας.
Επίσης, στις σελίδες του βιβλίου αναφέρεται ο αντισημιτισμός, ο ρατσισμός δηλαδή απέναντι στους Εβραίους, ο σεχταρισμός, η δουλεία, το «έγκλημα» του να είσαι μαύρος και το ρατσισμό απέναντι στους μετανάστες.
Μιλάει για την ίδρυση διαφόρων μυστικών οργανώσεων όπως την Κου Κλουξ Κλαν αλλά και για τον πειρασμό του φασισμού και το κατά πόσο βαραίνει η ιστορία στις πλάτες μας.
Τέλος ο συγγραφέας παραδέχεται στην αρχή αλλά και στο τέλος του βιβλίου πως απ’ τα γεννοφάσκια μας είμαστε όλοι μας ρατσιστές, δεν μπορούμε να δεχτούμε την διαφορετικότητα του άλλου όποιος κι αν είναι αυτός: «από βρέφη είμαστε σε θέση να αρνιόμαστε ένα χαμόγελο και στην πορεία τα λόγια μας πληγώνουν τους γύρω. Μάλιστα γεννηθήκαμε ρατσιστές και αν δεν το παραδεχόμαστε δεν θα σταματήσουμε και ποτέ να είμαστε. Όταν θα το καταλάβουμε και αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες μας αλλά και των άλλων η προσέγγιση θα είναι πιο εφικτή». Ο αγώνας σε κάθε μορφή διάκρισης και αδιαλλαξίας πρέπει να αρχίσει από νωρίς και να καταπολεμηθεί μέσα μας.
ΕΝΤΑΞΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΕ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
Το βιβλίο αυτό θα το εντάσσαμε σε μια δημοτική βιβλιοθήκη γιατί πρέπει να είναι προσιτό στο ευρύ κοινό, αλλά εύκολα και σε μία ακαδημαϊκή βιβλιοθήκη όπου θα μπορούσαν να γίνουν συζητήσεις και εργασίες πάνω σε αυτό. Προσφέρει μέσα σε λίγες σελίδες συμπυκνωμένη γνώση για τον ρατσισμό και θίγει θέματα και καταστάσεις για τις οποίες δεν είμαστε επαρκώς ενήμεροι.
Λαγού Αγγελική
πληροφορίες για βιβλίο: (από google - "Συναισθηματκή νοημοσύνη" Daniel Goleman βιβλίο - perizitito.gr
επιχειρείν)
Στέλλα Πομάκη
Τίτλος βιβλίου: Η συναισθηματική νοημοσύνη: Γιατί το «E.Q.» είναι πιο σημαντικό από το «I.Q.»;
Συγγραφέας: Daniel Goleman (Ντάνιελ Γκόλεμαν ή Γκόλμαν)
Μετάφραση:9Άννα Παπασταύρου
Εκδόσεις: Ελληνικά Γράμματα
Χρονολογία: 1998 (στην ελληνική γλώσσα,copyright και στην πρωτότυπη:
1η έκδοση και copyright το1995)
Τιμή: 21 ευρώ
Θέμα: Παράγοντες επιτυχίας κι αποτυχίας στη ζωή, σύγκριση E.Q. με I.Q.,
επιστημονικές έρευνες σχετικά με τις λειτουργίες του εγκεφάλου (Ε.Q.- Ι.Q.)
Βιβλιογραφική αναφορά με το σύστημα Harvard:
ΓΚΟΛΕΜΑΝ, Ντάνιελ, 1995. Συναισθηματική Νοημοσύνη. 16η εκδ.
Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Harvard:BATT, Chris, 1998. Information Technology in Public Libraries. 6th ed. London: Library Association Publishing.-παράδειγμα από google
Η Συναισθηματική Νοημοσύνη (E.Q.)
Δυο λόγια για τον συγγραφέα: Ο Daniel Goleman Ph.D., «πατέρας» της Συναισθηματικής Νοημοσύνης (που έγινε best seller), του Πανεπιστημίου του Harvard, με τη διπλή ιδιότητα του ψυχολόγου και του δημοσιογράφου, καλύπτει τα θέματα ψυχολογίας και νευροεπιστημών για το γνωστό, έγκυρο έντυπο των New York Times, ενώ άρθρα του εμφανίζονται σε εφημερίδες και περιοδικά όλου του κόσμου. Δίδαξε στο Harvard και διετέλεσε αρχισυντάκτης του περιοδικού Psychology Today. (Ανάμεσα στα βιβλία του ξεχωρίζουμε τα: "Vital Lies", "Simple Truths", "The Meditative Mind" και "The Creative Spirit".)
Ανάπτυξη του θέματος: Η συναισθηματική νοημοσύνη (emotional intelligence) αναφέρεται στην ικανότητα του ατόμου να αναγνωρίζει και τα κατανοεί τα συναισθήματα τόσο τα δικά του όσο και των άλλων, να τα χειρίζεται αποτελεσματικά και να δημιουργεί διαρκώς κίνητρα για τον εαυτό του. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ένα άτομο με μέτριο I.Q. και υψηλό E.Q. μπορεί να είναι περισσότερο πετυχημένο από ένα ιδιαίτερα ευφυές άτομο, αρκεί να «καλλιεργήσει», τη συναισθηματική του νοημοσύνη. Συναισθηματική νοημοσύνη έχει όποιος διαθέτει ορισμένες «συναισθηματικές δεξιότητες» όπως είναι η αυτοεπίγνωση ή αλλιώς αυτογνωσία, έλεγχο των παρορμήσεων κι αυτοσυγκράτηση, επιμονή, υπομονή, ζήλο, αυτοεκτίμηση, αυτοενεργοποίηση, ενσυναίσθηση, αλτρουισμό και συμπόνια, αυτοπειθαρχία και κοινωνική προσαρμοστικότητα. Αυτοί οι παράγοντες, είναι θεμελιώδεις κοινωνικές δεξιότητες, απαραίτητες για την πρόοδο του ανθρώπινου είδους. Όπως αποδεικνύει ο Goleman, οι ελλείψεις στον τομέα της συναισθηματικής νοημοσύνης οδηγούν σε προβλήματα στον γάμο, στην οικογένεια, στο σχολείο, στην εργασία, ενώ μπορεί να συνεπάγονται ακόμη και προβλήματα υγείας, όπως κατάθλιψη, διαταραχές στην πρόσληψη τροφής, επιθετικότητα., εγκληματικότητα.
