Διαβάστε το άρθρο της Λαμπρινής Κουζέλη από το Βήμα της Κυριακής 6 Φεβρουαρίου 2011 σχετικά με το ελληνικό top 10 του 2010:

"ΜΠΕΣΤ-ΣΕΛΕΡ: Το ελληνικό top 10 του 2010

Ποια ήταν τα πιο εμπορικά βιβλία της περασμένης χρονιάς. Οι συγγραφείς, οι πωλήσεις και η - αναμενόμενη- πρωτοκαθεδρία της επαγγελματικής «ροζ» πεζογραφίας

Τα βραβεία πολλοί αρνήθηκαν, τις πωλήσεις ουδείς. Ετσι πλέον το μπεστ-σέλερ, που έκανε διστακτικά την εμφάνισή του στον ελληνικό λογοτεχνικό περιοδικό Τύπο στις αρχές της δεκαετίας του 1980, απέκτησε κομψό λόγιο όνομα και ως «ευπώλητο» ανήκει στο λεξιλόγιο κάθε βιβλιοφιλικού εντύπου. Χρησιμοποιείται βέβαια πολλές φορές καθ΄ υπερβολήν και καταχρηστικά. Ξεχνάμε ότι αυτό το οικονομικό μέγεθος έχει σημασία μόνο ως έκφραση μιας συνάρτησης πωλήσεων- χρόνου. Βιβλίο που πουλάει 5.000-25.000 στις πρώτες εβδομάδες κυκλοφορίας του δικαιούται τον χαρακτηρισμό, λένε οι ειδικοί, αλλά δεν ισχύει το ίδιο για ένα βιβλίο με πωλήσεις 100.000 αντιτύπων σε δέκα χρόνια, το οποίο κατατάσσεται στα βιβλία που αντέχουν στον χρόνο (long-sellers).

Εξερευνώντας το τοπίο του ευπώλητου μυθιστορήματος του 2010 περιοριστήκαμε λοιπόν σε εκδόσεις και πωλήσεις που έγιναν μέσα στο έτος. Στην πορεία έγινε για ακόμη μία φορά ολοφάνερη η έλλειψη μιας επίσημης εθνικής στατιστικής μελέτης για το βιβλίο και μιας λίστας ευπωλήτων με καθολική και αδιαμφισβήτητη αποδοχή. Γιατί να μην έχουμε και εμείς δεδομένα από πρώτο χέρι, όπως αυτά της εταιρείας μετρήσεων Νielsen, η οποία καταγράφει στις ΗΠΑ τις πωλήσεις έχοντας συνδέσει μετρητές κατευθείαν με τις ταμειακές μηχανές στα σημεία πώλησης βιβλίου; Για τα ελληνικά δεδομένα βέβαια αυτό είναι επιστημονική φαντασία.

Ελλείψει αξιολογικών διακρίσεων μεταξύ λογοτεχνίας και μυθοπλασίας ή μεταξύ «σοβαρών» βιβλίων με σκληρό εξώφυλλο και «ελαφρών» με μαλακό εξώφυλλο, όπως στο εξωτερικό, στους ελληνικούς καταλόγους τα λεγόμενα ελαφρά βιβλία συγκατοικούν με τα σοβαρά, με τα πρώτα να υπερτερούν".

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=382807&ct=56&dt=06/02/2011#ixzz1Em2ovEAx

Σε χιλιάδες αντίτυπα, έχουμε στην πρώτη δεκάδα:
Λ. Μαντά "το τελευταίο τσιγάρο" 110.000, Κ. Οικονόμου "λευκή ορχιδέα" 68.000, Χ. Δημουλίδου "Μερσέντες Χιλ" 52.000, Γ.&Μ. Αλεξάνδρου "το κύμα του έρωτα" 42.000, Ν. Θέμελης "η συμφωνία των ονείρων" 40.000 [επιτέλους!], Ε. Ομηρόλη "όταν τα παραμύθια λένε αλήθεια" 36.000, Ρ. Ρώσση Ζαϊρη (αγαπώ θα πει χάνομαι) - Σ. Θεοδωρίδου (η νύφη φορούσε μαύρα) και η Φ. Λαπάτα (η ξυπόλητη των Αθηνών) μοιράζονται την έβδομη θέση με 35.000 αντίτυπα το κάθε βιβλίο, Λ. Διβάνη "ένα πεινασμένο στόμα" 31.000, Π. Μάρκαρης "ληξιπρόθεσμα δάνεια" 28.000, Γ. Πολυράκης "Δωροθέα ντε Ροπ" 25.000.