Κοινωνικές δεξιότητες: είναι οι δεξιότητες επιρροής, επικοινωνίας, ηγεσίας, καταλυτικής δράσης όσον αφορά την αλλαγή, χειρισμός διαφωνιών, καλλιέργεια δεσμών, συνεργασία, ομαδικότητα.
Ο όρος Εmotional Intelligence (E.I.) ή αλλιώς Emotional Qualification (Ε.Q.) διατυπώθηκε επίσημα, για πρώτη φορά, το 1990 από τους ψυχολόγους Mayer και Salovey ως :
1) Να γνωρίζεις πώς νιώθεις, πώς νιώθουν οι άλλοι και τι πρέπει να κάνεις για αυτό.
2) Να γνωρίζεις τι σε κάνει να αισθάνεσαι καλά, τι σε κάνει να αισθάνεσαι άσχημα και πώς να πας από το "καλά" στο "άσχημα".
3) Η συναισθηματική αυτογνωσία, η ευαισθησία και οι διαχειριστικές ικανότητες που μας βοηθούν να μεγιστοποιήσουμε την μακροπρόθεσμη ευτυχία και επιβίωσή μας.
Πιο πρόσφατα ανανέωσαν τον ορισμό τους: "Η συναισθηματική νοημοσύνη περικλείει την ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι με ακρίβεια, να εκτιμάς και να εκφράζεις το συναίσθημα, την ικανότητα να αναδύεις και να γεννάς συναισθήματα όταν αυτά βοηθούν τη σκέψη, την ικανότητα να καταλαβαίνεις το συναίσθημα και την συναισθηματική γνώση, και την ικανότητα να ελέγχεις τα συναισθήματα ώστε να προωθείς τη συναισθηματική και διανοητική ανάπτυξη".
Κριτική αξιολόγηση: To έργο αυτό είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο. Περιέχει πραγματικά γεγονότα και επιστημονικές έρευνες. Είναι ένα σημαντικό έργο που μπορεί – με προσωπική προσπάθεια και αυτοβελτίωση – να φανεί χρήσιμο για την επιτυχία μας σε όλους τους τομείς της ζωής.
Ένταξή του σε βιβλιοθήκες: Το βιβλίο αυτό, αν και περιέχει έρευνες και είναι επιστημονικό έργο, μπορεί να ενσωματωθεί σε όλων των ειδών τις βιβλιοθήκες, γενικές και ειδικές, εκτός από παιδικές βιβλιοθήκες. Το θέμα του βιβλίου είναι τέτοιο που αφορά όλους τους ανθρώπους και λόγω της εύκολης διατύπωσής του, μπορεί να διαβαστεί σχεδόν από όλους –εκτός βέβαια από τα μικρά παιδιά.
Σημείωση: Υπάρχει ένα κεφάλαιο στο βιβλίο που αναφέρεται αποκλειστικά στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Σύμφωνα με τους συντελεστές του έργου, το κομμάτι αυτό μπορεί να παραλειφθεί.
Σχετικά με το θέμα βιβλία: Η Συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών του Jhon Gottman, Συναισθηματική νοημοσύνη με καρδιά του Steiner Claude, Οδηγίες για την ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης της Ρένας Διπλάρη, Πρόγραμμα ανάπτυξης συναισθηματικής νοημοσύνης της Βασιλικής Πλωμαρίτου, Συναισθηματική νοημοσύνη: το απλό βιβλίο του Bradberry Travis, Greaves Jean. Και έργα του ίδιου του Daniel Goleman., Κοινωνική νοημοσύνη (2006), Η συναισθηματική νοημοσύνη στο χώρο της εργασίας (1999), Καταστροφικά συναισθήματα (2005), Ο ηγέτης (2002) των Daniel Goleman, Boyatzis Richard, Mckee Annie.
Τίτλος βιβλίου: Μην πυροβολείτε την νύμφη
Δημουλίδου,Χρύσα(2006,), Μην πυροβολείτε την νύμφη,Αθήνα: Α.Α. Λιβάνη.
Τιμή:17.00€
"Μέσα σε όλα όσα κληρονόμησε η Άννα από την αγαπημένη της γιαγιά Αννιώ ήταν κι ένα παλιό ράφι γεμάτο τεντζερέδες, να της θυμίζει συχνά παντρευτεί, φτάνει στα όρια της. Πως θα δικαιολογούσε σε όλους, για άλλη μια φορά, την απουσία ενός άντρα από το πλευρό της;
Όταν διαρκώς μπροστά από τις μεγαλύτερες επιθυμίες μας γιγαντώνονται τα πιο αξεπέραστα εμπόδια, δυο πράγματα συμβαίνουν: ή εγκαταλείπεις ή πεισμώνεις. Κι η Άννα πείσμωσε. Σε αυτό το γάμο έπρεπε να εμφανιστεί με ένα σύζυγο ή έστω ένα αρραβωνιαστικό. Της έμεναν μονό δυο εβδομάδες για να τον βρει…"
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Έργο της Χρύσας Δημουλίδου. Πρόκειται για ένα επίκαιρο έργο για τους αναγνώστες μας και πολύ διδακτικό από μια πτυχή. Πρόκειται κυρίως για ένα γυναικείο έργο αφού η πλοκή επικεντρώνεται στην Άννα, μια ελληνίδα, και στην άποψη της για την έννοια "γάμος".
Με απλή γλωσσά η συγγραφέας παρουσιάζει στους αναγνώστες το πραγματικό πρόσωπο του γάμου αφαιρώντας την μάσκα-παρομοίωση με τον παράδεισο.
Μέσα από την εξέλιξη της πλοκής βλέπουμε την πρωταγωνίστρια να συνηδιτοποιεί ότι ο γάμος είναι ένας μακρύς Γολγοθάς και αν δεν βρεις το σωστό ταίρι είσαι καταδικασμένος να δεσμευθείς με μια δυστυχισμένη ζωή που από λάθος εσύ επέλεξες. Δεν είναι όλοι οι γάμοι σαν παράδεισος αφού καταλαβαίνει ότι από όλες τις συμμαθήτριες της μονό μια έχει ευτυχισμένη ζωή με το σύζυγο της. Παρόλα αυτά οι υπόλοιπες της συμμαθήτριες της, της έκρυψαν την αλήθεια:...
“- μπορώ να σε ρωτήσω κάτι; Ψέλλισα.
- παρακαλώ…
- γιατί έκρυβες τόσο καιρό επιμελώς το πρόβλημα σου από τις φίλες σου και είχες φαγωθεί να παντρευτώ, για να δω τα καλά του γάμου;
- η σοφία τα γνώριζε όλα, το ίδιο και η μέλπω. Μήπως κι εκείνες δεν έχουν βάσανα; Τι να σου λέγαμε, μωρέ Άννα; Αν σου φανερώναμε τι γίνεται μέσα στο σπίτι μας, ούτε που θα έλεγες να παντρευτείς ποτέ.
- δεν καταλαμβάνω τίποτα. Έπρεπε, δηλαδή, να παντρευτώ για να μάθω;
- Πώς να σου το πω τώρα, οι παντρεμένες τα λένε μονό μεταξύ τους. Άσε που μυρίζονται τα προβλήματα πριν καν μιλήσει η άλλη. Είναι κάτι σαν κώδικας μυστικής επικοινωνίας. Μοιράζονται κατά κάποιον τρόπο τα χαλιά τους… γιατί όλοι οι γάμοι έχουν παρατράγουδα.
- Όλοι; Σχεδόν. Επειδή δεν τα λένε στις ελεύθερες; Να κι εσύ τώρα, γιατί δεν πηγές να πεις τον καημό σου στην ξαδέρφη σου τη ρουλά, που είναι ελεύθερη, και ήρθες σε μένα;…”
Μέσα στην ιστορία αναφέρεται και σε ενα ράφι το όποιο κληρονόμησε από την γιαγιά της, και το όποιο παίρνει μορφή που μιλά, και συζήτα με την Άννα για την κατάντια της:…
"ξανακοίταξα το ράφι. Σαν να είχε σοβαρέψει πολύ.
- δεν μιλάς πια; το ρώτησα.
-Και τι να πω;
- Οτιδήποτε… μια κουβέντα έστω… δεν έχεις όρεξη;
- Χόρτασα με αυτά που βλέπω…
- Τόσο χαλιά;
- Έχω δει και χειρότερα… σου αρέσει τώρα η ζωή σου περισσότερο από πριν;
- Δεν ξέρω…
- Καλύτερα δε θα ήσουν εδώ πάνω;
- …δεν ξέρω.
- Ντρέπομαι για σένα…
- Τι πράγμα;
Το ράφι μουγκάθηκε ξανά."…
Ένα άλλο κομμάτι που με συγκίνησε είναι κάτι λόγια που ίσως η συγγραφέα πηρέ από ιερέα, και τα τοποθέτησε ξεχωριστά στην σελίδα του εξώφυλλου:
“…Δυστυχώς, κόρη μου, στην εποχή μας είναι πολύ δύσκολο να τα βρουν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Έχουν χάσει την αγνότητα και την ανθρωπιά που τους διέκρινε κάποτε. Δεν υπάρχουν πια ηθικοί κανόνες, δεν υπάρχει συνείδηση, και μερικές φόρες αναρωτιέμαι αν υπάρχει καν ψυχή. Όλα έχουν ισοπεδωθεί σε μια υλιστική ματαιότητα ενός αύριο που σκοτεινιάζει όλο και περισσότερο. Ο καθένας λειτουργεί σαν μονάδα και όχι σαν σύνολο, όπως είναι το σωστό. Στο σταυρό των περισσότερων που προσκυνούν δεν βρίσκεται ο Κύριος ημών Ιησούς, αλλά ένα χαρτονόμισμα, που όσο πιο πολλά μοναδικά έχει πάνω του τόσο πιο πολλές είναι οι μετάνοιες. Εκεί κατάντησε ο άνθρωπος. Να προσκυνεί τα μοναδικά. Να ταυτίζεται μαζί τους. Να γίνεται ο ίδιος ένα ολόκληρο μοναδικό…”
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το βιβλίο αυτό μπορεί να εναχτεί σε δημοτική βιβλιοθήκη καθώς επίσης και σε κάποιο πανεπιστημιακό σπουδαστήριο (αναγνωστήριο). Ενε ένα επίκαιρο βιβλίο που σε ξεκουράζει, σε μαγεύει, και σε παρασύρει σε ένα κόσμο, που όμως μπορεί να πεις είναι και μια πραγματική πτυχή της ζωής. Η συγγραφέας με τον τρόπο της σου παρουσιάζει μια ωμή πραγματικότητα σχετικά με το πώς βλέπει η γυναίκα, ίσως και ο άντρας, το γάμο και πως επηρεάζουν επίσης στον αιώνα μας, τα ταμπού και τα προσχήματα από τους γύρω.
ΆΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ
Το 3ο στεφάνι
Η μεγάλη χίμαιρα
Τι ήθελα και παντρεύτηκα!
Γυναίκα στα λευκά
Διαζύγιο αλά ελληνικά
Εμείς έχουμε εμάς
Η πρόβα του νυφικού
Η πρόκληση του γάμου
Μαθήματα γάμου
Ανοιχτός γάμος…[κ.α]
ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΑΣ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ
Τα τριαντάφυλλα δεν μυρίζουν πάντοτε
Όταν το χιονι χόρεψε με την φωτιά
Πόθοι στα φτερά των αγγέλων
Το βαλς των πορσελάνινων άστρων
Άντρες; Ευχαριστώ δεν θα πάρω
Η γυναίκα της σοφίτας
‘Τον άντρα σου κεράτωνε και μάγια μην του κάνεις’
Ο γιος της βροχής
Η σκοτεινή πλευρά του ήλιου
Τα δάκρυα του Θεού
Μην πυροβολείτε την νύφη
Το φιλί του δράκου
Ένα κομμάτιουρανού
Σουίτα στον παράδεισο
ηλ. διεύθυνση της συγγραφέας για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το βιογραφικό της και την υπόλοιπη συλλογη της: http://clubs.pathfinder.gr/chrysa_dimoulidou
stavri mouzouridi
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ "Ο ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ" ΤΗΣ ΟΣΝΕ ΣΕΙΕΡΣΑΝΤ.Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΙΑΔΡΑΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΛ ΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ Ο ΛΑΟΣ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΩΣΤΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΑΝ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ. Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «Ο ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ», ΟΣΝΕ ΣΕΙΕΡΣΤΑΝΤ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΛ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ. ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝ ΧΑΝ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΦΓΑΝΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΕΚΕΙΝΗ. ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΥΤΟ, ΖΕΙ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ. ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ, ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΕ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΦΑΝΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΕΣ ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ, ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ. Ο ΣΟΥΛΤΑΝ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΧΑΝ ΠΟΥ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΤΕ ΟΠΩΣ ΠΡΟΕΙΠΑ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΛΟΥΣΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ. Ο ΣΟΥΛΤΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ. ΕΝΩ ΟΜΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΜΥΑΛΟΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ. Ο ΣΟΥΛΤΑΝ ΖΟΥΣΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ, ΤΙΣ ΔΥΟ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΤΙΣ ΑΔΕΡΦΕΣ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ ΤΟΥ. ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΤΗ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΠΟΨΗΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΜΑ. ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ. ΑΠΟ ΤΟ ΠΙΟ ΜΙΚΡΟ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ. ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ , ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ, ΤΙΣ ΚΡΥΦΕΣ ΤΟΥΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ. Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΖΟΥΣΕ ΠΑΘΗΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΩ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ Η ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΤΕΡΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΤΗΣ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ, ΕΧΟΝΤΑΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΤΗ ΛΕΙΛΑ ΓΗΡΟΚΟΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΛΕΙΛΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΤΡΙΑΣ. ΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΑΠΑΓΟΡΕΥΘΕΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΖΩΗΣ.ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ…ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΝΕΛΕΙΠΩΣ ΛΟΓΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΟΠΩΣ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΑΜΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΝ ΑΔΥΝΑΜΙΩΝ ΤΗΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΑΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝ ΗΤΑΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΛΟΜΑΘΗΜΕΝΟΙ. ΔΟΥΛΕΥΑΝ ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΖΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΑΛΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΤΡΥΦΕΡΟΣ, ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟΜΥΑΛΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟΣ ΑΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΟΣ. ΣΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΠΙΣΗΣ ΑΝΗΚΟΥΝ Η ΠΡΩΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝ Η ΟΠΟΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΗΤΑΝ Η ΚΥΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΩΡΑ ΝΙΩΘΕΙ ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΕΙ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝ ΝΑ ¨ΑΓΟΡΑΣΕΙ¨ ΑΛΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΕΟΤΕΡΗ ΤΗΣ. Η ΚΥΡΙΑ ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΟΙ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΓΑΜΟ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΒΙΑΣ, ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΙΟΥΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΣΤΑΓΜΟ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΒΙΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΛΕΕΙ «ΑΝ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΠΕΙ ΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΣΤΕΙ ΕΚΕΙΝΗ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ». Η ΣΚΗΝΕΣ ΧΑΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΑ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ.ΟΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΞΗΣ.Ο ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΤΕΙΝΑ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΤΙΣ ΩΡΕΣ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑΣ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗΣ. ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ Η ΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΗΤΑΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΙΣΤΕΥΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ, ΗΤΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΠΟΥΡΚΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΣΕΝΙΚΩΝ, ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΣΑΝ ΑΠΛΑ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΑΝ ΘΑΥΜΑΣΜΟ. ΑΛΛΑΞΑ ΟΜΩΣ ΓΝΩΜΗ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ. ΔΙΕΙΣΔΥΕΙ ΤΟΣΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΕΟΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΣΤΟ ΙΡΑΚ ΑΥΤΕΣ ΘΕΩΡΗΘΗΚΑΝ ΥΠΕΥΘΥΝΕΣ. ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΣΑΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΖΩΗΣ Σ’ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ. ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΔΡΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΡΧΗΓΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΓΙΟΣ ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΥΤΟ. ΑΥΤΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΟΣΟ ΝΕΟΤΕΡΗ ΤΟΣΟ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. ΣΤΗ ΟΥΣΙΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΜΙΑ ΝΕΟΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΡΟΒΑΛΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΣΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ΚΑΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΝΤΕΥΤΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ, ΕΝΩ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΑΝΤΡΕΣ ΕΚΤΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΜΕΝΕΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΑΥΤΕΣ. ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΝΩ ΛΟΓΩ ΣΤΟ ΠΟΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΣΚΛΗΡΟ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΣΧΕΔΟΝ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΚΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΟΞΕΝΕΥΟΥΝ Η ΟΧΙ. ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΣΙΩΠΗΛΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥΣ. ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΛΥΤΡΩΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ . ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΠΛΟΚΑ. ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΕΣ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΝΤΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΜΠΟΥΡΚΑ, ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΑΤΟΜΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΛΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. ΟΤΑΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΔΕΝ ΠΑΥΟΥΝ. ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ, ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΣΤΙΣ ΒΡΙΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΓΕΣ. ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΕΣ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ. ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝ ΕΧΕΙ Η ΛΕΙΛΑ Η ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ. ΤΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΕΡΝΑΝΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΔΙΑΡΚΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΝΑ ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΕΙ ΖΩΝΤΑΣ ΣΤΙΣ ΑΘΛΙΕΣ ΜΕΤΑ ΠΟΛΕΜΟ ΣΥΝΘΗΚΕΣ. ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΝΤΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΙΡΑΚ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΠΟΥΡΚΕΣ ΤΟΥΣ. ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΟΜΩΣ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΧΑΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΛΥΘΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ. Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΜΦΙΒΑΛΛΩ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ ΟΙ ΑΦΓΑΝΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΟΥΝ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΠΑΙΣΙΑ ΜΠΟΥΡΚΑ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΤΣΙ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΖΟΥΝ, ΝΙΩΘΟΥΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΝΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΤΙΣ ΔΕΧΤΕΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ. ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΡΟΠΟΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ ΟΤΙ ΒΓΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΠΟΥΡΚΑ ΕΚΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ. ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΥΡΙΩΣ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΟΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΣΟ ΣΚΛΗΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΤΡΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ. ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΟΤΕ ΜΟΝΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ. ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΨΑΞΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΚΙΑΣ ΜΑΣ. ΑΝ ΟΛΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΛΥΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΩ ΑΥΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΕΠΕΛΕΓΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΒΩ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΖΟΥΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΜΙΑ ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΚΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΟΝΟΗΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ BEST SELLER. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ TA ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΤΑ ΝΟΜΙΖΩ, ΑΝ ΤΟ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΘΑ ΣΑΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΙ. ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΘΕΣΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΟ ΒΗΜΑ». ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ ¨Ο ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ¨ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ. ΚΑΜΟΥΦΛΑΡΙΣΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ. Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΝΤΑΝ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ ΒΙΒΛΙΑΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΔΕΧΤΗΚΕ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΔΕΙΠΝΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ. ΔΗΛΩΣΕ ΟΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΑΠΟΚΟΜΙΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΧΕ 160.000 ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΕ ΣΕ 12 ΓΛΩΣΣΕΣ. ΩΣΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΗΣ Ο ΣΑΧ ΜΟΧΑΜΕΤ ΡΑΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΖΕΙ ΟΤΙ ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΟΣΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ. ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΩΣ ΦΥΛΑΡΓΥΡΟΣ , ΚΑΤΑΦΕΡΤΖΗΣ, ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ. ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΣΑΤΡΑΠΗΣ. ΚΡΥΒΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ. ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡ ΦΑΜΙΛΙΑΣ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΚΗΝΕΣ ΒΙΑΣ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΔΗΛΩΝΕΙ ΠΩΣ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΣΕ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΕ ΔΙΑΡΚΩΣ, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΦΕΡΟΝΤΑΝ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΟΓΥΝΑΙΚΑΣ. ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΥΠΟΦΟΡΗ ΖΩΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ. ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΚΦΡΑΣΗ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ.ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΔΙΑΤΕΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ.ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΝΤΑΣΣΩ ΣΕ ΔΗΜΟΤΙΚΗ, ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΕ ΠΑΙΔΙΚΗ ΔΙΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΘΑ ΔΥΣΚΟΛΕΥΤΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΚΙΝΟΥΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ,ΑΛΛΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΓΚΑΙΟ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΜΑΤΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ.
Τιτλος βιβλιου: Μεγάλο Αλγέρι
Καριζώνη, Κατερίνα (2006), Μεγάλο Αλγέρι, Αθήνα: Καστανιώτης
Τιμή: 13.30€
«Το Μεγάλο Αλγέρι» στην εποχή της πειρατείας. Ο πόλεμος μεταξύ δύο οικογενειών και μια νεαρή γυναίκα που έχει ορκιστεί να πάρει εκδίκηση, αλλά ερωτεύεται τον άντρα που πρέπει να σκοτώσει. Το άγος της κλειστής κοινωνίας και το άχθος του ανθρώπινου πόνου. Η αμφιταλάντευση ανάμεσα στον έρωτα και στο μίσος, ανάμεσα στην αγάπη και στο χρέος. Η στιγμή του αποχαιρετισμού και η ώρα των αποφάσεων. Ο «γδικιωμός». Το συμβόλαιο αίματος. Στο Μεγάλο Αλγέρι ο αναγνώστης ταξιδεύει στη Μάνη μιας άλλης εποχής. Μεταφέρεται στο λυκόφως του δέκατου ένατου αιώνα και στην αυγή του εικοστού. Περιηγείται στους δρόμους και στα μονοπάτια των θρύλων της και μυείται στους σκληρούς κανόνες του άγραφου εθιμικού δικαίου και στην έννοια της εκδίκησης, σ' ένα μυθιστόρημα που εμπνεύστηκε η συγγραφέας από αληθινά περιστατικά. Σ' ένα βιβλίο που διεισδύει στους κώδικες και στις δομές των παλαιών κοινωνιών, για να αποκαλύψει εντέλει τους διαχρονικούς νόμους που διέπουν τα ανθρώπινα πάθη.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ:
Το βιβλίο αυτό της Κατερίνας Καριζώνη με τίτλο «Το Μεγάλο Αλγέρι» είναι μια αληθινή ιστορία ∙ είναι ένα βιβλίο που διαδραματίζεται στα στενά της Κρήτης και πιο συγκεκριμένα στη Μάνη, σε μια κλειστή κοινωνία όπου ο «πόλεμος» μεταξύ δύο οικογενειών ή αλλιώς η «βεντέτα» που ξεσπά ανάμεσα τους, παίρνει πολύ μεγάλες διαστάσεις. Τα διλήμματα, οι διχασμοί και οι αμφισβητήσεις στο έργο αυτό εκλαμβάνονται από τον αναγνώστη σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Όμως το μίσος, έρωτας και η εκδίκηση κυριεύουν τα ανθρώπινα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, σε σημείο που περιπλέκονται ακόμα περισσότερο μεταξύ τους. Τραγική ειρωνεία στην ιστορία αυτή, ο έρωτας της νεαρής γυναίκας προς τον άντρα που είχε ορκιστεί πως θα έπαιρνε εκδίκηση. Τον άντρα της άλλης οικογένειας που δεν φανταζόταν ποτέ πως θα ερωτευόταν…μα όλα αυτά ήταν απλά πριν τον γνωρίσει!
Το βιβλίο αυτό μου άρεσε πολύ γιατί είναι ένα βιβλίο που διεισδύει στους κώδικες και στις δομές των παλαιών κοινωνιών και παράλληλα αποκαλύπτει και ανακαλύπτει τους διαχρονικούς νόμους που διέπουν τα ανθρώπινα πάθη και συναισθήματα…
Η ιστορία αυτή και η συγγραφέας με τον δικό της μοναδικό τρόπο βγάζουν στην επιφάνεια την έννοια των αληθινών συναισθημάτων που ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είναι ποτέ προβλεπτά.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Το βιβλίο αυτό μπορεί να ενταχθεί σε μια δημοτική βιβλιοθήκη καθώς επίσης και σε κάποιο πανεπιστημιακό σπουδαστήριο-αναγνωστήριο.
Είναι ένα βιβλίο το οποίο μπορεί να προβληματίσει τους αναγνώστες του αλλά και να τους παρουσιάσει τα αρνητικά φαινόμενα που μπορεί να συμβούν στις κλειστές κοινωνίες όπως είναι αυτή της Μάνης, αλλά και το φαινόμενων τον απαίδευτων-κλειστόμυαλων ατόμων έστω και στο κατώφλι του 20ου αιώνα όπως παρουσιάζεται και στο βιβλίο μας.
ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΒΕΝΤΕΤΑ»:
Βενετσιάνικη Βεντέτα – Λεόν Ντόνα
Κρητική Βεντέτα (Ο νόμος της τιμής) – Ρομίνα Νικηφόρου
Αμίλητα Βαθιά Νερά, Η απαγωγή της Τασούλας – Ρέα Γαλανάκη
Κλειδωμένο Συρτάρι(The Locked Drawer) - Πασχαλία Τραύλου
ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΚΑΡΙΖΩΝΗ:
Ρεσάλτο
Βαλς στην Ομίχλη
Ο Άγγελος μου ήταν Έκπτωτος
Τσάι με τον Καβάφη
Το θηλυκό πρόσωπο της ποίησης στη Θεσσαλονίκη
Μια φορά και έναν καιρό στο ξέφωτο του δάσους…
Μαρία Σωτηρίου
Δ’ Ομάδα
ΔΑΝΟΥ ΣΕΒΑΣΤΗ
ΤΙΤΛΟΣ: Γράμματα στη μαμά πέρα από την κόλαση.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: Ίνγκριντ Μπετανκούρ, Μελανί, Λορέντζο Ντελουαγιέ- Μπετανκούρ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΩΚΕΑΝΊΔΑ
ΤΙΜΗ: 7,00 ΕΥΡΩ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το παρόν βιβλίο αποτελείται από ένα γράμμα της Ίνγκριντ Μπετανκούρ και μία επιστολή των παιδιών της Μελανί και Λορέντζο.
Η ‘αποστολέας’ του γράμματος, Ίνγκριντ Γαλλοκολομβιανή στην καταγωγή, γεννηθείσα το1961, ασχολήθηκε πολύ έντονα με την κολομβιανή πολιτική. Αρχικά εξελέγη βουλευτής και στη συνέχεια γερουσιαστής με μεγάλη μάλιστα δημοτικότητα. Κύριος στόχος της στην πολιτική της δράση ήταν η καταπολέμηση της φτώχειας και της διαφθοράς που μαστίζουν τη χώρα της Κολομβίας. Εξαπέλυσε έναν αδιάκοπο και θαρραλέο αγώνα ενάντια στους εμπόρους των ναρκωτικών, αψηφώντας επανειλημμένες απειλές για τη ζωή της. Γεγονός το οποίο αιτιολογεί, χωρίς να δικαιολογεί, τη βίαιη απαγωγή της από τη FARC, (Ένοπλες επαναστατικές δυνάμεις της Κολομβίας που δρούν κατά πως φαίνεται ως φρουρά και ομάδα υποστήριξης ενός άνομου συστήματος) στις 23 Φεβρουαρίου 2002 κατά τη διάρκεια της προεκλογικής της περιοδείας στην επαρχία, η οποία αποδείχθηκε μοιραία.
Τα τελευταία αυτά έξι χρόνια κρατείται αιχμάλωτη στην ζούγκλα της Κολομβίας σε συνθήκες εξαθλίωσης μαζί με άλλους ομήρους. Το κείμενο της, που βρέθηκε κατά τη σύλληψη ανταρτών στη Μπογκοτά, γράφτηκε στις 24 Οκτωβρίου 2007, παραθέτοντας με συγκλονιστική ειλικρίνεια τα βιώματά της σ’ ένα χειρόγραφο δώδεκα πυκνογραμμένων σελίδων, που εκφράζουν την απέριττη αγάπη και νοσταλγία για την παλιά της ζωή και τα αγαπημένα της πρόσωπα. Καθώς επίσης και την αδιαπραγμάτευτη θέλησή της για ελευθερία. Οι δεσμώτες της προσπαθούν να στερήσουν την ευφυΐα της, να την αποπροσανατολίσουν από το σκοπό και τα ιδεώδη της.
Παρ’ όλα αυτά εκείνη εξαθλιωμένη, ξεχασμένη από τις αρχές στην αφιλόξενη ζούγκλα της Κολομβίας παλεύει με όση δύναμη και σθένος της έχουν απομείνει, να διατηρήσει ζωντανή τη φιλομάθειά της, το ενδιαφέρον για ζωή με δικούς της αυτοσχέδιους τρόπους. Κυρίως όμως προσπαθεί, μέσα σ’ όλη αυτή την κτηνωδία, να διασώσει την αξιοπρέπειά της και την πίστη της στον άνθρωπο.
Η στάση προς τα παιδιά της είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη. Τα παρακινεί με έναν επιβλητικό- προτρεπτικό τόνο, όπως κάθε γονέας , να συνεχίσουν τις σπουδές τους με διακρίσεις. Χαρακτηριστικά υποστηρίζει πως η μόρφωση είναι αυτή που προάγει τον άνθρωπο. Στοιχείο το οποίο τονίζει στο γράμμα της, δηλώνοντας έτσι τη βαθειά και ανιδιοτελή της αγάπη και πίστη στα γράμματα.
Το κείμενο αυτό όμως χρωματίζεται από την ανθρώπινη αδυναμία και απογοήτευση που πολλές φορές τη διακατέχουν. Τα συναισθήματα που νιώθει η αιχμάλωτη είναι πολύ έντονα και ακραία. Προσπαθεί να ζήσει με τις αναμνήσεις το παρελθόντος, ενώ παράλληλα έρχεται αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα της ομηρείας της.
Κι’ όλα αυτά γιατί πιστεύει σ’ ένα ελπιδοφόρο μέλλον για την πατρίδα της. ‘Ονειρεύομαι ότι κάποια μέρα θα υπάρξει στην Κολομβία αληθινή Δημοκρατία. Όλοι μου λένε πως είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί το όνειρό μου!’.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου απαρτίζεται από την επιστολή των δυο παιδιών της με την ελπίδα ότι κάποτε θα διαβαστεί από τη μητέρα τους. Μία επιστολή εξίσου έντονη σε συναισθήματα και δυναμισμό, δίνοντας μ’ αυτό τον τρόπο, το κουράγιο στην αιχμάλωτη για τη συνέχιση του αγώνα της, έχοντας τα αγαπημένα της πρόσωπα νοερώς στο πλευρό της. Οι νεαροί Μελανί και Λορέντζο πασχίζουν όλο αυτό το διάστημα της αγωνίας τους να ευαισθητοποιήσουν όλο τον κόσμο και να γνωστοποιήσουν την άδικη απαγωγή σ’ όλες τις κυβερνήσεις ζητώντας τη βοήθειά τους για την απελευθέρωσή της. Ενέργειες πολύ δραστικές και ουσιαστικές για νέα άτομα που η ωμότητα της τρομοκρατίας και του απολυταρχισμού τους στέρησαν τη μητέρα, όπως επίσης μία ανιδιοτελή και καλόβουλη πολιτικό από την ενεργή της δράση στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι της Κολομβίας.
ΈΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΟ ΥΛΙΚΟ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ
Προτείνω την ένταξη αυτού του βιβλίου σε κάθε κεντρική και δημοτική βιβλιοθήκη απευθυνόμενη στο ευρύ κοινό, με σκοπό να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες για την αξία της ζωής και τη μοναδικότητα του απόλυτου δικαιώματος της ελευθερίας. Καθώς επίσης να επικροτήσει τη μεγαλειώδη στάση μιας γυναίκας με όραμα για ένα αξιόπιστο δημοκρατικό σύστημα σε μία χώρα όπου βασιλεύει το παρεμπόριο και επικρατεί ο νόμος του ισχυρού.
Σύμβολο της ανιδιοτέλειας και υπέρμαχος για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αξιών. Φωτεινό παράδειγμα αυτοθυσίας στον 21ο αι.
Αυτή είναι η Ίνγκριντ Μπετανκούρ….
ΔΑΝΟΥ ΣΕΒΑΣΤΗ
Βιβλίο: Αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σε μένα
Συγγραφέας: Claudia Black
Φοιτήτρια: Λάζου Γεωργία
Black, Claudia (2006). Αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σε μένα, Αθήνα, Κριτική.
Αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σε μένα
Το βιβλίο είναι της Claudia Black και αναφέρεται στο πρόβλημα εξάρτησης από τον αλκοολισμό ή από άλλες ουσίες. Κάνει λόγο για τους ρόλους πού υιοθέτησαν κατά την παιδική τους ηλικία τα παιδιά πού ζουν σε μια εξαρτημένη οικογένεια και πως τους επηρεάζει στο μέλλον τους. Ο τίτλος του αυτό δεν θα συμβεί ποτέ σε μένα είναι εκείνο πού ισχυρίζονται αυτά τα παιδιά κάτι όμως πού δεν μπορούν να το καταφέρουν ως ενήλικες. Τέσσερις ρόλοι υιοθετούνται σε μια οικογένεια: του υπεύθυνου παιδιού, ενός παιδιού με συμπεριφορά τριανταπεντάχρονου όπου φροντίζει όλο το νοικοκυριό και βοηθάει τα αδέρφια του στα μαθήματα, του προσαρμοστικού παιδιού πού λειτουργεί χωρίς να σκέφτεται, χωρίς να αισθάνεται, πάντα υπάκουο, πάντα πρόθυμο, του ειρηνοποιού πού προσπαθεί να απαλύνει τη λύπη, το φόβο και το θυμό των γονιών του και των αδελφών και τέλος του αντιδραστικού παιδιού πού τραβάει την προσοχή με την αρνητική συμπεριφορά του. Η εξέλιξη αυτήν των παιδιών είναι η ίδια με εκείνοι του εξαρτημένου γονιού τους, μάλιστα παντρεύονται και εξαρτημένα άτομα και ζουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες όπως ζούσαν παιδιά. Μερικά από τα προβλήματα πού αντιμετωπίζουν έχουν ως αποτέλεσμα της αδυναμίας να εμπιστευτούν την αντίληψη τους, να εμπιστευτούν τους άλλους, να εντοπίσουν τις ανάγκες τους, να ακούσουν, να χαλαρώσουν και να φοβούνται για τα αισθήματα τους, για την απόρριψη ή την εγκατάλειψη, την κατάθλιψη, την οργή και άλλα πολλά. Με λίγα λόγια αυτά τα παιδιά πού έζησαν στην παιδική τους ηλικία κάτω από αυτές τις συνθήκες ακολουθούν το ίδιο άδοξο και γεμάτο αναμνήσεις και δυσκολίες μέλλον και κατά την ενηλικίωση τους.
Ένταξη του βιβλίου στο υλικό μιας βιβλιοθήκης: Κατά την γνώμη μου το βιβλίο θα μπορούσε να τοποθετηθεί σε μια Δημοτική βιβλιοθήκη γιατί είναι ένα θέμα πού αποτελεί κοινωνικό πρόβλημα και θα ήταν προτιμότερο να εκτίθεται ώστε να είναι προσβάσιμο στο κοινό.
Λάζου Γεωργία
ΤΙΤΛΟΣ: Επικίνδυνα Παιχνίδια
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Ψαραύτη, Λίτσα
ΘΕΜΑ: Ναρκωτικά και εφηβεία
Πρωταγωνίστρια του βιβλίου είναι η Μαρία, μία τελοιόφοιτη γυμνασίου που στη θέση της θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε κορίτσι της ηλικίας της. Όλα πήγαιναν καλά στη ζωή της, ως τη μέρα που άρχισε να κάνει παρέα με τον Μάρκο, αγόρι της δευτέρας λυκείου. Αυτός τη σπρώχνει σε ναρκωτικά, χάπια και τρυπάκια. Μας παρουσιάζεται η πρώτη επαφή του αθώου και ανυποψίαστου νεαρού κοριτσιού με τον κόσμο των ναρκωτικών, έναν κόσμο στον οποίο πρέπει να κλέψεις προ κειμένου να επιβιώσεις, έναν κόσμο γεμάτο ίντριγκες και άγχη, έναν κόσμο στον οποίο το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και στον οποίο θα πρέπει να είναι κάποιος πολύ σκληρός για να μπορέσει να τον αποφύγει και να σωθεί. Η νεαρή κοπέλα περνάει όλα τα στάδια εξευτελισμού και ταπείνωσης, φτάνει ως την κόλαση, σε αδιέξοδα που την πνίγουν. Προσπαθεί να γλιτώσει και να επουλώσει τραύματα του κορμιού και της ψυχής της. Στην πορεία της αυτοκαταστροφής της, η καλύτερή της φίλη παρασύρεται και αυτή από τον Μάρκο και έτσι δίνεται η ευκαιρία στην ηρωίδα να δει τα πράγματα όπως έχουν, αυτή τη φορά έξω απ’ το παιχνίδι και χωρίς η ίδια να βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Η φίλη της μπλέκει και αυτή με την τραγική πραγματικότητα των ναρκωτικών, ενώ ταυτόχρονα προβαίνει σε κλοπές με το αγόρι, χωρίς η ίδια να έχει την αυτογνωσία και την επίγνωση των πράξεών της. Τα πράγματα παίρνουν ακόμα πιο άσχημη τροπή, όταν η φίλη της, μαζί με το αγόρι, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν τη σύλληψή τους, παθαίνουν ένα τραγικό δυστύχημα στο οποίο η κοπέλα χάνει το ένα της πόδι και μένει παράλυτη. Η Μαρία, ανήμπορη να τη βοηθήσει, καταφέρνει να δει επιτέλους την πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο. Αν και πολύ αργά, η κοπέλα ξεγλιστράει και με τη βοήθεια των γονιών της -που ξανασμίγουν μετά τον κίνδυνο της απώλειας του παιδιού τους-καταφέρνει να σωθεί.
Πρόκειται για ένα επίκαιρο, δυνατό μυθιστόρημα για εφήβους που περιγράφει με σκληρή γλώσσα το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα της εποχής μας. Το βιβλίο εισάγει τους νέους στην πραγματικότητα των ναρκωτικών, ενημερώνει και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Είναι καλογραμμένο και ρεαλιστικό και περιγράφει με σαφήνεια το πώς είναι τα ναρκωτικά, πώς γίνεται η μύηση σε αυτά, πώς επέρχεται ο εθισμός και κατ’ επέκταση τα καταστροφικά τους αποτελέσματα. Χαρακτηρίζεται από έντονο καταθλιπτικό ύφος, προβληματίζει τον αναγνώστη, μεταφέρει σε γονείς άγχος και φοβίες για το πώς θα πρέπει να βρουν τρόπους να προφυλάξουν τα παιδιά τους και πώς θα τα βοηθήσουν να ξεφύγουν από αυτή τη μάστιγα.
Το βιβλίο ενδιαφέρει άμεσα ενήλικους και γονείς, όχι μόνο παιδιά.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ:
Θα το κατέτασσα σε μία παιδική βιβλιοθήκη ή και σε μία δημοτική, καθώς το φάσμα ηλικιών που καλύπτει είναι ευρύτατο και το κοινωνικό μήνυμα που περνάει αφορά όλους μας, μικρούς και μεγάλους.
Κακάνη Ευαγγελία
ΤΙΤΛΟΣ:IΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ GREENPEACE
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Michael brown - John May
ΘΕΜΑ:Aναφορά στη δράση της.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΤΟ βιβλίο γράφτηκε με αφορμή τα 20 χρόνια λειτουργίας της οργάνωσης.
Η Greenpeace είναι ίσως η δυναμικότερη διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση στον πλανήτη και γεννήθηκε το 1971 όταν τρεις Καναδοί, οι Jim Bohlen, Irvin Stowe και Paul Cote, επιχείρησαν να σταματήσουν τις προγραμματισμένες πυρηνικές δοκιμές των Η.Π.Α. στην περιοχή Αμτσίκα της Αλάσκα.
Οι ακτιβιστές δεν κατάφεραν να σταματήσουν τις δοκιμές και συνελήφθησαν, αλλά το τολμηρό εγχείρημά τους έγινε γνωστό σε ολόκληρο τον πλανήτη, αναγκάζοντας τις αμερικανικές αρχές να τους απελευθερώσουν και να μη χρησιμοποιήσουν ποτέ ξανά την περιοχή σαν πεδίο πυρηνικών δοκιμών.
ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ.
Το συγκεκριμενο βιβλίο θα μπορούσε
να τοποθετηθεί σε μια Ακαδημαική βιβλιοθήκη όπως επίσης και σε μια Δημοτική βιβλιοθήκη.Το πρόβλημα των περιβαλλοντικών αλλαγών είναι πολυ επίκαιρο και μεσα απο το βιβλίο ο αναγνώστης μπορεί να βρει χρησίμες πληροφορίες για τη προστασία του περιβάλοντος.Ακόμη αφυπνίζει την περιβαλοντική συνείδηση των νεων για ουσιαστική δράση.
petros k.
Δημοσίευση σχολίου